بهار نیوز - چرا ایران و شیلی به جدول مندلیف معروفند؟!

گروه علمی:‌عضو هیأت رئیسه اتحادیه صادرکنندگان استان سمنان، با اشاره به تنوع مواد معدنی و تعدد عناصر در ایران، گفت: در دنیا از دو کشور ایران و شیلی به عنوان "جدول مندلیف" یاد می‌کنند.

علوی‌ در جمع مسئولان و فعالان اقتصادی این استان با بیان اینکه 7 درصد ذخائر معدنی قطعی دنیا در ایران وجود دارد، اظهار کرد: تنوع موادمعدنی در کشور ما به گونه‌ای است که هر عنصری که در طبعت شناخته شده به شکل انبوه در کشورمان قابل استخراج است.
وی از استان سمنان به مثابه یکی از معدنی‌ترین استان‌های ایران یاد کرد و افزود: از 71 عنصر که ظرفیت بهره برداری اقتصادی دارند، بیش از 42 عنصر آن در سطح گسترده در استان سمنان وجود دارد که همگی قابلیت و ظرفیت بهره برداری اقتصادی دارند. عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی استان سمنان، از وجود افزون بر 350 میلیون تن ذخیره معدنی در این استان خبر داد و یادآور شد: اگر مطالعات زمین شناسی دقیق و درستی در این حوزه صورت گیرد، به طور قطع و یقین این رقم افزایش بیشتری نیز خواهد یافت، چرا که این اطلاعات تنها مربوط به مطالعه بر ر‌وی پنج هزار کیلومتر از گستره جغرافیایی این استان پهناور است.

علوی، از وجود چهار ماده معدنی منحصر به فرد در سطح بسیار گسترده در این استان خبر داد و خاطرنشان کرد: استان سمنان از نظر ذخائر معدنی نمک، گچ، سلستین و زئولیت در رتبه نخست کشور قرار دارد.عضو هیأت رئیسه اتحادیه صادرکنندگان استان سمنان، با ناصواب خواندن ایده"عدم صادرات مواد معدنی خام"، تصریح کرد: صادرات موادخام معدنی یک رویه در همه کشورها است و بسیاری از کشورهای پیشرفته و توسعه یافته نیز صادرات موادمعدنی خام دارند.

ویس ادامه داد: مشکل ما نه صادرات مواد خام که عمده مشکل ما در این بخش این است که صادرات مواد خام در کشور ما اصولی نیست، لذا اگر صادرات موادخام به صورت اصولی انجام شود، برکات زیادی برای کشور به همراه دارد. این فعال اقتصادی، با اشاره به شرایط پسابرجام، از آن به عنوان فرصتی بزرگ برای بخش صنعت و معدن استان سمنان یاد کرد و گفت: استان سمنان در حوزه معادن از ظرفیت‌های بسیار عظیمی برخوردار است که در شرایط پساتحریم می‌توان با بهره گیری از آن، اقتصاد این استان را دگرگون کرد. وی از بانک‌ها و قوانین مزاحم به عنوان دو عامل بازدارنده در مسیر رشد فعالیت های بخش تولید یاد کرد و گفت: باید بستر را برای ورود بانک‌های خارجی به ایران باز کرد تا بانک‌ها بیش از این گلوی بخش تولید را نفشارند.