بهار نیوز - صنعت‌نفت آبادان؛ دوگانه امید و دلواپسی

حسین دلیر
صنعت‌نفت آبادان با دریافت دو گل از پرسپولیس تهران، سومین بازی تدارکاتی را با شکست به پایان رساند. این بازی دوستانه اما تفاوت‌هایی با یک مسابقه فوتبال استاندارد داشت. همچون زمان بازی که به چهار وقت ۳۰ دقیقه‌ای تقسیم شده بود. درمجموع 30 دقیقه بیش از یک بازی معمولی! به‌طور مشخص دستاورد فنی و تمرینی برای ویسی و گل‌محمدی در این مسابقه بیش از نتیجه اهمیت داشته است.
این رویارویی را باید مهم‌ترین محک زردپوشان پیش از آغاز فصل تازه رقابت‌های لیگ برتر دانست. قهرمان لیگ و جام حذفی، برای آبادانی‌ها همیشه رقیبی قدرتمند بوده تا آنجا که صنعت نفت از هیچ تیمی به‌اندازه پرسپولیس در لیگ برتر متحمل شکست نشده است. با این پس‌زمینه و توضیح می‌توان«نتیجه نگرفتن» برابر این تیم پایتخت را به عادت همیشگی نفتی‌ها تعبیر کرد! اگرچه رویارویی‌های این دو برند پرهوادار فوتبال، همیشه پرکشش و هیاهوست.
پارادوکس این مسابقه به موقعیت هر دو تیم در لیگ گذشته مرتبط بود. یکی قهرمانی دست‌نیافتنی که رکوردها را دور از دسترس کرده و دیگری نجات یافته‌ای در یک‌قدمی پرتگاه که حکم بقایش در هفته‌ی پایانی امضا شد.
پرسپولیس همان اندازه که در مسابقه‌های رسمی تیمی مهارناشدنی بوده در دیدارهای دوستانه اخیر نیز با اقتدار به میدان آمده است. آن‌گونه که در راه آماده‌سازی پیش فصل تا این لحظه چهار رقیب لیگ برتری را با چهار شکست بدرقه کرده‌اند. شمس‌آذر قزوین؛ استقلال خوزستان؛ پیکان و صنعت‌نفت درمجموع ۱۲ گل از سرخ‌پوشان دریافت کرده بی‌آنکه در پاسخ توپی از خط دروازه این تیم عبور داده باشند.
نگارنده معتقد است این شکست صنعت‌نفت از نظر تحلیلی و پرداخت رسانه‌ای هیچ اندازه اعتبار ندارد. آن‌گونه که دو پیروزی برابر «شاهین لردگان» و «تاراز چادگان» در اردوی شهرکرد! در راه آماده‌سازی پیش از آغاز لیگ، چنین شکست‌هایی سودمند و باعث کشف ضعف‌ها می‌گردند. به دلیل پوست‌اندازی تیم واین تعداد آمد و شد بازیکن و کادر فنی در صنعت نفت؛ هماهنگی و رسیدن به شرایط مطلوب، زمانی بیشتر می‌طلبد. با این شرایط نباید انتظار نمایش فوق‌العاده‌ای آن‌هم در برابر مقتدرترین تیم باشگاهی ایران داشت!
ذات مسابقه‌های تدارکاتی به تمرین و رفع اشکال است و بر باختن‌ها و بردن‌ها نباید درنگ کرد. وانگهی نوشته حاضر به‌سان دغدغه می‌ماند و واژه‌هایی برای ابراز دلواپسی در پی هم می‌آیند. تمرینی بودن این دیدارها نباید مانع طرح نقد و نظر از عملکرد بازیکنان و کادر فنی گردد. بدین‌گونه که می‌توان نکته‌هایی را در رسانه بازتاباند که به‌فایده باشند. به نمایش تیم‌ها در بازی‌های دوستانه می‌توان هم امیدوار بود و تا اندازه‌ای دلواپس. امیدوار به تیمی که قرار است حضوری موفق در ادامه داشته باشد یاتیمی که از کیفیت ارائه بازی‌هایش باید نگران سرنوشتش بود.
با پیگیری گزارش‌ها و دیدن اندک صحنه‌های این بازی دوستانه، به صنعت‌نفتِ عبدالله ویسی می‌توان امیدوار بود و هم تا اندازه‌ای دلواپس آینده‌اش! امیدوار چراکه توانسته موتور گلزنی پرسپولیس مهارناشدنی را 53 دقیقه از کار بیندازد. دلواپس باید بود از اینکه همچنان نفتی‌ها در منطقه‌ی دفاعی به دور از منطق فوتبال حرفه‌ای عمل می‌کنند.
