اپلیکیشنی با قابلیت سنجش سلامت روانی

اخیرا مقاله‌ای در Student life توسط محققین دانشگاه دورتموند منتشر شده‌ است که روش‌های تازه‌ای را برای استفاده‌ی بیشتر از داده‌های گوشی‌های هوشمند نشان می‌دهد.
این روش‌ها، نه به معنی جایگزین کردن آن با شیوه‌های معمول در ارزیابی رفتار است و نه یک راه تشخیص مطمئن است. در عوض، این روش‌های نوظهور، به دانشمندان علوم رفتاری، در رسیدن سریع‌تر به تشخیص وضعیت سلامت روان افراد، کمک زیادی می‌کند. از جمله این روش‌ها، ارزیابی سلامت روانی انسان از طریق گوشی‌های هوشمند است.

افسردگی را می‌توان ناتوانی در ترسیم آینده توصیف کرد. یک نوع بیماری روانی که طرز فکر، احساس و رفتار انسان را دگرگون می‌کند. یکی از اولویت‌های مهم در علم روانشناسی، تشخیص مشکل فرد و ارائه برخی راه‌کارها برای درمان آن است. حال محققان اپلیکیشنی را توسعه داده‌اند که می‌تواند به شما در درمان بیماری‌های روانی از جمله افسردگی کمک کند.

سرپرستی این تیم تحقیقی توسط استاد علوم کامپیوتر، اندرو کمپبل (Andrew Campbell) انجام شد. این گروه با تمرکز بر داده‌های جمع‌آوری شده از ۴۸ دانشجو به مدت ده هفته، مواردی از قبیل مدت زمان خواب، تعداد و میزان مکالمات در روز، فعالیت‌های بدنی و مدت زمان اقامت دانشجویان در دانشگاه را اندازه‌گیری کردند. علاوه بر این، به داوطلبین یک پرسشنامه‌ی خودسنجی داده شد و از آنها خواستند وضعیت سلامت روانی خودشان را در طول روز و هفته بیان کنند.

اندرو کمپبل درباره‌ی ایده‌ی ساخت این اپلیکیشن می‌گوید: «من همیشه فشار و تنش ناشی از کار زیاد در دانشگاه را بر روی دانشجویان احساس می‌کردم و این امر، به مشغله‌ی فکری‌ هر روزه‌ام تبدیل شده بود. بنابراین به فکر ساخت برنامه‌ای افتادم که بتواند با استفاده از تلفن‌های هوشمند خود دانشجویان، وضعیت سلامت روان و گرایش‌های رفتاری شان را بسنجد.» او همچنین می‌خواست فشار ناشی از کار در دانشگاه و زندگی اجتماعی را بر روی سلامت روان دانشجویان ارزیابی کند. اما سوالات مهمتری که او می‌خواست جواب آنها را پیدا کند این‌ها بودند:

چه عواملی باعث عملکرد ضعیف در تکالیف درسی دانشجویان یا ترک تحصیل آنها می‌شود؟
تاثیر استرس، خلق‌و‌خوی، حجم کار، جامعه‌پذیری، خواب و سلامت روان بر عملکرد تحصیلی چیست؟
نحوه‌ی عمل این برنامه به این شیوه است که داده‌های خام دریافتی از میکروفن، شتاب‌سنج، حسگر نور و سنسورهای موقعیت‌یاب گوشی را دریافت کرده و آنها را از طریق یک دستگاه تشخیص دهنده‌ی الگوریتم اجرا می‌کند تا الگوهای خواب، مکالمه و داده‌های عملکرد شخص را پیدا کند. بعد از پایان دو هفته، حدود ۳٫۲۰۰۰ گزارش خودسنجی وضعیت سلامت روانی از داوطلبین جمع‌آوری شد. همچنین برای مقایسه نتایج، نظرسنجی بالینی، قبل و بعد از انجام آزمایش از دانشجویان به عمل آمد.



کمپبل می‌گوید که نتایج به دست آمده عمدتا آنچه را که متخصصان بالینی قبلا بیان کرده بودند را تایید می‌کند. این نتایج به این شرح است: خواب بیشتر و تعاملات اجتماعی بیشتر نشان‌دهنده این است که شما کمتر احتمال دارد که به افسردگی مبتلا باشید، فعالیت‌های فیزیکی و بدنی بیشتر به معنی این است که شما کمتر احتمال دارد که احساس تنهایی کنید. دانشجویانی که تعاملات اجتماعی‌ بیشتری داشتند نمرات بالاتر از متوسط کسب کرده بودند. همچین این افراد که نمرات بالاتر از متوسط به دست آورده بودند، از لحاظ فیزیکی و بدنی عمدتا در شب فعالیت بیشتری داشتند.

در کل قوی‌ترین شاخصی که این تیم برای تشخیص افسردگی پیدا کرد، تعداد مکالمات (نه طول مکالمات) هر شخص در طول روز بود. مشابه همین، تعداد مکالمات در طول شب رابطه مستقیمی با افسردگی داشت. همچنین کسانی که از نظر اجتماعی بیشتر از دیگران فاصله می‌گیرند و عادت خواب نامنظمی دارند، بیشتر احتمال دارد که به افسردگی مبتلا شوند. اما بخش دیگر نتایج که کمپبل و همکارانش را بهت‌زده کرد عدم همبستگی بین تنهایی و جامعه‌پذیری بود. کمپبل می‌گوید: در حالی که بین تعداد مکالمات و افسردگی همبستگی قابل توجهی وجود داشت اما تنهایی، هیچ نقشی در نتایج تحقیق نداشت. این امر برای من تعحب آور بود. ما فکر می‌کردیم افرادی که تنها باشند از لحاظ اجتماعی هم به همین شیوه هستند اما نتایج تحقیق برخلاف انتظار بود.

در نهایت این محققان می‌خواستند سیستمی را طراحی کنند که به صورت خودکار، سلامت روانی دانشجویان را استنباط کرده و در صورت لزوم به آنها نیز کمک کند. این اپلیکیشن در اصل برای دانشجویان طراحی شده و عملکرد تحصیلی شان را در مقایسه با خصیصه‌های گسترده رفتار نشان می‌دهد. در حال حاضر این برنامه در مراحل اولیه ساخت است و نسخه ای که در حال حاضر ارائه شده است فقط به جمع‌آوری داده‌ها و تحلیل آنها می‌پردازد. باید خاطر نشان کرد که همه نتایج این تحقیق به معنی این نیست که کاملا معتبر و درست هستند. به همین دلیل این متخصصان در صدد هستند تا با انجام آزمایشی دیگر، نتایج بیشتری را به دست آورند.