تاریخ انتشار : ۱۳۹۸/۰۶/۰۴ ساعت ۲۱:۱۱
کد مطلب : ۱۸۶۱۹۲
این بار متفاوت باشید
گروه سیاسی: هفته دولت زمانی است که بنا بر قاعده‌ای نانوشته سال‌ها است که مسئولان دولتی با حضور در برنامه‌های رادیو و تلویزیون و استفاده از تریبون‌های عمومی در شهرهای کوچک و بزرگ کشور کارنامه عملکرد یک ساله خود را به مردم عرضه می‌کنند.
ظاهراً در این رویه مرسوم تفاوتی هم ندارد که نقاط ضعف دولت‌ها بیشتر باشد یا عملکرد مثبت آن‌ها درصد بیشتری را در کارنامه مدیران شامل شود؛ در هر دو صورت مدیران دولتی کارنامه‌ای پر بار از عملکردهایی که خودشان آن را مثبت می‌پندارند به جامعه عرضه می‌کنند. اما آیا هفته دولت زمانی برای چنین برنامه‌هایی است و آیا این رویکرد کمکی به پیش بردن کشور به سمت توسعه و حل و فصل بحران‌های عظیم موجود خواهد کرد؟!
به نظر می‌آید که با نگاهی به تجارب مشابه در همه سال‌های گذشته می‌توان به این نتیجه رسید که خودستایی مقامات دولتی به بهانه هفته دولت نه تنها شرایط موجود را به سمت و سوی بهبودی هدایت نمی‌کند بلکه سبب نوعی فرافکنی مدیریتی نیز خواهد شد. توضیح بیشتر آن که بی توجهی به نقاط ضعف و عملکردهای منفی هر سیستمی شاید در نگاه نخست به سود مدیران آن سیستم باشد اما در واقع سبب تعمیق بیش از پیش نقاط ضعف در آن مجموعه خواهد شد. در موضوع رویکرد رسانه‌ای دولت‌ها در هفته دولت نیز چنین مسئله‌ای قابل مشاهده است.
مسئولان و مدیران خرد و کلان دولتی و مشاوران بی‌شمار رسانه‌ای اطراف آنان به تصور آن که در چنین مقطع زمانی نباید از ضعف‌ها گفت به غلوآمیزترین شکل ممکن سراغ بزرگنمایی بخشی از عملکردها که آن را نقاط قوت خود می‌دانند رفته و در عمل نه تنها کمکی به حل مشکلات نمی‌کنند بلکه با دادن آدرس غلط بر آن می‌افزایند.
از سویی دیگر می‌توان به شرایط این روزها نیز توجه کرد. شرایطی که در آن شاهد سخت‌تر شدن زندگی روزمره مردم و افزایش فشارهای اقتصادی هستیم و با جامعه‌ای مواجهیم که درصد قابل توجهی از افراد حاضر در آن به هیچ عنوان اعتماد و تمایلی به دولت مستقر ندارند. در یک چنین وضعیتی سخن گفتن از آنچه موفقیت‌های دولت خوانده می‌شود و مانند آن حتی اگر در حوزه‌هایی نزدیک به واقعیت باشد هم مورد پذیرش کسر قابل توجهی از مردم قرار نخواهد گرفت.
کوتاه سخن آن که به نظر می‌رسد ضرورت دارد تا هفته دولت امسال بر خلاف همیشه هفته‌ای باشد برای اعتراف دولتمردان به نقاط ضعف و خطاها و عذرخواهی صریح از مردمی که در شرایط سخت کم‌سابقه‌ای گرفتار آمدند؛ نه هفته‌ای برای آمارهای اغراق شده و غیر واقعی و ریخت و پاش‌هایی عجیب و غریب برای تقدیر و تشکر مدیران از مدیران!
ظاهراً در این رویه مرسوم تفاوتی هم ندارد که نقاط ضعف دولت‌ها بیشتر باشد یا عملکرد مثبت آن‌ها درصد بیشتری را در کارنامه مدیران شامل شود؛ در هر دو صورت مدیران دولتی کارنامه‌ای پر بار از عملکردهایی که خودشان آن را مثبت می‌پندارند به جامعه عرضه می‌کنند. اما آیا هفته دولت زمانی برای چنین برنامه‌هایی است و آیا این رویکرد کمکی به پیش بردن کشور به سمت توسعه و حل و فصل بحران‌های عظیم موجود خواهد کرد؟!
به نظر می‌آید که با نگاهی به تجارب مشابه در همه سال‌های گذشته می‌توان به این نتیجه رسید که خودستایی مقامات دولتی به بهانه هفته دولت نه تنها شرایط موجود را به سمت و سوی بهبودی هدایت نمی‌کند بلکه سبب نوعی فرافکنی مدیریتی نیز خواهد شد. توضیح بیشتر آن که بی توجهی به نقاط ضعف و عملکردهای منفی هر سیستمی شاید در نگاه نخست به سود مدیران آن سیستم باشد اما در واقع سبب تعمیق بیش از پیش نقاط ضعف در آن مجموعه خواهد شد. در موضوع رویکرد رسانه‌ای دولت‌ها در هفته دولت نیز چنین مسئله‌ای قابل مشاهده است.
مسئولان و مدیران خرد و کلان دولتی و مشاوران بی‌شمار رسانه‌ای اطراف آنان به تصور آن که در چنین مقطع زمانی نباید از ضعف‌ها گفت به غلوآمیزترین شکل ممکن سراغ بزرگنمایی بخشی از عملکردها که آن را نقاط قوت خود می‌دانند رفته و در عمل نه تنها کمکی به حل مشکلات نمی‌کنند بلکه با دادن آدرس غلط بر آن می‌افزایند.
از سویی دیگر می‌توان به شرایط این روزها نیز توجه کرد. شرایطی که در آن شاهد سخت‌تر شدن زندگی روزمره مردم و افزایش فشارهای اقتصادی هستیم و با جامعه‌ای مواجهیم که درصد قابل توجهی از افراد حاضر در آن به هیچ عنوان اعتماد و تمایلی به دولت مستقر ندارند. در یک چنین وضعیتی سخن گفتن از آنچه موفقیت‌های دولت خوانده می‌شود و مانند آن حتی اگر در حوزه‌هایی نزدیک به واقعیت باشد هم مورد پذیرش کسر قابل توجهی از مردم قرار نخواهد گرفت.
کوتاه سخن آن که به نظر می‌رسد ضرورت دارد تا هفته دولت امسال بر خلاف همیشه هفته‌ای باشد برای اعتراف دولتمردان به نقاط ضعف و خطاها و عذرخواهی صریح از مردمی که در شرایط سخت کم‌سابقه‌ای گرفتار آمدند؛ نه هفته‌ای برای آمارهای اغراق شده و غیر واقعی و ریخت و پاش‌هایی عجیب و غریب برای تقدیر و تشکر مدیران از مدیران!