گل‌های اول و دوم پرسپولیس اگرچه با چاشنی شانس و از روی پرتاب اوت و ضربه ایستگاهی به ثمر رسیدند اما از اشتباه مدافعان و دروازه‌بان به‌ویژه در پذیرش گل دوم نباید گذر کرد. این دست غفلت‌ها که فراوان در لیگ گذشته رخ داد، در بزنگاه‌ها گریبان این تیم را برای دیگربار می‌گیرد. ویسی می‌داند آبادانی‌ها همواره از منطقه دفاعی آسیب‌پذیرند. تفاضل گل‌های منفی نفت در پایان هر فصل حتی با زدن گل‌های زیاد حکایت از ضعف تاریخی در دفاع به‌ویژه محوطه جریمه این تیم دارد.
در این بازی آبادانی‌ها مغلوب خط حمله‌ی آتشین پرسپولیسنشده و تنها نتیجه را به دو اشتباه در خط دفاع خود واگذار کردند. نکته مثبت سازمان دفاعی صنعت نفت در این دیدار، تاب‌آوری مقابل حمله‌های بی‌امان مهاجم‌های آماده پرسپولیس بود. پس می‌توان به این تیم امیدوار بود که منهای خطاها و غفلت‌هایتکراری، حریفی سرسخت برای رقبا در فصل آینده باشد.
نفتی‌ها در این دیدار احمد شریعت‌زاده، پیام پارسا و سه بازیکن خارجی خود را در اختیار نداشتند. درحالی‌که ویسی با تغییرهای متعدد به 20 بازیکن خود فرصت حضور در برابر پرسپولیس را داد. این مجال‌های تمرینی فرصتی مهم است برای بازیکنان جوان و آن‌ها که تجربه مواجهه با تیم‌های بزرگ را ندارند.
ترکیب مدیریتی جدید؛ رفع موقت برخی چالش‌های مالی؛ ورود بازیکنان تازه‌نفس؛ ادامه حضور ویسی پرانگیزه و برپایی دو اردوی پرنشاط برخی بهانه‌ها برای امیدواری این روزهای هواداران برزیل ایران به شمار می‌روند.
به‌جای مسافرت خارجی، آبادانی‌ها مثل هرسال کمپ تمرینی شهرکرد و تهران را برای برپایی اردوی تمرینی انتخاب کردند. از این نظر که توانستند از گرمای سوزان جنوب در امان باشند، بهترین فرصت را برای آماده‌سازی دارند. هر دو شهر اما در ارتفاعی بسیار زیاد از سطح دریا قرار دارند. شهرکرد بیش از 2 هزار متر و تهران یک هزار و 200 متر از سطح دریا ارتفاع دارند. بسیار بیش از ارتفاع 2 تا 3 متری آبادان!
این‌ها البته پارامترهایی موثر بر رقابت‌های فشرده تیم‌ها در طول یک فصل به‌حساب می‌آیند. بعد مسافت؛ اختلاف ارتفاع، فشار هوا، رطوبت و دما که همگی بر فیزیولوژی ورزشکاران موثرند و از آن‌ها گریزی نیست. شرایطی که از یازده روز دیگر برایهمه‌ی تیم‌های لیگ برتر به وجود می‌آید و بر آن‌ها فشار هواداران و رسانه‌ها و استرس‌های طبیعی بازیکنان و کادر فنی را باید افزود. اینکه بازیابی بدنی و روانی بازیکنان در روزهای آماده‌سازی پیش‌فصل از چه کیفیتی برخوردار بوده است تا هفته‌های دیگر مشخص می‌شود.
پ.ن: پرسپولیس در برابر حریفان تمرینی از کیت‌هایتمرینی خود استفاده کرد. آبادانی‌ها نیز می‌توانند در دیدارهای تدارکاتی، کیت‌های تمرینی یا حتی دوم و سوم خود را به تن کنند. این‌گونه اعتبار پیراهن اصلی حفظ شده و بازیکنان تازه آمده، می‌دانند قرار است چه پیراهن ارزشمندی را به تن کنند. پیراهنی که بیش از یک لباس ورزشی و بخشی از هویت اجتماعی آبادان به شمار می‌رود.