مهسا مردی‌آذر-کارشناس محیط زیست

روزهای گذشته خبری در رسانه های رسمی خواندم که جز تاسف چیزی در پی نداشت. احمدرضا لاهیجان زاده مدیرکل محیط زیست خوزستان گفته بود بودجه سال 95 این استان برای حفاظت از محیط زیست فقط 15 میلیارد ریال معادل یک میلیارد و پانصد میلیون تومان بوده که بخش اعظم آن صرف دستمزد افراد شاغل در طرح ها شده است.

این بودجه محیط زیست استانی است که طی سال های گذشته بیشترین مشکلات زیست محیطی را تحمل کرده است. اگر حتی از تنوع و تعدد اقلیمی این استان هم درگذریم که برای حفاظت از آن هابودجه ای فراتر لازم است، باید گفت این استان درگیر مشکلات متنوعی است که هر سال در فصول سرما عود میکند و تیتیر یک رسانه ها و کانال ها می شود و دوباره با پایدار شدن وضع جوی آرامش به رسانه ها باز می‌گردد. اما درد باقی می ماند تا سال بعد. بودجه برای حیط زیست تقریبا در ایران به شوخی و فانتزی شبیه است تا دغدغه ای ملی.

مهمترین بستر شکل گیری ایران محیط زیستی است که برای ما شوخی شده است. از بودجه ای که به آن اختصاص می دهیم تا نوع حفاظت از اقلیم‌های ایران. تهدیدهایی که محیط زیست استانی مانند خوزستان را تهدید می‌کند قطعا با ارقام خنده‌داری مانند یک و نیم میلیارد حل رفع نخواهد شد. اگر خوزستان و ایران گنجی در نهان خود نداشتند این ارقام شاید قابل توجیه بود؛ اما استانی که طلای سیاه دارد چرا چنین ارقامی برایش تعریف می‌شود؟ گردوغبار خوزستان تنها برای این استان تهدید نیست، برای همه غرب ایران می تواند در  درازمدت پیامدهای فاجعه بار در پی خواهد داشت. علاوه بر هوا در زمین و دریا نیز خوزستان گنجی دارد که باید حفاظت شود.

خاک خوزستان هزاران کیلومتر شبکه لوله کشی نفت دارد. نشت و خرابی هریک از این لوله ها می تواند روزگار خاک این استان را سیاه کند. دولت دوازدهم از هر جریان و اندیشه ای باشد امید است سر بودجه پردازدی به مقوله محیط زیست شوخی هایی از این دست نداشته باشد. بودجه هایی در برنامه های دولت ها برای اموری بیهوده و حتی غیرقابل باور اختصاص داده می‌شود و قطعا آیندگان ما را در برابر این اهمال کاری نخواهند بخشید که اموری انتزاعی بوجه هایی واقعی می‌گیرند و اموری عینی و بحرانی بودجه‌هایی شوخی.
 
 

بهار نیوز