تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۰۸/۰۵ ساعت ۱۸:۱۳
کد مطلب : ۳۶۵۹۸۰
نظرات و دیدگاه‌ها
آینده اعتراضات
شهاب‌الدین حائری‌شیرازی
قریب 40 روز از ناآرامی‌ها گذشت ببینیم کجا هستیم و با همین دست فرمان به کجا خواهیم رسید. اعتراض‌ها در یک کلمه به شیوه حکمرانی عجیب و غریب و غیرعقلایی حاکمان است که معاش و معاد مردم را به مخاطره انداخته‌اند. امروز دغدغه حکمرانی ما جلوگیری از پرش قیمت مرغ از هر کیلو 70هزارتومن! و نایاب شدن دارو و بحران آب در پائیز و گاز در زمستان است اما دغدغه کشورهای همسایه ما بستن قراردادهای سنگین برای توسعه میدان‌های گازی و صادرات گاز به اروپاست و برگزاری مهمترین رخداد ورزشی جهان در قطر کشوری که به قدر کوچکترین استان‌های ماست! در این 40 روز جواب اعتراض‌ها خشونت‌بار بود و آمارهای غیررسمی از کشته شدن تعداد زیادی از هموطنانمان حکایت می کند! نتیجه این خشونت چه بوده؟
1_ بی‌شک خشونت موجب کاهش مشروعیت حکومت می‌شود خصوصا حکومتی که رفتار خود را منسوب به آموزه های اسلام می‌داند در این مدت دهها متن و سخنرانی به مردم عرضه شد که نشانگر تضاد رفتار حکومت در قبال معترضین با حکومت‌های الگوی دینی نظیر حکومت پیامبر و علی علیهماالسلام داشت.
2_وقوع شکاف بین حاکمیت در انتخاب شیوه برخورد با مردم به وضوح پیداست کارشناس مدعو صدا وسیما و وزیر دولت فعلی چندی پیش شعار زن زندگی آزادی را شعاری انحرافی و جنسی خواندند اما دیروز سخنگوی دولت همین شعار را شعار دولت خواند وبا معترضینی که با بد و بیراه از او استقبال کردند شعار زن زندگی آزادی را همخوانی کرد.
3_هر روز که می گذرد بر نفرات معترضین افزوده و از انرژی نیروهای امنیتی کاسته می‌شود چرا؟
چون علاوه بر اینکه استمرار قریب 40 روزه اعتراض‌ها ایجاد امید به تغییر و طبعا قدرت در بین معترضان کرده، سیاستهای پر غلط حاکمیت بصورت روزشمار نوید وضع اقتصادی بدتری را در آینده می دهد!
اخیرا بحث کمک نظامی ایران به روسیه و پهبادها موجب درخواست سه کشور اروپایی از شورای امنیت برای برخورد با ایران گردید و احتمالا استارت به گردش افتادن پرونده جدیدی در شورای امنیت علاوه بر بحث های سابق خورد، از فرصت احیاء برجام به خوبی استفاده نشد تا امروز آمریکا اعلان کند فعلا مسئله ما حمایت از ناآرامی‌هاست (یعنی ثمره تحریم‌ها) نه برجام! اینها همه به فشار اقتصادی که لایه زیرین اعتراض‌هاست دامن خواهد زد و ذهن مردم را بدبین نسبت به آینده و همراه معترضین می‌نماید.
4_ادامه این مسیر بر کمیت و کیفیت معترضان خواهد افزود چنانچه از نیروی مقابله کننده با اعتراض‌ها خواهد کاست مگر اینکه حکومت اصلاحات مد نظر مردم را آغاز کند.
مردم چه می‌خواهند؟
حفظ کرامت وپایان دادن به برخوردهای استخفاف کننده و تحقیر امیز مثل گشت ارشاد، باز کردن فضای سیاسی، بهبود وضع اقتصادی با پایان دادن به سیاستهای موسوم به انقلابی که تحریم زاست و در یک کلمه تغییر.
5_زمان به ضرر جمهوری اسلامی است هر چه زمان می گذرد اعتراض‌ها رادیکال تر شده و به نقطه ای که جز به فروپاشی رضایت ندهند نزدیک‌تر می‌شویم.
43 سال پیش وقتی شاه گفت صدای مردم را شنیده و خواستار تغییر شد، کار از کار گذشته بود این مسئله باید عبرتی باشد پش روی حکام امروز ما! فرصتی که بتوان مردم را با اصلاحات واقعی ارام کرد در حال از دست رفتن است.
