بهار نیوز - قربانیان اسیدپاشی اصفهان پس از سه ماه

سهیلا دیگر نمی‌بیند، رنج‌هایی به جز رنج بیماری

گروه جامعه: خانواده سهیلا جورکش، سومین قربانی اسیدپاشی اصفهان دیگر امیدی به دستگیری اسیدپاش ندارند. آنها به جز درمان سهیلا آنقدر درگیر هزینه‌های درمان او هستند که کمتر فرصت می‌کنند برای پیگیری پرونده اسیدپاش، به دادسرا و پلیس بروند. سهیلا از روزی که در باغ گل‌های اصفهان مورد اسیدپاشی قرار گرفت تا امروز، هنوز به خانه نرفته و تنها از بیمارستانی به بیمارستان دیگر منتقل شده است. خانواده این قربانی در گفت‌و‌گو با فرهیختگان از دغدغه‌های این خانواده در سه ماه گذشته گفتند و از بدقولی مسئولان؛ از اینکه دیگر سهیلا همان 10 درصدی که بینایی داشت هم از دست داده و بینایی هر دو چشم به صفر رسیده است، از رنج‌هایی به جز رنج بیماری و بیمارداری.

به گزارش فرهيختگان، برادر سهیلا جورکش که این روزها برای بودن کنار خواهرش مدام در مسیر اصفهان - تهران است، گفت: «وقتی این اتفاق افتاد رسانه‌ها دست از سر ما برنمی‌داشتند و با وجود درگیری‌های شدیدی که داشتیم لحظه‌ای تلفن‌های‌مان آزاد نمی‌شد.» او ادامه داد: «همه خبرنگارها تماس می‌گرفتند و برای دیدن سهیلا می‌آمدند، اما ناگهان همه آنها رفتند و دیگر هیچ خبری از هیچ رسانه‌ای نشد. دیگر کسی نبود که از دغدغه‌های مالی و غیرمالی و مشکلاتی که داریم بگوییم و الان سه ماه است دیگر هیچ خبرنگاری حالی از سهیلا نمی‌پرسد.» وی در مورد مسئولان نیز گفت: «به جز خبرنگاران، مسئولان نیز همین رفتار را داشتند. روزهای اول رئیس‌جمهور می‌آمد و وزیر بهداشت می‌رفت. مشاور رئیس‌جمهور می‌آمد و معاون وزیر می‌رفت. آن وعده می‌داد و دیگری تایید می‌کرد. حالا نه خبری از آن آدم‌هاست، نه خبری از وعده‌هایشان.»

سهیلا دیگر نمی‌بیند
برادر سهیلا در مورد وضعیت این روزهای خواهرش گفت: «از روزی که این اتفاق افتاده تا الان هنوز سهیلا به خانه نرفته و تا یک سال دیگر هم نمی‌تواند برود.» او ادامه داد: «سهیلا در بیمارستان فارابی یک اتاق مخصوص دارد و در آنجا تحت مراقبت و درمان است و ما نیز به صورت شیفتی در کنارش می‌مانیم.» وی افزود: «در بیمارستان چمران به ما درباره پوست صورت سهیلا گفتند باید یک سال صبر کنیم تا ترمیم‌های طبیعی بدن صورت بگیرد سپس عمل جراحی روی صورت انجام شود. از طرف دیگر بعضی پزشکان معتقدند همین الان نیز می‌تواند عمل جراحی صورت بگیرد و ترمیم طبیعی بدن ربطی به این موضوع ندارد. ما واقعا نمی‌دانیم چه کاری درست‌تر است و فعلا که او در بیمارستان فارابی (بیمارستان تخصصی چشم) بستری است.»

جورکش درباره وضعیت بینایی سهیلا گفت: «هر دو چشم فعلا بینایی ندارند و سهیلا اصلا نمی‌تواند ببیند. در مورد چشم چپش پزشکان معتقدند یک سال دیگر می‌توانند عملی انجام بدهند که تا حدودی بینایی‌اش را به دست بیاورد، اما در مورد چشم راست فعلا که برای دید کم هم امیدی نیست. می‌گویند شاید علم پیشرفت کند و بتوان برای چشم راستش کاری انجام داد.»

رنج‌هایی به جز رنج بیماری
برادر این قربانی در مورد هزینه‌های درمانی سهیلا گفت: «دو ماه پیش به ما گفتند باید لباس مخصوص برای سهیلا تهیه کنیم که با پوشیدن این لباس دیگر گوشت اضافه نمی‌آورد. قرار شد وقتی لباس آماده شد هزینه آن را که چهار میلیون تومان است پرداخت کنیم و لباس را تحویل بگیریم. وقتی لباس آماده شد و برای گرفتن چک آن به بیمارستان مربوطه مراجعه کردیم به ما گفتند باید تجهیزات پزشکی اول لباس را تحویل بدهد تا ما چک را بدهیم، اما وقتی به تجهیزات پزشکی مراجعه ‌کردیم گفتند تا چک را نگیریم نمی‌توانیم لباس را تحویل بدهیم. این پروسه آنقدر طول کشید تا سهیلا گوشت اضافه خیلی زیادی آورد و دیگر لباس مخصوصی که چند روز پیش تحویل گرفتیم اندازه‌اش نشد.» وی ادامه داد: «این جزء اولین موضوعات مالی است که ما انتظار داریم برای آنها کمک بیشتری شود و ما به‌جز رنج از دست دادن سلامت و زیبایی سهیلا رنج‌هایی از این دست نداشته باشیم، همان‌طور که همه مسئولان نیز از ابتدا به ما همین قول را داده بودند.» وی درباره روحیه سهیلا گفت: «سهیلا خیلی از این وضعیت خسته شده و این خستگی و روی تخت بودن طاقتش را کم کرده است.»

