مذاكرات شكست بخورد 3 گروه جشن مي‌گيرند!

اشکان بنکدارجهرمی

---

دور قبلی این گفت‌وگوها که درباره برنامه هسته‌ای ایران، دو هفته پیش صورت گرفت و وزیران خارجه ایران و کشورهای عضو این گروه، به استثنای چین، در آن حاضر شدند به امضای توافق منجر نگردید و قرارهایی برای دور اخیر گذاشته شد. در دور قبلی تیم ایرانی شاید انتظاری بیش از آن چه به دست آمد را از مذاکرات داشت. در حالی که به نظر مي‌رسید همه چیز به نفع جمهوری اسلامی در رسیدن به یک توافق مهیا شده است و لابی اسراييلی جواب دلخواه را از حامی بزرگ خود یعنی آمریکا دریافت نکرده ولی به ناگاه مقامات پاریس برخلاف دیگر کشورهای اروپایی و آمریکا تغییر جهت داده و با پیش کشیدن توقعاتی خارج از انتظار مذاکره را به سمت عدم تفاهم سوق دادند.

گمان مي‌شد که تمایل دولت اوباما برای این که تفاهم احتمالی با ایران را برگ زرین عملکرد خویش مطرح کند، مي‌تواند راه را به شکل قابل توجهی برای جمهوری اسلامی و کشورهای 5+1 در رسیدن به توافق هموار نماید و انتظار مي‌رفت که آمریکا به هر نحو از تلاشهای دولت افرطگرای اسرائیل در سنگ اندازی در مذاکرات بکاهد مضافاً این که با توجه به رابطه مثبت حزب دموکرات، حزب حاکم فعلی آمریکا، با کشورهای قدرتمند اروپایی طی سالیان گذشته، آمریکا تأثیری راهبرانه بر آنها داشته باشد. به عبارت دیگر پیش بینی مي‌شد در صورت توافق با آمریکا، تیم ایرانی راه دشواری را پیش روی خود نخواهد داشت.

اما ساعت‌های آخر مذاکرات نشان داد که مثلث شوم علیه توافق برد- برد که مورد نظر همه مي‌باشد ماشین خرابکاری خود را حداقل تا پای پله های کاخ الیزه به پیش برده است. ضلع اول و همیشه حاضر این مثلث، لابیستهای صهیونیست بودند که در عین ناخرسندی و حتی آشفتگی اولیه از پیشرفت دیپلماسی ظریف و همراهانش و همچنین نا امیدی از هر گونه اقدام دولت اوباما در زمینه ای غیر از مذاکره، موفق شدند تا چرخ دستگاه دیپلماسی فرانسه را به نفع خود بچرخانند.

این گروه که به حمایت کنگره آمریکا در وضع تحریمهای جدید علیه ایران امید بسته بود اکنون با عملکرد معتدل دولت آمریکا روبروست که مجلس آن کشور را متقاعد ساخته که تحریمهای جدید به صلاح غرب نخواهد بود. پس به ناچار تلاشهای این گروه در توافق با فرانسه جلوه مي‌کند و خواسته هاشان از زبان مقامات پاریس شنیده مي‌شود.

ضلع دوم مثلث ضد ایرانی، کشورهای منطقه ای رقیب جمهوری اسلامی هستند که با دلارهای نفتی خویش توانستند فرانسه را به در پیش گرفتن موضعی ضد ایرانی متقاعد سازند. فرانسه گرچه برای رهایی از مشکلات اقتصادیش به بازارهای جهان از جمله بازار ارزشمند ایران چشم دارد ولی این بار سود خود را در دریافت دلارهای نفتی مي‌بیند که به ویژه از عربستان و قطر خواهد آمد. دشمنان تفکر ایرانی- شیعی با اتکا به ثروت خود توانسته‌اند اکنون با قولهای مساعد مالی و اقتصادی مقامات پاریس که طی سالهای اخیر سهمشان از بازار ایران روز به روز کاهش یافته را به سمت خود متمایل نمایند.

ضلع کامل کننده دیگر این مثلث نیز گروه رجوی مي‌باشد. رجوی همچون گذشته بر طبل افشاگری‌ها مي‌کوبد و با نزدیک شدن به مقامات دول اروپایی و آمریکا به ویژه فرانسه در جهت عدم توافق هسته‌ای ایران با دول قدرتمند جهان تلاش مي‌کند. گرچه این گروه که هیچ جایگاه مردمی را برای خود متصور نیست آن چنان وزنی ندارد که تحرکاتش کمترین تأثیری در تخریب رابطه میان ایران و غرب داشته باشد اما در کنار تحرکات دو ضلع دیگر مي‌تواند حامی رسانه‌ای خوبی برای جبهه مخالف ایران باشد.

به رغم تمام تلاشهای این مثلث شوم اما تیم دیپلماسی ایران نشان داده که ضمن داشتن انعطاف، پایبندی محکمی به حفظ منافع ملی دارد و از آن سو درایت لازم نیز به خرج خواهد داد تا از تمام پتانسیلهای موجود بین المللی در جلب حمایت دول تأثیر گذار و برجسته نمودن جنبه های نامطلوب عدم توافق در عرصه جهانی سود برد و نهایتاً در گام اول موفق گردد کشور را از بند تحریم‌ها رها سازد و در قدمهای بعدی توافقی استوار و همیشگی را شکل دهد.

از سوی دیگر کشورهای غربی نیز به خوبی مي‌دانند که شکست مذاکرات با ایرانی‌های سرسخت نهایتاً راهی به جز گزینه نظامی را باقی نمی‌گذارد. مطمئناً دنیا اکنون تمایل ندارد که برای بار دیگر جنگی را شاهد باشد که از فاصله اندکی مانده به مرز توافق، جرقه‌اش زده شود. بدیهی است که افکار عمومی جهان غرب نخواهد پذیرفت که تمایلات دولت افراط گرای اسرائیل و منافع شیوخ چند کشور دیکتاتور زده عربی به همراه توهمات یک گروه تروریستی، دنیا را به کام جنگ بکشاند و هزینه آن را بی هیچ دلیلی بر مالیات دهندگان این کشورها تحمیل نماید.

مطمئناً مقامات فرانسه هم گرچه در کوتاه مدت در جبهه مخالف به ایفای نقش مي‌پردازند اما منافع بلند مدتشان نه با افزایش تحریمها علیه ایران سازگار است نه با یک جنگ احتمالی. پس پافشاری تیم ایران بر منافع ملی نه تنها با منافع قدرتهای غربی در تضاد نیست بلکه سرانجام توافقی برد- برد نشان خواهد داد که هر دو منفعت در یک قالب سازگار خواهند بود.