بشر غربی و بشر شرقی!

گروه سیاسی: احمد زیدآبادی در یادداشتی نوشت: کاظم غریب‌آبادی دبیر ستاد حقوق بشر قوۀ قضائیه در دیدار با سفیر هند گفته است: "امروز رویکرد غربی بر حقوق بشر غلبه دارد و نگاه حقوق بشری کشور‌های در حال توسعه و اصل احترام به تنوع فرهنگی لحاظ نمی‌شود؛ کشور هند می‌تواند نقش موثری در مقابله با این رویکرد یکجانبه‌گرایی ایفا کند." منظور از غربی - شرقی کردن حقوق بشر از سوی برخی مسئولان جمهوری اسلامی واقعاً چیست؟ آیا بشر غربی با بشر شرقی تفاوت دارد؟ آیا خداوند سرشت بشر غربی از گِل و سرشت بشر شرقی را از کاهگل سرشته است؟ یا مثلاً بشر غربی از شکنجه عذاب می‌بیند و بشر شرقی از آن لذت می‌برد؟ آیا آزادی بیان و حق دادرسی عالانه فقط برازندۀ بشر غربی است و بشر شرقی از آن بیزار و متنفر است؟
از 30 اصل اعلامیۀ جهانی حقوق بشر کدام اصلش مخصوص بشر غربی است که با سرشت و مزاج و فرهنگ بشر شرقی در تضاد است؟ محض اطلاع آقای غریب‌آبادی لازم است یادآوری شود که در دهم دسامبر سال 1948 عمدتاً این کشورهای در حال توسعه بودند که به اعلامیۀ جهانی حقوق بشر رأی مثبت دادند و آن را از تصویب گذراندند. فهرست کشورهای موافق اعلامیه جهانی حقوق بشر به این شرح است: افغانستان، آرژانتین، استرالیا، بلژیک، بولیوی، برزیل، میانمار، کانادا، شیلی، چین، کلمبیا، کاستاریکا، کوبا، دانمارک، حمهوری دومینیکن، اکوادور، مصر، السالوادور، اتیوپی، فرانسه، یونان، گواتمالا، هائیتی، ایسلند، هند، ایران، عراق، لبنان، لیبریا، لوکزامبورگ، مکزیک، هلند، نیوزیلند، نیکاراگوئه، نروژ، پاکستان، پاناما، پاراگوئه، پرو، فیلیپین، تایلند، سوئد، سوریه، ترکیه، انگستان، ایالات متحده آمریکا، اروگوئه، ونزوئلا. به این اعلامیه شوروی و متحدان کمونیست آن در آن زمان یعنی اوکراین، بیلوروس، یوگسلاوی، لهستان و چکسلواکی در کنار عربستان و آفریقای جنوبی رأی ممتنع دادند. هندوراس و یمن هم در رأی گیری شرکت نکردند. هیچ کشوری به اعلامیۀ جهانی حقوق بشر رأی منفی نداد.