از مسئولان می‌خواهم سهیلا را دختر خود بدانند
برادر سهیلا با اشاره به اینکه ما از مردم همین مملکت هستیم، ادامه داد: «ما از کشور دیگری نیامده‌ایم که آنقدر برای کمک‌رسانی به کسی که در همین مملکت آسیب دیده تعلل می‌کنند. سهیلا هم مانند دخترهای دیگر این جامعه رفت و آمد می‌کرد و در سلامت بود. در همین جامعه آسیب دید و در همین جامعه بی‌گناه بر صورتش اسید پاشیدند.» وی افزود: «حالا انصاف است به‌خاطر دردی که خودش هیچ تقصیری نداشته رنج‌های دیگری را هم تحمل کند؟ رنج‌هایی مربوط به موضوعات اداری و مالی و رنج‌هایی جدا از رنج‌های از دست رفتن سلامتی و زیبایی؟» وی ادامه داد: «ما انتظار حمایت بیشتری از مسئولان داریم و می‌خواهیم سهیلا را هم مثل دختر خودشان بدانند و فکر کنند این اتفاق برای دختران خودشان افتاده است. حالا قرعه به نام سهیلا افتاده و او قربانی شده است.»

وی با بیان اینکه به مردم حق می‌دهد سهیلا را فراموش کرده باشند، ادامه داد: «در گذشته وقتی صفحه حوادث روزنامه‌ها را می‌خواندم بعد از دو ساعت ناراحتی کردن برای قربانی‌ها، زندگی ادامه داشت و همه‌چیز فراموش می‌شد.» وی افزود: «از وقتی که سهیلا دچار این مصیبت شد نیز به مردم حق می‌دهم عمر نگرانی‌شان برای سهیلا به اندازه وجود روزنامه‌ها روی دکه‌ها باشد اما انتظارمان از روزنامه‌نگاران و مسئولان انتظار دیگری است. انتظار نداریم فراموش‌مان کنند.»

هر روز به سهیلا فکر می‌کنم
اولین قربانی اسیدپاشی‌های اصفهان نیز در گفت‌وگو با فرهیختگان از وضعیت خود گفت. او که نمی‌خواهد نامش بیان شود، با اشاره به اینکه وضعیت صورتش رو به بهبود است، ادامه داد: «از همان ابتدا که گفتند اگر در بیمارستان بستری شوم صورتم و پوست‌های اضافه را می‌تراشند به بیمارستان نرفتم و درمان گیاهی را شروع کردم.» او ادامه داد: «از این درمان راضی بودم و صورتم وضعیتش خیلی از سه ماه پیش بهتر شده است.» وی افزود: «البته دستم گوشت اضافه‌های زیادی آورده و مهم‌ترین دغدغه‌ام وضعیت دستم است.» او با اشاره به اینکه پزشکان به دستش کورتون تزریق کرده‌اند، گفت: «با کورتون‌هایی که تزریق شده می‌گویند حدود یک سال دیگر وضعیت دستم بهتر خواهد شد و گوشت‌های اضافه از بین می‌روند.»

وی با اشاره به اینکه روزی نیست که به سهیلا فکر نکند، گفت: «خیلی نگران سهیلا هستم و اینکه دیگر نمی‌تواند ببیند آزارم می‌دهد.» وی درمورد پیگیری پرونده نیز گفت: «هنوز در حال پیگیری هستند و آگاهی برای شناسایی عکس‌ها ما را دعوت می‌کند.» دومین فردی که در اسیدپاشی‌های اصفهان مورد حمله قرار گرفته بود نیز در مورد وضعیت دست خود اظهار نگرانی کرد و گفت: «دست‌هایم تا زیر بغلم وضعیت بسیار بدی دارد و گوشت‌های اضافی بسیار زیادی دارد.» او همچنین گفت: «دستانم درد دارد و هنوز سوزش‌های شدید اذیتم می‌کند.» وی درمورد وضعیت بینایی خود، گفت: «در دید چشم چپ مشکلی ندارم، اما برای به‌دست آوردن بینایی کامل چشم راست هنوز باید عمل‌های جراحی‌ام را ادامه بدهم.» در نیمه مهرماه امسال اسیدپاشی روی چند دختر در اصفهان در حالی به تیتر یک اخبار ایران و برخی رسانه‌های دنیا تبدیل شد که هنوز متهم این پرونده دستگیر نشده است. این پرونده که به گفته سردار احمدی‌مقدم، فرمانده ناجا، یک متهم دارد هنوز توسط پلیس و نیروهای امنیتی و اطلاعات اصفهان در حال پیگیری است.