بهار نیوز - پرسشی از تصمیم‌گیران

گروه سیاسی: پس از گفت‌‌وگوی تلفنی میان حسن روحانی و امانوئل مکرون، رؤسای جمهور ایران و فرانسه و هم‌چنین دو نوبت گفت‌وگوی امانوئل مکرون و دونالد ترامپ درباره پرونده هسته‌ای ایران و برجام خبرها حاکی از آن بود که گزینه‌ای تازه روی میز دیپلماسی قرار گرفته است که بر مبنای آن تحریم‌های آمریکا متوقف شده و از طرفی دیگر تصمیم جمهوری اسلامی برای کاهش تعهدات برجامی نیز تغییر کرده و اجرای مفاد توافق هسته‌ای به شکل قبل از سوی ایران پی گرفته خواهد شد.

مرحله دوم پس از «توقف در برابر توقف» آغاز مذاکره دوباره میان ایران با گروه ۵+۱ خواهد بود که ایالات متحده نیز در آن مذاکرات در قالب کمیسیون مشترک برجام مشارکت می‌کند. این پیشنهاد فرانسوی‌ها که فعلا در حد همین شنیده‌ها باقی مانده است و خبر رسمی دیگری در این باره منتشر نشده است ظاهراً با واکنش مثبت مقامات ایرانی نیز مواجه شده است و با توجه به اظهارات رییس‌جمهور روحانی و وزیر امور خارجه ایران می‌توان به این نتیجه رسید که حداقل دستگاه دیپلماسی زیر نظر قوه مجریه با این پیشنهاد مخالفتی ندارد.

درباره واکنش هیئت حاکمه آمریکا در خصوص این پیشنهاد رییس‌جمهور فرانسه خبر رسمی منتشر نشده است اما به نظر می‌آید با توجه به روابط نزدیک ترامپ و مکرون می‌توان امید داشت که در صورت تغییر تصمیم برجامی در ایران بتوان امیدوار بود که تغییر وضعیتی قابل ملاحظه در تنش‌های فزاینده یک سال اخیر میان جمهوری اسلامی و ایالات متحده رخ دهد. سفر اخیر مشاور امانوئل مکرون به ایران و دیدار او با مقامات ارشد کشور را نیز می‌توان در راستای همان پیشنهاد مکرون مبنی بر «توقف در برابر توقف» تحلیل کرد.

اینکه چنین پیشنهادی در عمل اجرایی ‌می‌شود و یا به دلایل مختلفی از جمله مخالفت ایران یا آمریکا یا مخالفت هر دو به نتیجه مثبتی ختم نشود موضوعی قابل بحث و بررسی است اما شاید پرسش مهم‌تری که بتوان در این ارتباط مطرح کرد آن است که اگر توقف تحریم‌های آمریکا پیش‌نیاز مذاکره با دولت ایالات متحده است و علت عدم تمایل جمهوری اسلامی برای مذاکره مستقیم با دولت آمریکا در دوران پس از برجام اعمال تحریم‌ها بوده است چرا تا پیش از فرمان دونالد ترامپ در خصوص خروج ایالات متحده آمریکا از توافق هسته‌ای و اعمال مجدد تحریم‌ها هم گزینه مذاکره بر روی میز دیپلمات‌ها نبوده است؟!

این پرسشی اساسی است که ضرورت دارد تا تصمیم‌گیران حوزه سیاست خارجی در ایران به آن پاسخ دهند. شاید پیش از بررسی پیشنهاد فرانسوی‌ها و مهم‌تر و مبنایی‌تر از آن مطرح کردن این پرسش و یافتن پاسخ آن از طرف مسئولان است.