۱۹۸
تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۰۴/۲۵ ساعت ۰۸:۲۷
کد مطلب : ۸۴۵۸۲
در نامه‌اي به رييس قوه قضاييه مطرح شد؛
جلوي اهانت به زنان و دختران ايراني را بگيريد
گروه فرهنگي: رامین ناصح دبیر کانون آینده نگری ایران و اسلام‌پژوه در نامه‌اي به رييس قوه قضاييه، نسبت به گفتار و رفتارهاي اخير عده اي از افراطيون عليه بانوان كشورمان اعتراض كرد. متن اين نامه را در زير مي‌خوانيد:
حضرت آيت الله صادق آملی لاریجانی
ریاست محترم قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران
با سلام و تحیات و آرزوی قبولی طاعات و عبادات جنابعالی در ماه مهمانی خدای مهربان.
در پی برخی اقدامات خودسرانه و تهدیدات کتبی افرادی که گمان می کنند معلم اخلاق و مسئول تربیت افراد جامعه هستند و هر جا به زعم و گمان آنها اشتباهی صورت می‌گیرد، خود را محق می دانند که رأسا اقدام به دخالت در امور، آنهم به شیوه خشونت آمیز نمایند، بر آن شدم که چند سطری خدمتتان بنویسم و از آن قوه محترم، تقاضای جلوگیری از اقدامات رادیکال و خودسرانه، و مجازات خاطیان را داشته باشم.
... اخیرا اطلاعیه ای را دیدم که قلب هر انسان نیک اندیش را عمیقا به درد می آورد. ...ادبیات این نامه، بشدت غیر اخلاقی و غیر اسلامی است و توهینی است به همه زنان ورزش دوست که حق خود می دانند همانند مردان، از دیدن مسابقات و تشویق تیم مورد علاقه شان لذت ببرند و اوقات فراغت خود را با تفریحات سالم غنی کنند. اگر قصد، فحشا باشد، راههای دیگری وجود دارد. ببینیم قرآن کریم در آیۀ 23 سورۀ نور، به مسلمانان چگونه انذار می دهد و می فرماید که «إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ = بي گمان كسانى كه به زنان پاكدامن و بىخبر از همه جا و با ايمان، نسبت فحشا مىدهند در دنيا و آخرت نفرین شدهاند و براى آنها عذابى سخت خواهد بود.»
زنانی که بر حق طبیعی خود مبنی بر دنبال کردن مسابقات ورزشی در استادیومها، پای می فشارند، جمع کثیر و عده غالبی از جمعیت زنان کشور را شامل می شوند. چگونه گروهی به خود اجازه می دهد ذیل نام خدا و حزب خدا، چنین الفاظی را درباره زنان ورزش دوست بکار ببرد و کسی هم جلودار آن نباشد؟! مگر در روایات شیعه و سنی نیامده است که «ما اکرم النساء الا کریم و ما اهانهن الا لئیم = زنان را گرامی نمی دارد مگر شخص کریم و بزرگوار، و به آنان اهانت نمی کند، مگر شخص پست و لئیم» (تاریخ ابن عساکر 13/131 و نهج الفصاحه /472)؟! اساسا حضور زنان در ورزشگاه، چه ربطی به فحشا و هرزگی دارد؟! مگر تشویق تیم مورد علاقه، شادی کردن و... از مصادیق فحشاست؟!
به تبع اعمال و اقدامات اینگونه جریاناتی که ادعای اسلامیت دارند، منتهی آنرا وارونه فهمیده اند، امروز غالب مردم دنیا اسلام را دینی خشن و محدود کننده و دست و پاگیر و مخالف شادی و آزادی می دانند و با جلوه های زیبا و شیدایی آفرین آن آشنا نیستند. بنده ادعای فقاهت ندارم و تخصصم تاریخ اسلام است اما می دانم و ایمان دارم این سخت‌گیری که نسبت به حضور زنان در عرصه های مختلف اجتماع می شود، در صدر اسلام، مجری نبوده است.
امروزه عملا می بینیم جداسازیها و حایل گذاری های قشربون همواره نتیجه معکوس داده است و منجر به زیرزمینی شدن روابط و گسترش روزافزون فساد و فحشا شده است. بزرگان دین به این اصل روانشناسی تأکید کرده اند که «الانسانُ حریص علی ما مُنِع = انسان نسبت به چیزی که آنرا از او منع کنند، راغبتر و حریصتر می شود!» (جامع الصغیر 1/331 و میزان الحکمۀ 2/362). و سخن در این باب بسیار است. و بدیهی است که صاحب این قلم، علاوه بر مخالفت با افراط، تفریط را هم نمی پذیرد و بی بند و باری و لیبرالیسم افسارگسیخته غربی را تأیید نمی کند و به حد و مرزهایی که عقل سلیم و علم مفید برای آن تعیین می کند، قائل است.
