تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۰۹/۲۵ ساعت ۱۷:۱۴
کد مطلب : ۹۶۶۶۶
عصبیت‌های پسا انتخابات 92
گروه سیاسی- رسانه ها: روزنامه بهار در نقدی در صفحه اول امروز خود نوشت: ایده‌ها و گفتمان تاثیر گذاران انتخابات 92 بطور کلی از گذشته تا کنون، بر اصول پافشاری نموده و در سلیقه‌ها نقد و گقتگو را راه حل گره‌های فروبسته می‌دانند. اصولشان قانون اساسی، منافع ملی، حاکمیت مردم سالار، حفظ و تقویت هویت دینی و ملی، پایداری اخلاق و حقوق شهروندی مبتنی بر پاکدستی، دوری از جهل وجعل، خرافه و واپسگرایی می‌باشد. گوش شنوا و چشم بینا این پافشاری را از نخبگان جامعه در هنگامه‌ی عبور از گردنه‌های پر پیچ و خم به وضوح شنیده و مشاهده کرده است.
شکی نیست در عصر ارتباطات هیچ ماجرایی به سر سوزن از چشم تیز بین افکار عمومی پوشیده نمی‌ماند ولو اگر اندکی آنچه که کیهان و کیهانیان ورانداز می‌کنند، تا عده‌ای دلسوختگان نظام را برانداز جلوه دهند، اگر مردم هشیار به چنین نتایجی می‌رسیدند بی‌گمان در چشم‌اندازشان به خود اجازه صبوری نمی‌دادند و همراه و همدل رئیس خشمگین فلان سازمان، دست از کار روزانه می‌کشیدند تا چاره کار ببینند، اما این کیهان و آن رئیس و دیگر برادر گرانقدر دلواپس، در فلم فرسایی و سخنرانی شان، با هجو و حشو بر سینه استوانه‌های انقلاب و یاران رهبر گرانقدر، مدال نیست‌‌‌شیعه، هست‌‌‌داعش‌‌‌به غصب و دروغ، نصب می‌کنند و برخلاف دستورهمان مرجع تقلیدی که تقلید تمام احکام را بر او واجب می‌داند نه جزیی از آن را؛ به طرز اعجاب برانگیزی بر شیعه نبودن یک انسان دوستدار و مرید اهل بیت، به داد و هوار در سخنرانی علنی حکم صادر می‌کند.
نشان عصبیت، جذام و خوره در گلوگیر کرده مانده از پسا انتخابات پرشور 92 چنان موج‌‌‌واگرایی‌‌‌بعضی از برادران را اسیر نموده است که تا به عکس و پیام تاثیر گذاران شور آفرین حماسه بی‌نظیر‌‌‌همگرایی‌‌‌مردم اینچنین ناجوانمردانه بتازند. شاید سابقه پنجاه سال حشر و نشر محمود دعایی با امام خمینی (ره) و رهبری انقلاب، واگرایان را به عقب نشینی وادارد و یا اره فشار و هجمه را به محاق ببرد، اما اگر این عصبیت بر سر یک جوان صادق دوستدار ملک و دین، لذا منتقد فرود بیاید به کدام سابقه بیش و پیش پناه ببرد. آیا قوه قضائیه ملجاء و پشتیبانش خواهد شد؟ چه بر سر سایت‌ها و روزنامه‌های دلسوز نظام از این عصبیت خواهد آمد؟ محمود دعایی که عمرشان به درازای آب‌های جاری با برکت و طولانی باشد، در کهولت سن چرا باید قصه پر غصه کاکاهای همراه و همدل خود و نظام ورهبری رابخورد که درغضب عصبیت آتش بیاران معرکه و واسطه‌های بی‌فکر و منطق بسوزند؟
آیا نتایج فشار و عصبیت را بر چهره نورانی مرحوم آیه ا. . . توسلی یار دیرین امام مشاهده نکرده‌ایم؟ آیا مرحوم عسگر اولادی در اواخر عمر خود، بین خود و خدای خود، ضجه مدارا و اخلاق مداری را به ما گوشزد نمی‌کرد؟ بیاید در سال همدلی و همزبانی اخلاق را سرلوحه خویش قرار دهیم، جوانان که اکنون شور و شعور انتخاباتی خود را گام به گام در صبحدمان انتخابات آغاز کرده‌اند، خدای ناکرده با کردارمان، در میانه راه به الگوهای خود، به السابقون، به نیشخند و ریشخند خرده نگیرند. بیایم به اخلاق نبوی و به آزادگی قلم بزنیم و حکم صادر کنیم و بغض هایمان را برای روز مباد‌‌‌دستیازی‌‌‌به وطن ذخیره کنیم، تا کشوری سربلند و آباد و آزاد و مستقل را سالیان دراز نظاره گر باشیم.
