افتخاری: آقایان دلواپس، گناه من چیست؟

افتخاری درباره‌ی اتفاقات رخ‌داده در این کنسرت به سایت "موسیقی ما" گفته: «من واقعاً چند سالی است که هم در تهران و هم شهرستان کمتر حاضر به اجرای برنامه می‌شوم و خیلی سخت می‌گیرم و عمدتاً هم کنسرت نمی‌گذارم؛ ولی برای کنسرت بناب با تمام قلبم رفتم. در این برنامه قرار بود مدیر برنامه‌های من چند کودک سرطانی را به سالن بیاورد و من قول اخلاقی داده بودم که برای شادی دل آن‌ها این برنامه را اجرا کنم. اعضای گروه با قطار رفتند و به من هم گفتند با قطار بروم.

اما من گفتم در دل شب می‌خواهم تنهای تنهای با خدای خودم خلوت کنم و تا بُناب رانندگی کردم و اشک می‌ریختم. من به خاطر این بچه‌های سرطانی معصوم به این برنامه رفتم و اگر کمی انصاف داشته باشیم، حتماً متوجه این موضوع می‌شویم که رفتن من به این برنامه، به خاطر کنسرت و بلیت‌فروشی نبود. من واقعاً نیازی به بُعد مالی این کنسرت نداشتم».

او ادامه می‌دهد: «همه وجودم را برای شادی آن‌ها روی صحنه گذاشتم و تا زمانی که لبخند آن‌ها را ندیدم، از صحنه پایین نیامدم. تِم موسیقی در اواسط برنامه، تِم کُردی بود و برای آن بچه‌های سرطانی پایکوبی کردم و به‌‌ همان خدا قسم که به خودم قول داده بودم که تا لبخند آن‌ها را نبینم، حرکاتم را ادامه خواهم داد و همین موضوع هم اتفاق افتاد. آقایان دلواپس! گناه من چیست؟ لبخند آن کودکان برای من دنیایی بود و کمال احترام را هم مردم آن منطقه به من گذاشتند».