تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۹/۱۶ ساعت ۱۰:۱۱
کد مطلب : ۱۲۱۳۵۶
از يك نشست دانشجويي هم دلواپسند!
گروه سياسي: شورای هماهنگی اصلاح‌طلبان استان قزوین در بیانیه ای به‌مناسبت روز دانشجو (۱۶ آذر) تاکید گرد: لازم است، دست‌های پشت‌پرده‌ای که موجب تلاش برای مخالفت با سخنرانان مدعو و لغو برنامه‌های بزرگ‌داشت روز دانشجو در دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین و دانشگاه علوم پزشکی و دانشگاه فرهنگیان شدند، شناسایی شوند. متن این بیانیه در پی می آید:
نظام جمهوری اسلامی مولود وقایع خونینی چون ۱۶ آذر ۳۲ در دانشگاه و ۱۵ خرداد ۴۲ در فیضیه است. درخت تنومند آزادی بیان در خاکی ریشه دوانده که بر تنِ آن آذرهای اهورایی در خون خود غلتیده‌اند. تاریخ ایران تا ابدیت نمی‌تواند نقش برجستۀ دانشجویان را در ساختنِ کاخ بلند آزادی نادیده بگیرد. نام شانزده آذر آنقدر بلند است که هر چه دیوار ابهام و هراس دورِ آن بکشند، نهان‌کردنش ممکن نیست. شانزده آذر نماد آگاهی، امید و بالندگی جوانان ایران است؛ روزی برای پاسداری از آزادی و اعتراض به زشتی و پلشتی. تنها کسانی می‌توانند با برنامۀ بزرگ‌داشت روز دانشجو مخالفت کنند که در طیف پلشتی و زشتی قرار دارند.
جای حیرت و تأسف بسیار است که ۳۸ سال پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی و چهار سال پس از استقرار دولت امید، دانشجویان برای برگزاری بزرگ‌داشت روز دانشجو با موانع و محدودیت‌های فراوان مواجه می‌شوند و مخالفان آزادی و دموکراسی کماکان در سودای خاموش‌کردن صدای دانشجویان هستند. شش دهه پس از عروج خونین دانشجویان، هنوز که هنوز است، دانشگاه زنده و بیدار است و در سودای بازآفرینی بانگ آزادی. هر سال که شانزده آذر می‌رسد، گویا دانشگاه به مبدأ تاریخ خود نزدیک می‌شود؛ چنانکه با وجود همۀ مخالفت‌ها، ابهام‌ها، هراس‌افکنی‌ها و کارشکنی‌ها، شانزده آذر زنده‌ترین مناسبتِ دانشجویان ایران است. دانشجویان گویا در نهادی‌ترین وجود خود، دربارۀ این روز اهورایی، دانش ضمنی دارند و می‌دانند چگونه باید برای این روز تاریخی، باز قد برافراشته و سرود آزادی بخوانند.
شصت‌وسه سال پس از آن روز اهورایی، دانشجویان دانشگاه‌های قزوین، خود را آماده کرده بودند تا در دانشگاه‌های خود، این روز بزرگ را گرامی بدارند؛ اما، متأسفانه به‌جز دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره)، در سایر دانشگاه‌های شهر با سنگ‌اندازی‌های فراوانی روبه‌رو شدند و تنها پس از رایزنی‌های متعدد و صدور دستورات از مراجع ذی‌ربط در مرکز بود که امکان برگزاری برنامه‌های آنان فراهم شد. لازم است، دست‌های پشت‌پرده‌ای که موجب تلاش برای مخالفت با سخنرانان مدعو و لغو برنامه‌های بزرگ‌داشت روز دانشجو در دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین و دانشگاه علوم پزشکی و دانشگاه فرهنگیان شدند، شناسایی شوند. این حق دانشجویان است که بدانند چرا تلاش می‌شد تا برنامۀ آنان لغو شود و چرا آن‌ها حق ندارند در روز تقویمی و اهورایی خود، برنامه‌ای معتدل و قانونی برگزار کنند و اصولاً فرایند صدور مجوز برای تشکل‌های اصلاح‌طلب و حامی دولت در برخی دانشگاه‌های استان چرا اینقدر دشوار است.
