اما پرسش اساسی این است که با چنین پیشنهادهایی از سوی رییس‌جمهور سابق چه مواجهه‌ای باید داشت و علت چنین دعوت‌های گاه‌وبی‌گاه از سیاسیون برای مناظره چیست؟ با نگاهی به واکنش‌ها به دعوت احمدی‌نژاد شاهد آن هستیم که حامیان دولت مستقر و منتقدان دولت سابق چندان تمایلی به اظهارنظر در این باره ندارند و برخی از آنان نیز که واکنشی نشان داده‌اند ترجیح‌شان آن است که این پیشنهاد رییس‌جمهور سابق را چندان مهم تلقی نکرده و آن را در حد یک بازی سیاسی تقلیل دهند.

به نظر می‌آید این شکل مواجهه با پیشنهاد مناظره احمدی‌نژاد چندان برای جامعه قابل قبول نباشد و درصد بالایی از مردم انتظار دارند تا اگر مسئولان دولت مستقر حرفی برای گفتن دارند از مناظره با رقبای سیاسی فراری نباشند و چنین پیشنهادهایی را با روی باز پذیرا باشند. به بیان دیگر هنگامی که مسئولان و یا حامیان سیاسی  دولت روحانی به جای پاسخ مثبت به پیشنهاد مناظره به تمسخر آن می‌پردازند بیشتر از آن که طرف مقابل را در اذهان عمومی شکست دهند خودشان در جایگاه ناکام و شکست‌خورده قرار می‌گیرند. پرسش قابل طرح در این باره آن است که علت گریختن از مناظره از سوی روحانی و حامیان او چیست؟

با نگاهی به کارنامه شش ساله دولت موسوم به اعتدال شاهد آن هستیم که  هر سالی که گذشته است به خصوص در یکی دو سال اخیر میزان حمایت مردمی از دولت کاهش پیدا کرده است و علت پیروزی روحانی در انتخابات۹۶ را هم می‌باید در غیبت رقیب جدی در انتخابات جست‌وجو کرد و شاید اگر همین محمود احمدی‌نژاد و یا نزدیکان او اجازه حضور در آن انتخابات را پیدا می‌کردند پیروز انتخابات فرد دیگری بود. ممکن است برخی با بهانه قرار دادن وضعیت ویژه کشور در حوزه‌های مختلف به این نتیجه برسند که در چنین شرایطی برگزاری چنان مناظره‌ای سبب ایجاد تنش در فضای سیاسی ایران می‌شود و کمکی به بهبود شرایط نخواهد کرد. واقعیت آن است که دوران چنین دیدگاهی دیگر گذشته است و در دنیای امروز هیچ اتفاقی نباید و نمی‌تواند مانع گردش آزاد اطلاعات شود. یکی از مهم‌ترین ابزاری که مفهوم گردش آزاد اطلاعات را در عمل محقق می‌کند نیز مناظره میان سیاستمداران است. امری که در کشورهای صنعتی و پیشرفته موضوعی عادی و همیشگی است و ظاهرا در کشور ما تنها به روزهای انتخابات محدود می‌شود!

به طور خلاصه می‌توان گفت پاسخ مثبت حسن روحانی به پیشنهاد محمود احمدی‌نژاد برای برگزاری یک مناظره علاوه بر آن که ممکن است بتواند به بخشی از پرسش‌ها و ابهام‌های موجود در جامعه پاسخ دهد از سوی دیگر این امکان را فراهم می‌آورد تا شاهد گامی رو به جلو در توسعه سیاسی کشور باشیم؛ در سوی مقابل هم پاسخ منفی به این پیشنهاد جدی رئيس‌جمهور سابق نشانگر پذیرش کارنامه ضعیف و فاقد نقطه قوت از سوی دولت و یک پیروزی بزرگ سیاسی برای احمدی‌نژاد خواهد بود. حال باید منتظر ماند و در روزهای آینده دید که آیا شاهد پاسخ مثبت به چالش شفافیت خواهیم بود و یا روحانی با پاسخ منفی به این پیشنهاد به افزایش بیش از پیش محبوبیت رئيس دولت‌های نهم و دهم در جامعه کمک خواهد کرد!

بهار نیوز