رستگار شد هرآنکه بر عهدش وفادار شد

امید پورعزیز

---

گروه سياسي: اخیرا هیجده نفر از نمایندگان در سوالی از وزیر دادگستری علت برخوردهای اخیر با دانشجویان و نشریات دانشجویی را خواستار شده‌اند. نامه و سوال‌های این چنینی حق مسلم نمایندگان است و ‌تردیدی در آن وجود ندارد و طبعا باید به رسمیت شناخته شود. این قبیل حرکت‌ها که احتمالا برای عده‌ای‌ چندان خوشایند نیست، برای چندمین بار است که در مجلس تکرار می‌شود.

البته نمایندگان دخیل در این گونه نامه و سوال‌ها تقریبا همین تعداد اندک بوده، و یا کمی کمتر یا بیشترمی باشد. اما اینکه چرا از تعداد بیش از یکصد نفره‌ی لیست امید تنها عده محدودی در چنین بزنگاه هایی حضور عملی دارند جای سوال و تأمل دارد، و ماجرا شاید وقتی جالب‌تر می‌شود که رئیس فراکسیون امید نیز در چنین مواقعی بصورت منفعلانه غیبت معنا داری دارد. ظاهرا همین اندک تعداد نمایندگان نیز چندان به مذاق عده‌ای خوش نیامده و احتمالا حول عملکرد همین افراد بحث‌های جدید نظارت بر نمایندگان در حین دوره نمایندگی هم شکل گرفته است.

ظاهرا اینکه این افراد نگرانی و احتیاط برای رد صلاحیت در دوره بعدی مجلس را کنار گذاشته اند، باعث شده حرف‌ها و ادعاهای جدید نظارتی به میان بیاید و این هزینه‌ها حتی به دوره نمایندگی فعلی نیز تسری یابد. اما این حرف و حدیث‌ها با کدام پشتوانه قانونی و با استناد به کدام اصل قانون اساسی عنوان می‌شود، خودش جای‌تردید و اشکال است، که پاسخی درخوری برای آن دریافت نمی‌شود. در واقع پیگیری مطالبات بخش کثیری از رأی دهندگان، نه تنها امری مذموم نبوده بلکه در کنار تمام مشکلات و ناملایمات، مصداق ادای دین و وفای به عهد نیز می‌باشد.

دانشجویان، رسانه‌ها و جامعه مدنی، خواه ناخواه بخش مهم و انکارناپذیری از مردم ایران هستند که محق می‌باشند مطالبات خویش را بواسطه نمایندگانشان در مجلس پیگیری نمایند، و چنانچه زمینه و مصونیت قانونی لازم برای این پیگیری‌ها و ورود آزادانه به مسائل فراهم نشود عملا استقلال و صلابت مجلس زیر سوال می‌رود. در واقع این حداقل کاری است که نمایندگان در جهت پیگیری خواسته‌های رأی دهندگانش می‌توانند انجام دهند.

البته مسلما وظایف نمایندگی به همین جا ختم نشده و آنها باید رایزنی هایشان را توسعه داده و با تمام توان به احقاق حق و پیگیری خواسته‌های موکلین شان همت گمارند. حتی چنانچه لازم باشد با تهیه طرح‌های لازم درصدد تصویب قوانین مقتضی برآیند، هرچند این طرح‌ها موفق به طی همه مراحل برای تبدیل شدن به قانون نشوند. ولی باید حداقل در صحن مجلس مطرح شده و به اطلاع عموم برسند.

مسلما بی‌عملی و احتیاط‌های بیش از حد به هیچوجه از نمایندگان مجلس پذیرفته شده نیست، و کسی که چنین مسئولیت خطیری را می‌پذیرد باید شب و روز با همت مضاعف درصدد برداشتن موانع و ادای دین به ملت باشد. در این بین نماینده‌های شاخص که داعیه رهبری نیز دارند نه تنها نباید منفعل باشند بلکه درایت و تأثیرگذاری بیشتری از آنها انتظار می‌رود و مسلما با ملاحظات بیش از حد، دوره محدود نمایندگی به پایان رسیده و کارنامه اهمال کنندگان در دایره قضاوت و بازنگری عمومی قرار خواهد گرفت.