مسئولان به چه کسانی «مردم» می‌گویند؟!

گروه جامعه: سایت دیده بان ایران؛ نوشت: روز گذشته در راستای اقدامات مقابله با ویروس شیوع کرونا، سرلشکر محمد باقری، رئیس ستادکل نیروهای مسلح در حاشیه نخستین جلسه قرارگاه بهداشتی و درمانی امام رضا(ع) نیروهای مسلح در جمع خبرنگاران، اظهار کرد: از جمله تصمیمات دیگر ما این بود که کمیته انتظامی و امنیتی ما به همراه وزارت کشور و استانداران روال خلوت کردن فروشگاه ها و خیابان ها و جاده ها را که با تصمیم ملی اتخاذ می‌شود، انجام دهند که این کار هم در ۲۴ ساعت آینده سازماندهی خواهد شد. از ملت عزیز خواهش می کنم که به توصیه ها و درخواست های وزارت بهداشت عمل کنیم و با ماندن در منزل و تحرک کمتر زنجیره انتقال بیماری را قطع کنیم؛ اگر این زنجیره ادامه پیدا کند، طبیعتا کنترل بیماری طولانی تر خواهد شد و امور ملی ما به مشکل می‌خورد.
 روز شنبه 24 اسفندماه هم سید سلمان سلمانی معاون هماهنگی و سخنگوی وزارت کشور، در واکنش به انتشار برخی اخبار در کانال های تلگرامی مبنی بر ممنوعیت فعالیت واحدهای صنفی، توزیعی و خدماتی از این هفته در تهران، گفت: اینگونه شایعات، بطور کلی بی پایه و اساس است.
وی خاطر نشان کرد: مردم عزیز ما در اقصی نقاط کشور از جمله در تهران، با رعایت بهداشت فردی و با حضور در منزل، مانع از ابتلای خود و خانواده به بیماری شده و به شایعات بی توجه باشند.
اما این اظهارات در حالی مطرح می شود که سیده فاطمه ذوالقدر در گفت‌وگویی که با خبرگزاری ایسنا انجان داده است گفت: خیلی از ادارات هنوز با تمام ظرفیت کار می‌کنند، کسانی هستند که عضوی از خانواده آنها بیمار است و نگران انتقال بیماری به آنها هستند، اگر افرادی چنین مشکلاتی دارند، دورکار یا شیفتی شوند و یا کلاً تعطیل شوند.
وی افزود: اگر در اتاقی ۶ کارمند می‌نشینند، نهایتا دو نفر حضور پیدا کنند. درست است که نمی‌خواهند مملکت تعطیل شود ولی باید ملاحظاتی بهداشتی و سلامت مردم را در نظر گرفت، ساعت کاری را کمتر کرد و امکانات متناسب بدهند تا کسانی که علائمی دارند سرکار نیایند.
این نماینده مجلس با بیان اینکه در هفته گذشته این ملاحظات خصوصا در بانک‌ها رعایت نشده، گفت: یکی از راه‌کارها این است که شعب بانک‌ها با ظرفیت کمتری کار کنند و کارمندان بانک شیفتی شوند و حضور کمتری در محل کار داشته باشند.
حال با توجه با این اظهارات متناقض مسئولان این سوال در بین مردم و شبکه های اجتماعی مطرح می شود که به راستی مردم چه کسانی هستند؟ آیا کارمند اداره ای که رئیسش حاضر نیست به او مرخصی بدهد و او هم مجبور است در محل کار خودش حاضر شود جزو مردم به حساب نمی آید؟ یا کارمند بانکی که مدام با مردم و اسباب شیوع ویروس کرونا در ارتباط است از مردم نیست؟ مسئولان کدام مردم را دعوت به ماندن در خانه می کنند؟ و اگر این بخش مورد نظر مسئولان از «مردم» در خانه ماندند چگونه امرار معاش کنند؟ 
اصلاً تصمیم گیرنده اصلی درباره تعطیل کردن و یا نکردن تهران و بسیاری دیگر از شهرهای مهم کشور که کانون انتشار این ویروس شده اند با کیست؟
وقتی فرماندار منتخب دولت تدبیرو امید (در شهر خوانسار اصفهان) هم مانند تولیت آستان قدس حاضر نیست تمهیدات بیشتری را برای کنترل شیوع این ویروس انجام دهند آن هم به بهانه اینکه قرنطینه کردن شهر به معنویت آن ضربه می زند، از مردمی که انتظار داریم در خانه بمانند چه انتظاری باید داشته باشیم؟
همانطوریکه پیشتر یک نماینده مجلس اعلام کرد که در یکی از شهرستان‌های کوچک استان گلستان 40 نفر فوت شدند. عامل آن هم همایش تبلیغات اسلامی در قم بوده که چند نفر از این شهرستان در آن همایش شرکت کرده بودند. به راستی مسئولان به چه کسانی «مردم» می گویند؟!