جناح تندرو در چند روز اخیر و پس از بیانیه سه کشور اروپایی درباره کانال ویژه تجارت با ایران موسوم به اینستکس فعال‌تر از گذشته به میدان آمده و در تلاش هستند تا با دو ترفند رسانه‌ای بی‌اهمیت‌انگاری و تحریف این خبر مهم که تاثیری قابل توجه در حفظ برجام دارد را شکلی دیگر جلوه دهند. تاثیر این فضاسازی‌های رسانه‌ای و اطلاع‌رسانی‌های ناقص و گاه مجعول را می‌توان در اظهارنظرهای مسئولان دو قوه مقننه و قضاییه درباره اینستکس مشاهده کرد.

طیف افراطی جریان اصولگرا با در اختیار داشتن تریبون‌های رسمی و در صدر آن‌ها معاونت سیاسی و اخبار صداوسیما در روزهای اخیر توانست در غیاب کامل بازوی رسانه‌ای دولت و سکوت مطلق و منفعلانه مسئولان دولتی جوّی را ایجاد کند که اینستکس برای بخشی از جامعه تبدیل به مسئله‌ای بی اهمیت و بی تاثیر در زندگی مردم شود و برای گروهی دیگر از مردم هم پذیرش آن نشانگر لگدمال شدن عزت ملی! از سیاست (به عبارت بهتر بی سیاستی) سکوت دولت که بگذریم پرسش اساسی از دلواپسان برجام، اینستکس و اف.ای.تی.اف آن است که اگر همین امروز اختیار دولت با آنان باشد و ایران از برجام خارج شود، اینستکس را نپذیرد و لوایح FATF را به کناری بگذارد چه خواهد شد؟

اگر همین امروز دلواپسان در راس قدرت اجرایی کشور بودند هم به همین شکل رفتار می‌کردند یا مانند سعید جلیلی که حالا در نقش مخالف برجام و FATF ظاهر می‌شود در هنگام حضور در میانه میدان پذیرش لوایح چهارگانه یک "توصیه اکید" آنان بود؟ به نظر می‌آید که بخشی از این مخالفت‌ها بیشتر از آن که به دلیل نگاه کارشناسی باشد  حاصل رقابت با دولت مستقر است؛ رقابتی کودکانه که هر اقدامی از طرف دولت را یکسره رد کرده و مخالف منافع و امنیت ملی اعلام می‌کند.ضروری است تا مقامات دولتی یکبار برای همیشه به صراحت بگویند که مسیر منهای برجام چگونه مسیری است؟

اقتصادی که پیش از اعمال تحریم‌های یکجانبه آمریکا دچار تلاطم شده و ارزش پول ملی در آن یک سوم می‌شود در برابر تحریم‌هایی که در صورت خروج از برجام جامعه جهانی از آن حمایت خواهد کرد چه می‌کند؟ هنگامی که مسئولان کشورهایی که در نگاه مسئولان ذیل "دولت‌های دوست" دسته‌بندی شده‌اند صراحتا اعلام می‌کنند که در صورت عدم پذیرش  اف.ای.تی.اف امکان همکاری با ایران فراهم نخواهد بود کنار گذاشتن این لوایح چه معنایی جز دیوارکشی به دور کشور و اجرای الگوی عقب‌مانده کره شمالی دارد؟

هنگامی که اقتصاد ایران آنقدر وابسته به نفت است که حتی اعلام تحریم نفتی ماه‌ها پیش از اجرای آن سبب تلاطمی بی سابقه شد و مدیران میانی از قطعی بودن به وجود آمدن مشکلاتی بزرگ حتی در پرداخت کارکنان سخن گفتند چگونه می‌توان با بهانه‌های بنی‌اسرائیلی فرصت اینستکس که می‌تواند بخشی از منافع اقتصادی برجام را حفظ کند نادیده گرفت؟قابل درک است که برخی مقامات به دلیل دیپلماسی رسانه‌ای و عمومی نخواهند از اینستکس استقبال کنند تا طرف مقابل امتیازات بیشتری دهد، مشکل اما از آن جایی آغاز می‌شود که برخی این مواجهه تبلیغی را واقعی تصور کنند!اگر روزی قرار بر کنار گذاشتن برجام و مانند آن شد این حق مردم ایران است که بدیل حضرات دلواپس برای برجام و هم‌چنین مصیبت‌های خروج از برجام را بدون هر گونه پرده‌پوشی بدانند.

بهار نیوز