و اینکه در همه امور، مفهوم اعتدال است که باید مد نظر قرار گیرد. (خیر الامور أوسطها). گذشته از این مسائل، چند گاهی است که ما دگراندیشان اعتدال گرا و شما اصولگرایان اعتدال گرا، به این توافق بس ارزشمند و گرانبها دست یافته ایم که صلح و ثبات و امنیت و توسعه و پیشرفت جامعه ایران و ترمیم زخمهای آن، در گرو پایبندی همگان -از هر گروه و عقیده و مسلکی- به قانون و حاکمیت قانون است؛ و حتی قانون بد، بهتر از هرج و مرج و بی قانونی است. اگر هر فرد که از موضوعی احساس دلواپسی می کند -ولو اینکه دلواپسی اش صحیح و بجا باشد- بخواهد رأسا با تهدید به براه انداختن حمام خون (که مصداق محاربه است) منویات خود را به کرسی بنشاند، یا روی صورت -به اصطلاح- بدحجابان اسید بپاشد، یا میتینگ‌های سیاسی و کنسرتهای مجوز دارد و... را به هم بریزد، سنگ روی سنگ بند نمی شود و شیرازه جامعه، از هم می گسلد و چه بسا به یک فروپاشی اجتماعی برسیم. اگر هر کس با هر برداشتی از مفاهیم دینی، بخواهد با ضرب و زور برداشت خود را به دیگران تحمیل کند، دیگر چه ثبات و امنیتی برای این ملت خواهد ماند؟!
اگر کسی بنا به معتقدات خویش، با پدیده ای در جامعه مخالف است و خواهان محدود شدن آن، می باید که قصد و هدف خود را از مجاری قانونی پیگیری نماید، نه اینکه گمان کند محق است که خود رأسا آن پدیده را سرکوب نماید. دوران Might is Right (زور یعنی حق!) سپری شده است، و دوره، دوره قانونگرایی و احترام به حقوقِ انسانیِ شهروندانی است که ممکن است فلسفه اخلاقیِ متفاوت با ما داشته باشند، اما حق حیات و امنیت و آزادی دارند و آزادی محدودیت پذیر نیست، مگر توسط قانونی که توسط وکیلان و نمایندگان خود مردم تصویب شده باشد.
از هرج و مرج و بی قانونی و خشونت‌های کور، کسانی سود می برند که از منطق قوی و مقبولیت و حمایت مردمی برخوردار نیستند، و شرایط در مواقع بی‌قانونی، در جهت منافع افراد و جریانات بی منطق و صاحب زور است. بنابراین از حضور حضرتعالی تقاضا دارم در برخورد جدی با بانیان حرکتهایی مانند اطلاعیه ای که بدان اشاره شد، جدیت و اهتمام بخرج دهید و اجازه ندهید هرزه زبانانی، دختران پاک طینت این سرزمین را هرزه خطاب کند. در کسوت رئیس قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران، قاطعانه جلوی چنین تهدیدها و قانون شکنی هایی بایستید؛ که دعای خیر مردم، بدرقه‌تان خواهد بود.
ریاست محترم قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران
با سلام و تحیات و آرزوی قبولی طاعات و عبادات جنابعالی در ماه مهمانی خدای مهربان.
در پی برخی اقدامات خودسرانه و تهدیدات کتبی افرادی که گمان می کنند معلم اخلاق و مسئول تربیت افراد جامعه هستند و هر جا به زعم و گمان آنها اشتباهی صورت می‌گیرد، خود را محق می دانند که رأسا اقدام به دخالت در امور، آنهم به شیوه خشونت آمیز نمایند، بر آن شدم که چند سطری خدمتتان بنویسم و از آن قوه محترم، تقاضای جلوگیری از اقدامات رادیکال و خودسرانه، و مجازات خاطیان را داشته باشم.
... اخیرا اطلاعیه ای را دیدم که قلب هر انسان نیک اندیش را عمیقا به درد می آورد. ...ادبیات این نامه، بشدت غیر اخلاقی و غیر اسلامی است و توهینی است به همه زنان ورزش دوست که حق خود می دانند همانند مردان، از دیدن مسابقات و تشویق تیم مورد علاقه شان لذت ببرند و اوقات فراغت خود را با تفریحات سالم غنی کنند. اگر قصد، فحشا باشد، راههای دیگری وجود دارد. ببینیم قرآن کریم در آیۀ 23 سورۀ نور، به مسلمانان چگونه انذار می دهد و می فرماید که «إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ = بي گمان كسانى كه به زنان پاكدامن و بىخبر از همه جا و با ايمان، نسبت فحشا مىدهند در دنيا و آخرت نفرین شدهاند و براى آنها عذابى سخت خواهد بود.»
زنانی که بر حق طبیعی خود مبنی بر دنبال کردن مسابقات ورزشی در استادیومها، پای می فشارند، جمع کثیر و عده غالبی از جمعیت زنان کشور را شامل می شوند. چگونه گروهی به خود اجازه می دهد ذیل نام خدا و حزب خدا، چنین الفاظی را درباره زنان ورزش دوست بکار ببرد و کسی هم جلودار آن نباشد؟! مگر در روایات شیعه و سنی نیامده است که «ما اکرم النساء الا کریم و ما اهانهن الا لئیم = زنان را گرامی نمی دارد مگر شخص کریم و بزرگوار، و به آنان اهانت نمی کند، مگر شخص پست و لئیم» (تاریخ ابن عساکر 13/131 و نهج الفصاحه /472)؟! اساسا حضور زنان در ورزشگاه، چه ربطی به فحشا و هرزگی دارد؟! مگر تشویق تیم مورد علاقه، شادی کردن و... از مصادیق فحشاست؟!
