تاریخ انتشار : ۱۳۹۸/۱۱/۱۴ ساعت ۲۰:۵۱
کد مطلب : ۱۹۸۴۹۳
وظیفه سران سه قوه
محمد توکلی
روز گذشته رییس‌جمهور در هنگام حضور در حرم بنیانگذار جمهوری اسلامی به جمله‌ای از ایشان اشاره کرد که ساعتی بعد رییس قوه قضاییه هم بر همان تاکید کرد. این سخن مشترک رقبای دیروز که امروز هر یک عهده‌دار ریاست قوه‌ای در کشور هستند همان سخن معروف «میزان رای ملت است» بود. قاعدتا رییس قوه دیگر هم در همین روزها به این سخن بنیانگذار نظام اشاره خواهد کرد و در نتیجه می‌توان گفت که تاکید تریبونی بر «میزان رای ملت است» سخن مشترک تمامی مسئولان است. اما در میدان عمل چطور؟ آیا اثری از ایمان و باور به این سخن در میان مسئولان دیده می‌شود؟
با نگاهی به آنچه از عملکرد شورای نگهبان در بررسی صلاحیت‌های داوطلبان حضور در انتخابات مجلس باقی مانده است می‌توان به این نتیجه رسید که نسبت نامزدهای دو جریان سیاسی شناخته شده کشور به هیچ وجه متناسب و قابل قبول نیست و در نتیجه برخی را به این نتیجه رسانده است که انتخابات98 بیشتر از آن که رقابت شایستگان برای حضور در خانه ملت باشد به رقابتی درون حزبی فروکاسته شده است. در این میان وظیفه سران سه قوه چیست؟ همان سرانی که هر یک هنگامی که پشت تریبون قرار می‌گیرند با سخنی مشترک از «میزان رای ملت است» می‌گویند. آنچه از عملکردها در موضوع بررسی صلاحیت‌ها شاهد هستیم چه نسبتی با رای ملت برقرار می‌کند و اساسا با چنین رویه‌ای انتخابات 98 آیینه‌ای از رای ملت خواهد شد؟!
به نظر می‌آید که هر یک از سران سه قوه با توجه به چارچوب وظایفی که عهده‌دار آن هستند لازم است در میدان عمل اقدامی را در جهت تصحیح روند موجود در دستور کار قرار دهند و شاید از این نظر بیش و پیش از روسای قوای مقننه و قضاییه این رییس‌جمهور است که می‌باید به عنوان مسئول اجرای قانون اساسی در این راه پیشقدم شده و صدای ملت را در بین تصمیم‌گیران انعکاس دهد.
پیشنهاد روز گذشته حزب اتحاد ملت مبنی بر برگزاری همه‌پرسی برای تعیین تکلیف نوع نظارت شورای نگهبان بر انتخابات و بررسی صلاحیت‌های داوطلبان حضور در انتخابات موضوعی است که در صورت اجرایی شدن می‌تواند به طور مشخص نسبت رویکرد موجود به انتخابات را با رای ملت روشن کند. به نظر می‌آید که اگر سران سه قوه به واقع معتقد باشند که «میزان رای ملت است» می‌باید یکصدا از همین پیشنهاد حمایت کرده و با همراهی یکدیگر مقدمات لازم برای اجرایی کردن آن را فراهم آورده‌اند. در غیر این صورت مردمی که عملکرد آنان را به نظاره نشسته‌اند این شکاف عمیق میان سخن و عمل آنان را نخواهند پذیرفت.
روز گذشته رییس‌جمهور در هنگام حضور در حرم بنیانگذار جمهوری اسلامی به جمله‌ای از ایشان اشاره کرد که ساعتی بعد رییس قوه قضاییه هم بر همان تاکید کرد. این سخن مشترک رقبای دیروز که امروز هر یک عهده‌دار ریاست قوه‌ای در کشور هستند همان سخن معروف «میزان رای ملت است» بود. قاعدتا رییس قوه دیگر هم در همین روزها به این سخن بنیانگذار نظام اشاره خواهد کرد و در نتیجه می‌توان گفت که تاکید تریبونی بر «میزان رای ملت است» سخن مشترک تمامی مسئولان است. اما در میدان عمل چطور؟ آیا اثری از ایمان و باور به این سخن در میان مسئولان دیده می‌شود؟
با نگاهی به آنچه از عملکرد شورای نگهبان در بررسی صلاحیت‌های داوطلبان حضور در انتخابات مجلس باقی مانده است می‌توان به این نتیجه رسید که نسبت نامزدهای دو جریان سیاسی شناخته شده کشور به هیچ وجه متناسب و قابل قبول نیست و در نتیجه برخی را به این نتیجه رسانده است که انتخابات98 بیشتر از آن که رقابت شایستگان برای حضور در خانه ملت باشد به رقابتی درون حزبی فروکاسته شده است. در این میان وظیفه سران سه قوه چیست؟ همان سرانی که هر یک هنگامی که پشت تریبون قرار می‌گیرند با سخنی مشترک از «میزان رای ملت است» می‌گویند. آنچه از عملکردها در موضوع بررسی صلاحیت‌ها شاهد هستیم چه نسبتی با رای ملت برقرار می‌کند و اساسا با چنین رویه‌ای انتخابات 98 آیینه‌ای از رای ملت خواهد شد؟!
به نظر می‌آید که هر یک از سران سه قوه با توجه به چارچوب وظایفی که عهده‌دار آن هستند لازم است در میدان عمل اقدامی را در جهت تصحیح روند موجود در دستور کار قرار دهند و شاید از این نظر بیش و پیش از روسای قوای مقننه و قضاییه این رییس‌جمهور است که می‌باید به عنوان مسئول اجرای قانون اساسی در این راه پیشقدم شده و صدای ملت را در بین تصمیم‌گیران انعکاس دهد.
پیشنهاد روز گذشته حزب اتحاد ملت مبنی بر برگزاری همه‌پرسی برای تعیین تکلیف نوع نظارت شورای نگهبان بر انتخابات و بررسی صلاحیت‌های داوطلبان حضور در انتخابات موضوعی است که در صورت اجرایی شدن می‌تواند به طور مشخص نسبت رویکرد موجود به انتخابات را با رای ملت روشن کند. به نظر می‌آید که اگر سران سه قوه به واقع معتقد باشند که «میزان رای ملت است» می‌باید یکصدا از همین پیشنهاد حمایت کرده و با همراهی یکدیگر مقدمات لازم برای اجرایی کردن آن را فراهم آورده‌اند. در غیر این صورت مردمی که عملکرد آنان را به نظاره نشسته‌اند این شکاف عمیق میان سخن و عمل آنان را نخواهند پذیرفت.
