محمدآزاد جلالی زاده
 
الف» اعتراض در مورد مسائل مختلف سیاسی و اجتماعی و ... حق افکار عمومی ست، موافقت یا مخالفت با دولت، مجلس، فلان مدیر، فلان تصمیم گیرو ... در فضای واقعی یا مجازی – به‌ویژه در فضای مجازی -- از بدیهیات زندگی عصر کنونی است، بنابراین واکنش های مثبت یا منفی به تصمیم های دولت و مجلس در این روزهایِ تعیین کابینه و رای گیری برای وزرا و هیاهوها و شوق ها و بغض ها کاملاً طبیعی و نشان از یک جامعه زنده و پویا دارد که در آن روز به روز به حساسیت افکار عمومی نسبت به مسایل مختلف افزوده می شود.
ب» این روزها واکنش ها نسبت به رأی اعتماد به کابینه، بسیاری امرها را عیان می کند و اولین آنها این است که بسیاری از ما «ساخت واقعی قدرت» در ایران را نمی‌شناسیم و اساساً فکر می‌کنیم سیاست ورزی آن است که در عیان و در جلوی چشم ما، با پخش موافقت ها و مخالفت ها و فریادهای نمایندگان و وزرا و ... جریان دارد. بسیاری از ما اندکی نمی اندیشیم که «سیاست» حتی در لیبرال‌ترین جوامع «شبانه» و «پشت درهای بسته» و فضاهای خصوصی به صورت واقعی در جریان است و لابیگری و بده بستان ها بسیار بالاتر از فرضیه های کتب مبانی علوم سیاسی که در دانشگاه‌ها خوانده می شود، می نشیند.
 
ج» اگر حسن روحانی متأخر را به دو روحانی ماقبل انتخابات و مابعد انتخابات بخش نماییم، روحانی پیش از انتخابات نماد شور و شعر سیاسی و روحانی پس از انتخابات تمثال زمین صلب و سخت سیاست است، نیز به همان ترتیب کابینه ای که بسیاری در دوران قبل از انتخابات در ذهن خود چیده بودند با آنچه معرفی شد و امروز رأی اعتماد گرفت، تفاوتشان همچون ماه عسل عاشقانه یک زوج و زندگی روزمره زوجی است که سالیانی با هم زیسته اند.

د»کابینه، از نظر اصلاح طلبان و تحول خواهانی چون نگارنده یک کابینه حداقلی است، امّا از نظر واقعیات سیاسی بسیار چیزها را عیان کرد که ساخت قدرت دیگر اجازه بازی «اصلاح طلبان استخواندار» را به هیچ طریقی نمی دهد و از آن طرف اصلاح طلبی و تحول خواهی رسمی که اجازه بازی دارد، در«فراکسیون امید» متجلی شده وتحول خواهی و اصلاح طلبی غیررسمی هم در میان هشتگ ها و برندهای توییتری و شعارهای تلگرامی آرمیده است و دیگر نکته آنکه قدرت سیاسی اصلاح طلبی رسمی و غیر رسمی در برابر ساخت واقعی قدرت در ایران اساساً از نفس افتاده است.
 
ه» کابینه ی حداقلی و رأی اعتماد به آن فارغ از هر چیز نشان یک تغییر جدی در جامعه ایران است و آن اینکه درست است که «تَکرار می کنم» های مجازی و هشتگ و برند ساختن و سر در گوشی و تبلت فرو بردن، ممکن است موج جمعی بیافریند و شور ایجاد کند و صندوق ها را انبان از رأی کند، امّا هنگام بازی واقعی، صفحه و مهره در جای دیگری قرار دارد و به همین دلیل است که هزاران درخواست و هشتگ و فریاد مجازی و شور و هیاهوها که خواهان کنار رفتن فلان فرد و گزینه وزارت هستند، در پشت پرده ضربه فنی می شوند و از کار می افتند.
 
و» کابینه حداقلی نتیجه نهایت توان بازی بزرگان اصلاح طلب، شور جمعی جوانان تحول خواه و لابیگری های «فراکسیون امید» بود، کابینه حداقلی؛ اوج توان و یارایِ «واقعی» ۲۴ میلیون رای را در ساخت واقعی قدرت و سیاست ایران نشان داد و آشکار ساخت که بازی قدرت اساساً در جاهای دیگری به جدّ دنبال می شود. از دیگر سو این چینش و رای اعتماد نشان داد که سیاست ورزی همچون «علی لاریجانی» هر چند که اقبال عمومی افکار عمومی را با خود ندارد و فاقد « تکرار می کنم» های ذهنی یا عینی ست، امّا معماری ساخت قدرت در ایران امروز را به درستی می شناسد و مهندسی این معماری را به خوبی بلد است. در پشت درهای بسته، در یک سو «فراکسیون امید» این نماد اصلاح طلبی رسمی را به زانو درمی آورد و در دیگر سو بغض و ناراحتی اصلاح طلبی غیر رسمی را در فضای مجازی سبب می شود.

ز» با ادامه روند کنونی بعید نیست که در ۱۴۰۰، اصلاح طلبان و اعتدالیون و تحول خواهان مسئول ستادهای دکتر علی لاریجانی در سطح کشور برای انتخابات ریاست جمهوری باشند.
 

بهار نیوز