چگونه می‌شود باور کرد، مدیران دانشگاه‌های دولتی و آزاد استان با برگزاری مراسم روز دانشجو در دولتی مخالفت می‌کنند که آن دولت برای ارتقای امید آمده و تدبیر سرلوحۀ کارش است؟! انتظار همراهی مسوولان دانشگاه‌ها با سیاست‌های دولت منتخب مردم، انتظار بزرگی نیست. مردم به شعائر نظام احترام گذاشته‌اند و به شعارهای روحانی رأی داده‌اند. آیا این مردم، باید در کمال حیرت، با برخوردهای مدیرانی مواجه شوند که رفتارشان نه با شعائر مردمی نظام منطبق است و نه با شعارهای امیدبخش روحانی.
تلاش برای ممانعت با برگزاری مراسم روز دانشجو و کارشکنی در صدور مجوزهای لازم برای آن، قطع شاهرگ امید دانشجویان است و می‌تواند به مخالفت علنی با رئیس‌جمهور منتخب مردم و از همه مهم‌تر، مخالفت علنی با ارزش‌های نظام جمهوری اسلامی تفسیر شود. این عدم همراهی و همکاری برخی مسوولان دانشگاهی با تشکل‌های دانشجویی از منظر سیاسی، به‌معنای کارشکنی در برابر دولتی است که تا چند ماه دیگر در آستانۀ آزمون انتخاب عمومی قرار دارد. طبیعی است که چنین اقداماتی، می‌تواند به ناامیدی دانشجویان از دولت منتخب منجر شود.
به نظر می‌رسد، برخی مسوولان دانشگاه‌های استان، دانسته یا نادانسته، با اعضای اتاق فکر مخالفان انتخاباتی دکتر حسن روحانی همراه شده‌اند. دانشگاه منبع آگاهی و مصدر امید است. اگر قرار باشد، به بهانه‌های واهی با برگزاری برنامه‌های دانشجویان مخالفت شود، چگونه می‌توان به پویایی و نشاط سیاسی در آستانۀ انتخابات سرنوشت‌ساز خرداد ۹۶ امید داشت؟ از دکتر روحانی، رئیس‌جمهور منتخب مردم، انتظار داریم، توجه بیشتری به نهاد دانشگاه داشته باشند و در آستانۀ رخداد بزرگ انتخاباتی، پویایی و نشاط را به دانشگاه بازگردانند و دستِ نهادها و افراد غیردانشگاهی را از مصدر تصمیم‌های مربوط به دانشگاه‌ها کوتاه کنند.
نظام جمهوری اسلامی مولود وقایع خونینی چون ۱۶ آذر ۳۲ در دانشگاه و ۱۵ خرداد ۴۲ در فیضیه است. درخت تنومند آزادی بیان در خاکی ریشه دوانده که بر تنِ آن آذرهای اهورایی در خون خود غلتیده‌اند. تاریخ ایران تا ابدیت نمی‌تواند نقش برجستۀ دانشجویان را در ساختنِ کاخ بلند آزادی نادیده بگیرد. نام شانزده آذر آنقدر بلند است که هر چه دیوار ابهام و هراس دورِ آن بکشند، نهان‌کردنش ممکن نیست. شانزده آذر نماد آگاهی، امید و بالندگی جوانان ایران است؛ روزی برای پاسداری از آزادی و اعتراض به زشتی و پلشتی. تنها کسانی می‌توانند با برنامۀ بزرگ‌داشت روز دانشجو مخالفت کنند که در طیف پلشتی و زشتی قرار دارند.
جای حیرت و تأسف بسیار است که ۳۸ سال پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی و چهار سال پس از استقرار دولت امید، دانشجویان برای برگزاری بزرگ‌داشت روز دانشجو با موانع و محدودیت‌های فراوان مواجه می‌شوند و مخالفان آزادی و دموکراسی کماکان در سودای خاموش‌کردن صدای دانشجویان هستند. شش دهه پس از عروج خونین دانشجویان، هنوز که هنوز است، دانشگاه زنده و بیدار است و در سودای بازآفرینی بانگ آزادی. هر سال که شانزده آذر می‌رسد، گویا دانشگاه به مبدأ تاریخ خود نزدیک می‌شود؛ چنانکه با وجود همۀ مخالفت‌ها، ابهام‌ها، هراس‌افکنی‌ها و کارشکنی‌ها، شانزده آذر زنده‌ترین مناسبتِ دانشجویان ایران است. دانشجویان گویا در نهادی‌ترین وجود خود، دربارۀ این روز اهورایی، دانش ضمنی دارند و می‌دانند چگونه باید برای این روز تاریخی، باز قد برافراشته و سرود آزادی بخوانند.