شکی نیست در عصر ارتباطات هیچ ماجرایی به سر سوزن از چشم تیز بین افکار عمومی پوشیده نمی‌ماند ولو اگر اندکی آنچه که کیهان و کیهانیان ورانداز می‌کنند، تا عده‌ای دلسوختگان نظام را برانداز جلوه دهند، اگر مردم هشیار به چنین نتایجی می‌رسیدند بی‌گمان در چشم‌اندازشان به خود اجازه صبوری نمی‌دادند و همراه و همدل رئیس خشمگین فلان سازمان، دست از کار روزانه می‌کشیدند تا چاره کار ببینند، اما این کیهان و آن رئیس و دیگر برادر گرانقدر دلواپس، در فلم فرسایی و سخنرانی شان، با هجو و حشو بر سینه استوانه‌های انقلاب و یاران رهبر گرانقدر، مدال نیست‌‌‌شیعه، هست‌‌‌داعش‌‌‌به غصب و دروغ، نصب می‌کنند و برخلاف دستورهمان مرجع تقلیدی که تقلید تمام احکام را بر او واجب می‌داند نه جزیی از آن را؛ به طرز اعجاب برانگیزی بر شیعه نبودن یک انسان دوستدار و مرید اهل بیت، به داد و هوار در سخنرانی علنی حکم صادر می‌کند.
نشان عصبیت، جذام و خوره در گلوگیر کرده مانده از پسا انتخابات پرشور 92 چنان موج‌‌‌واگرایی‌‌‌بعضی از برادران را اسیر نموده است که تا به عکس و پیام تاثیر گذاران شور آفرین حماسه بی‌نظیر‌‌‌همگرایی‌‌‌مردم اینچنین ناجوانمردانه بتازند. شاید سابقه پنجاه سال حشر و نشر محمود دعایی با امام خمینی (ره) و رهبری انقلاب، واگرایان را به عقب نشینی وادارد و یا اره فشار و هجمه را به محاق ببرد، اما اگر این عصبیت بر سر یک جوان صادق دوستدار ملک و دین، لذا منتقد فرود بیاید به کدام سابقه بیش و پیش پناه ببرد. آیا قوه قضائیه ملجاء و پشتیبانش خواهد شد؟ چه بر سر سایت‌ها و روزنامه‌های دلسوز نظام از این عصبیت خواهد آمد؟ محمود دعایی که عمرشان به درازای آب‌های جاری با برکت و طولانی باشد، در کهولت سن چرا باید قصه پر غصه کاکاهای همراه و همدل خود و نظام ورهبری رابخورد که درغضب عصبیت آتش بیاران معرکه و واسطه‌های بی‌فکر و منطق بسوزند؟
آیا نتایج فشار و عصبیت را بر چهره نورانی مرحوم آیه ا. . . توسلی یار دیرین امام مشاهده نکرده‌ایم؟ آیا مرحوم عسگر اولادی در اواخر عمر خود، بین خود و خدای خود، ضجه مدارا و اخلاق مداری را به ما گوشزد نمی‌کرد؟ بیاید در سال همدلی و همزبانی اخلاق را سرلوحه خویش قرار دهیم، جوانان که اکنون شور و شعور انتخاباتی خود را گام به گام در صبحدمان انتخابات آغاز کرده‌اند، خدای ناکرده با کردارمان، در میانه راه به الگوهای خود، به السابقون، به نیشخند و ریشخند خرده نگیرند. بیایم به اخلاق نبوی و به آزادگی قلم بزنیم و حکم صادر کنیم و بغض هایمان را برای روز مباد‌‌‌دستیازی‌‌‌به وطن ذخیره کنیم، تا کشوری سربلند و آباد و آزاد و مستقل را سالیان دراز نظاره گر باشیم.
محمدرضا خورشیدی پاجی (فعال فرهنگی)
