الف» وقایع تروریستی روز چهارشنبه هفدهم خردادماه آنقدر پلشت و ناانسانی و منزجرکننده بود که ذهن و روان هر انسانی فارغ از رنگ و نژاد و قبیله را به درد آورد. اساساً ترور یکی از بزدلانه ترین اقدامات و کنشگری ها در عرصه ی حیات سیاسی و اجتماعی و عقیدتی ست و توسط هر فرد و گروهی و به هر بهانه ای که باشد ، ناپذیرفتنی ست.

ب» بعد از تلاش و مجاهدت نیروهای امنیتی و نظامی و انتظامی کنون مشخص شده ست که متاسفانه مهاجمین از مناطق غرب و جنوب ایران بوده و این امر باعث شد که آه فزون تری از نهادها بیرون آید، چرا که هر بدخواهی که از جانب دیگران صورت گیرد، به نوعی قابل توجیه است، اما ضربه زدن یک هموطن به سرزمینش، تأسف و تأثر و تألم بیشتری می طلبد و دردآگین ترست.

ج» نداها و نواهایی از صبحدم حادثه آرام آرام به گوش رسید و از آنجا آغاز شد که ابتدا برخی آگاهانه یا ناآگاهانه برخی جناح ها و گروههای فکری و سیاسی درون نظام را متهم به کاهلی و کوته کاری و عدم دقت لازم برای پیشگیری از وقوع موارد تروریستی نمودند و مشخصاً دولت دوازدهم و سیاست درهای باز روبه جهانش را مورد هجمه و علّت العلل ناامنی ها و مشکلات دانستند و امروز هم بعد از منتشر شدن هویت مهاجمان برخی زمزمه های پیدا و پنهان بدخواهانه و ضد منافع ملی کشور مبنی بر عدم اعتماد به کردها و اهل سنت ایران اینجا و آنجا، در فضای مجازی و نامجازی شنیده می شود.

د» در اینکه بایست هر چه به جد و بیشینه تر با پدیده تروریسم و عوامل آشکار و پنهانش مبارزه صورت گیرد، شکی نیست، امّا مبارزه که فقط مبارزه ی سخت نیست ، و لازم به تذکر نیست که در دوران معاصر اساساً مبنای هر مبارزه ای ، نبرد نرم است.

ه» بنا به دلایلی بسیار که مجال طرح مفصلشان در این مقال نیست، مناطق کرد و اهل سنت نشین ایران نسبت به بیشتر مناطق ایران، دچار کم توسعه گی در حوزه های مختلف کیفی و کمی هستند و در این میان بدکارکردی جدی اپوزیسیون در اوائل انقلاب در ایجاد فضای عدم اعتماد با حاکمیت در مرکز ، جنگ تحمیلی و آثار جدی آن در مناطق مرزی، کار جدی فرهنگی و روانی بدخواهان این سرزمین در این مناطق، نگاه امنیتی برخی مسئولین به این مناطق و دهها دلیل دیگر دست به دست هم داده و سندروم ناتوسعه گی را در این نواحی ایجاد کرده اند.

و» وجود بعضی افراد مخالف و معاند ایرانی --داخلی و یا خارج----با کلیت و یا سیاست های نظام در حوزه های مختلف در بین قومیت ها و مذاهب گوناگون امری بدیهی ست و حتی رهبری با دعوت از کسانی که حتی با نظام مشکل دارند به حضور در پای صندوق انتخابات ، نشان داد که ایشان نیز از چنین امری آگاهی کامل دارد ، ولی سؤال آنجاست که آیا فی المثل حضور افرادی فارس یا ترک یا بلوچ و یا کرد و عرب ایرانی در میان گروههای اپوزیسیون اعم از برانداز و یاغیر برانداز به این معناست که همه ی اقوام ایرانی ضد نظامند ؟؟!! مسلّم است که جواب این پرسش منفی ست و در آنسو آیا ندیدن مجاهدت های جانی و مالی افراد از همه ی قومیت ها و ادیان و مذاهب در برهه های حساس مملکت ، که هر چه داشتند در طبق اخلاص گذاشتند ، بی انصافی و نامردمانی نیست ؟؟

ز » بارها گفته اند و گفته ایم که تبعیض در مناطق کرد و اهل سنت -- چه کم و چه زیاد -- رادیکالیسم می آفریند، گفته ایم استفاده ی بی رویه از نیروهای غیر بومی در پست های مدیریتی این مناطق رادیکالیسم می پرورد، عدم توجه به حساسیت های فرهنگی، قومی و مذهبی در این نواحی، رادیکالیسم می آفریند، عدم استفاده و بکارگیری نیروهای نخبه ی کرد و سنی در مدیریت های کلان کشور و مدیریت های خرد در مناطق دیگر ایران، بی اعتمادی و رادیکالیسم می آفریند، عدم اجازه فعالیت آزادانه ماموستاها و مبلغان دینی که به قرائت رحمانی و انسانی و اخلاقی از دین باور دارند و انسانهایی روشنفکر،نرمخو،معتدل و آرام هستند باعث می شود معتقدان به رادیکالیسم قوت گیرند، گفته ایم نگاه صرفاً امنیتی به منطقه و عدم توجه به ایجاد زیرساخت های اقتصادی مناسب، رادیکالیسم می پرورد و باز هم می گویند و می گوییم تا عملیاتی گردد و عملیاتی شدن این امور، خود نبرد نرم موفقیت آمیزی جدی و اساسی برای جلوگیری از رشد و بروز رادیکالیسم در این مناطق است.

ح» کردها و اهل سنت ایران در انقلاب ایثارگری ها کردند، در جنگ تحمیلی جانبازی ها نمودند و وقتی جمهوری اسلامی پا گرفت هماره همراه دیگر ایرانیان سیاست ورزی مدنی و مسالمت آمیز کردند و هر بار سونامی انتخاباتی آفریدند، خب دیگر چه کنند؟ چه کنند تا افراطی گری عده ای قلیل به نام آنها و به کام افراط گرایان ثبت نشود، مگر آنها چه گناهی کرده اند ؟ آیا این همه شهید و جانباز و آزاده و رزمنده و ایثارگر کرد و اهل سنت خود دلیل راستینی بر این مدعا نیست که آنها همواره خود را ایرانی ترین ایرانیان دانسته اند.؟