قریب 40 روز از ناآرامی‌ها گذشت ببینیم کجا هستیم و با همین دست فرمان به کجا خواهیم رسید. اعتراض‌ها در یک کلمه به شیوه حکمرانی عجیب و غریب و غیرعقلایی حاکمان است که معاش و معاد مردم را به مخاطره انداخته‌اند. امروز دغدغه حکمرانی ما جلوگیری از پرش قیمت مرغ از هر کیلو 70هزارتومن! و نایاب شدن دارو و بحران آب در پائیز و گاز در زمستان است اما دغدغه کشورهای همسایه ما بستن قراردادهای سنگین برای توسعه میدان‌های گازی و صادرات گاز به اروپاست و برگزاری مهمترین رخداد ورزشی جهان در قطر کشوری که به قدر کوچکترین استان‌های ماست! در این 40 روز جواب اعتراض‌ها خشونت‌بار بود و آمارهای غیررسمی از کشته شدن تعداد زیادی از هموطنانمان حکایت می کند! نتیجه این خشونت چه بوده؟
1_ بی‌شک خشونت موجب کاهش مشروعیت حکومت می‌شود خصوصا حکومتی که رفتار خود را منسوب به آموزه های اسلام می‌داند در این مدت دهها متن و سخنرانی به مردم عرضه شد که نشانگر تضاد رفتار حکومت در قبال معترضین با حکومت‌های الگوی دینی نظیر حکومت پیامبر و علی علیهماالسلام داشت.
2_وقوع شکاف بین حاکمیت در انتخاب شیوه برخورد با مردم به وضوح پیداست کارشناس مدعو صدا وسیما و وزیر دولت فعلی چندی پیش شعار زن زندگی آزادی را شعاری انحرافی و جنسی خواندند اما دیروز سخنگوی دولت همین شعار را شعار دولت خواند وبا معترضینی که با بد و بیراه از او استقبال کردند شعار زن زندگی آزادی را همخوانی کرد.
3_هر روز که می گذرد بر نفرات معترضین افزوده و از انرژی نیروهای امنیتی کاسته می‌شود چرا؟
چون علاوه بر اینکه استمرار قریب 40 روزه اعتراض‌ها ایجاد امید به تغییر و طبعا قدرت در بین معترضان کرده، سیاستهای پر غلط حاکمیت بصورت روزشمار نوید وضع اقتصادی بدتری را در آینده می دهد!
اخیرا بحث کمک نظامی ایران به روسیه و پهبادها موجب درخواست سه کشور اروپایی از شورای امنیت برای برخورد با ایران گردید و احتمالا استارت به گردش افتادن پرونده جدیدی در شورای امنیت علاوه بر بحث های سابق خورد، از فرصت احیاء برجام به خوبی استفاده نشد تا امروز آمریکا اعلان کند فعلا مسئله ما حمایت از ناآرامی‌هاست (یعنی ثمره تحریم‌ها) نه برجام! اینها همه به فشار اقتصادی که لایه زیرین اعتراض‌هاست دامن خواهد زد و ذهن مردم را بدبین نسبت به آینده و همراه معترضین می‌نماید.
4_ادامه این مسیر بر کمیت و کیفیت معترضان خواهد افزود چنانچه از نیروی مقابله کننده با اعتراض‌ها خواهد کاست مگر اینکه حکومت اصلاحات مد نظر مردم را آغاز کند.
مردم چه می‌خواهند؟
حفظ کرامت وپایان دادن به برخوردهای استخفاف کننده و تحقیر امیز مثل گشت ارشاد، باز کردن فضای سیاسی، بهبود وضع اقتصادی با پایان دادن به سیاستهای موسوم به انقلابی که تحریم زاست و در یک کلمه تغییر.
5_زمان به ضرر جمهوری اسلامی است هر چه زمان می گذرد اعتراض‌ها رادیکال تر شده و به نقطه ای که جز به فروپاشی رضایت ندهند نزدیک‌تر می‌شویم.
43 سال پیش وقتی شاه گفت صدای مردم را شنیده و خواستار تغییر شد، کار از کار گذشته بود این مسئله باید عبرتی باشد پش روی حکام امروز ما! فرصتی که بتوان مردم را با اصلاحات واقعی ارام کرد در حال از دست رفتن است.
پربينندهترين مطالب و خبرها