به تبع اعمال و اقدامات اینگونه جریاناتی که ادعای اسلامیت دارند، منتهی آنرا وارونه فهمیده اند، امروز غالب مردم دنیا اسلام را دینی خشن و محدود کننده و دست و پاگیر و مخالف شادی و آزادی می دانند و با جلوه های زیبا و شیدایی آفرین آن آشنا نیستند. بنده ادعای فقاهت ندارم و تخصصم تاریخ اسلام است اما می دانم و ایمان دارم این سخت‌گیری که نسبت به حضور زنان در عرصه های مختلف اجتماع می شود، در صدر اسلام، مجری نبوده است.
امروزه عملا می بینیم جداسازیها و حایل گذاری های قشربون همواره نتیجه معکوس داده است و منجر به زیرزمینی شدن روابط و گسترش روزافزون فساد و فحشا شده است. بزرگان دین به این اصل روانشناسی تأکید کرده اند که «الانسانُ حریص علی ما مُنِع = انسان نسبت به چیزی که آنرا از او منع کنند، راغبتر و حریصتر می شود!» (جامع الصغیر 1/331 و میزان الحکمۀ 2/362). و سخن در این باب بسیار است. و بدیهی است که صاحب این قلم، علاوه بر مخالفت با افراط، تفریط را هم نمی پذیرد و بی بند و باری و لیبرالیسم افسارگسیخته غربی را تأیید نمی کند و به حد و مرزهایی که عقل سلیم و علم مفید برای آن تعیین می کند، قائل است.
و اینکه در همه امور، مفهوم اعتدال است که باید مد نظر قرار گیرد. (خیر الامور أوسطها). گذشته از این مسائل، چند گاهی است که ما دگراندیشان اعتدال گرا و شما اصولگرایان اعتدال گرا، به این توافق بس ارزشمند و گرانبها دست یافته ایم که صلح و ثبات و امنیت و توسعه و پیشرفت جامعه ایران و ترمیم زخمهای آن، در گرو پایبندی همگان -از هر گروه و عقیده و مسلکی- به قانون و حاکمیت قانون است؛ و حتی قانون بد، بهتر از هرج و مرج و بی قانونی است. اگر هر فرد که از موضوعی احساس دلواپسی می کند -ولو اینکه دلواپسی اش صحیح و بجا باشد- بخواهد رأسا با تهدید به براه انداختن حمام خون (که مصداق محاربه است) منویات خود را به کرسی بنشاند، یا روی صورت -به اصطلاح- بدحجابان اسید بپاشد، یا میتینگ‌های سیاسی و کنسرتهای مجوز دارد و... را به هم بریزد، سنگ روی سنگ بند نمی شود و شیرازه جامعه، از هم می گسلد و چه بسا به یک فروپاشی اجتماعی برسیم. اگر هر کس با هر برداشتی از مفاهیم دینی، بخواهد با ضرب و زور برداشت خود را به دیگران تحمیل کند، دیگر چه ثبات و امنیتی برای این ملت خواهد ماند؟!
اگر کسی بنا به معتقدات خویش، با پدیده ای در جامعه مخالف است و خواهان محدود شدن آن، می باید که قصد و هدف خود را از مجاری قانونی پیگیری نماید، نه اینکه گمان کند محق است که خود رأسا آن پدیده را سرکوب نماید. دوران Might is Right (زور یعنی حق!) سپری شده است، و دوره، دوره قانونگرایی و احترام به حقوقِ انسانیِ شهروندانی است که ممکن است فلسفه اخلاقیِ متفاوت با ما داشته باشند، اما حق حیات و امنیت و آزادی دارند و آزادی محدودیت پذیر نیست، مگر توسط قانونی که توسط وکیلان و نمایندگان خود مردم تصویب شده باشد.
از هرج و مرج و بی قانونی و خشونت‌های کور، کسانی سود می برند که از منطق قوی و مقبولیت و حمایت مردمی برخوردار نیستند، و شرایط در مواقع بی‌قانونی، در جهت منافع افراد و جریانات بی منطق و صاحب زور است. بنابراین از حضور حضرتعالی تقاضا دارم در برخورد جدی با بانیان حرکتهایی مانند اطلاعیه ای که بدان اشاره شد، جدیت و اهتمام بخرج دهید و اجازه ندهید هرزه زبانانی، دختران پاک طینت این سرزمین را هرزه خطاب کند. در کسوت رئیس قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران، قاطعانه جلوی چنین تهدیدها و قانون شکنی هایی بایستید؛ که دعای خیر مردم، بدرقه‌تان خواهد بود.
