در جریان محاصره غوطه شرقی ده‌ها هزار نفر از ساکنان این منطقه شامل مردم عادی و شبه‌نظامیان شورشی ترجیح دادند تا به جای تسلیم شدن در برابر نیروهای دولتی، از طریق یک دالان امن از آنجا خارج شده و به مناطق دیگر تحت کنترل شورشیان در شمال کشور بروند. ساکنان اطراف دمشق هنوز در معرض خطر برخورد تیر یا مواد منفجره دیگر قرار دارند، اما مرکز دمشق از این نظر از امنیت بیشتری برخوردار است. کسب و کار روزانه و تفریحات شبانه‌ای که در دمشق وجود دارد هنوز در اطراف این شهر دیده نمی‌شود. البته برخی ساکنان دمشق در طول جنگ هم به کار و تفریح ادامه می‌دادند، اما رستوران‌ها و بارهای مرکز قدیمی شهر دمشق تابستان گذشته بعد از سال‌ها شاهد مشتریان بیشتری بودند. در واقع از سال ۲۰۱۱ تا کنون این نخستین تابستانی بود که مردم صدای تیر و بمب و خمپاره نشنیدند.

تنها چند کیلومتر دورتر از پایتخت، در شهر دوما واقع در غوطه شرقی تنها ویرانی است که به چشم می‌خورد. خیابان‌ها و خانه‌ها خرابند و در یکی بیمارستان‌های شهر با دیوارهای سوراخ پرسنل پزشکی و پرستاران همچنان کار می‌کنند. از پایان درگیری‌ها در دوما چند ماهی می‌گذرد، اما هنوز هیچ نشانی از بازسازی در این شهر ویران دیده نمی‌شود. دولت سوریه اراده‌ای برای بازسازی این شهر ندارد و به نظرنمی‌رسد دو متحد اصلی آن، یعنی ایران و روسیه حاضر به پرداخت هزینه‌های بازسازی این شهر باشند. غربی‌ها هم می‌گویند تا قدرت سیاسی در سوریه منتقل نشود در کار بازسازی این کشور مداخله نمی‌کنند. در محله خالدیه شهر حمص که نیروهای دولتی آن را در سال ۲۰۱۳ بازپس گرفتند، نشانه‌های اندکی از بازسازی دیده می‌شود اما باقی نقاط حمص که به شهر ارواح می‌ماند، به کنترل ارتش درآمده و قابل سکونت نیست. بازار سرپوشیده حمص که روزی شلوغ و پر هیاهو بود، امروز سوت و کور شده است. رویترز در توصیف صحنه‌ای از زنگی در این شهر می‌نویسد چند کودک در نزدیکی خانه‌ای با سقف فرو ریخته فوتبال بازی می‌کنند. آنها دو تا بشکه آهنی زنگ زده را نزدیک هم گذاشته، یک تکه میل‌گرد زنگ زده را بین آن دو آویخته و از آن به عنوان دروازه استفاده می‌کنند. با آن که چنین مشکلاتی در دمشق کمتر دیده می‌شود و جوانان در این شهر حتی به باشگاه‌های شبانه می‌روند، آهنگ بازسازی اقتصادی در سوریه به قدری کند است که بسیاری از آنها آینده‌ای برای خود متصور نیستند و همچنان به مهاجرت فکر می‌کنند.