شصت‌وسه سال پس از آن روز اهورایی، دانشجویان دانشگاه‌های قزوین، خود را آماده کرده بودند تا در دانشگاه‌های خود، این روز بزرگ را گرامی بدارند؛ اما، متأسفانه به‌جز دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره)، در سایر دانشگاه‌های شهر با سنگ‌اندازی‌های فراوانی روبه‌رو شدند و تنها پس از رایزنی‌های متعدد و صدور دستورات از مراجع ذی‌ربط در مرکز بود که امکان برگزاری برنامه‌های آنان فراهم شد. لازم است، دست‌های پشت‌پرده‌ای که موجب تلاش برای مخالفت با سخنرانان مدعو و لغو برنامه‌های بزرگ‌داشت روز دانشجو در دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین و دانشگاه علوم پزشکی و دانشگاه فرهنگیان شدند، شناسایی شوند. این حق دانشجویان است که بدانند چرا تلاش می‌شد تا برنامۀ آنان لغو شود و چرا آن‌ها حق ندارند در روز تقویمی و اهورایی خود، برنامه‌ای معتدل و قانونی برگزار کنند و اصولاً فرایند صدور مجوز برای تشکل‌های اصلاح‌طلب و حامی دولت در برخی دانشگاه‌های استان چرا اینقدر دشوار است.
چگونه می‌شود باور کرد، مدیران دانشگاه‌های دولتی و آزاد استان با برگزاری مراسم روز دانشجو در دولتی مخالفت می‌کنند که آن دولت برای ارتقای امید آمده و تدبیر سرلوحۀ کارش است؟! انتظار همراهی مسوولان دانشگاه‌ها با سیاست‌های دولت منتخب مردم، انتظار بزرگی نیست. مردم به شعائر نظام احترام گذاشته‌اند و به شعارهای روحانی رأی داده‌اند. آیا این مردم، باید در کمال حیرت، با برخوردهای مدیرانی مواجه شوند که رفتارشان نه با شعائر مردمی نظام منطبق است و نه با شعارهای امیدبخش روحانی.
تلاش برای ممانعت با برگزاری مراسم روز دانشجو و کارشکنی در صدور مجوزهای لازم برای آن، قطع شاهرگ امید دانشجویان است و می‌تواند به مخالفت علنی با رئیس‌جمهور منتخب مردم و از همه مهم‌تر، مخالفت علنی با ارزش‌های نظام جمهوری اسلامی تفسیر شود. این عدم همراهی و همکاری برخی مسوولان دانشگاهی با تشکل‌های دانشجویی از منظر سیاسی، به‌معنای کارشکنی در برابر دولتی است که تا چند ماه دیگر در آستانۀ آزمون انتخاب عمومی قرار دارد. طبیعی است که چنین اقداماتی، می‌تواند به ناامیدی دانشجویان از دولت منتخب منجر شود.
به نظر می‌رسد، برخی مسوولان دانشگاه‌های استان، دانسته یا نادانسته، با اعضای اتاق فکر مخالفان انتخاباتی دکتر حسن روحانی همراه شده‌اند. دانشگاه منبع آگاهی و مصدر امید است. اگر قرار باشد، به بهانه‌های واهی با برگزاری برنامه‌های دانشجویان مخالفت شود، چگونه می‌توان به پویایی و نشاط سیاسی در آستانۀ انتخابات سرنوشت‌ساز خرداد ۹۶ امید داشت؟ از دکتر روحانی، رئیس‌جمهور منتخب مردم، انتظار داریم، توجه بیشتری به نهاد دانشگاه داشته باشند و در آستانۀ رخداد بزرگ انتخاباتی، پویایی و نشاط را به دانشگاه بازگردانند و دستِ نهادها و افراد غیردانشگاهی را از مصدر تصمیم‌های مربوط به دانشگاه‌ها کوتاه کنند.
