دکتر مسعود مردانی درباره عملکرد تلویزیون در پرداختن به بیماریهایی همچون HIV (ایدز) که همواره با خط قرمزهایی مواجه بوده است، اظهار کرد: متأسفانه عملکرد تلویزیون تاکنون در بُعد آموزش و آگاهی به مخاطب مطلوب نبوده است؛ البته این رسانه معذوریتهای خاص خود را دارد. اما با این سریال به نظر میرسد بیش از آن چیزی که انتظار میرفته، عمل کرده است.وی سپس تأکید کرد: تلویزیون یکی از تأثیرگذارترین رسانههایی است که اگر در قبال این بیماریها آگاهیهای لازم را به مخاطب ندهد اتفاقاتی که نباید بیفتد، خواهد افتاد.
این عضو انجمن بیماران عفونی در پاسخ به اینکه عملکرد مجموعه «پریا» در پرداختن به بیماری ایدز را چگونه ارزیابی میکنید و آیا این مجموعه را دنبال میکنید، اظهار کرد: به دلیل اهمیت مسئله ایدز و اینکه عضو کمیته کشوری HIV هستم، قسمتهایی از این مجموعه را دنبال کردم. به نظر میآید که این مجموعه حرفی برای گفتن دارد و آن طور که پیش میرود در آینده بهتر هم خواهد شد.
وی سپس در بخش دیگری از گفتوگوی خود یادآور شد: با افزایش بیماریهای عفونی در سطح جامعه، نیاز به برنامههایی که بتوانند آگاهیهای بهداشتی مردم را بالا ببرند، بیشتر احساس شد. بیماری HIV یک معضل اجتماعی فرهنگی است و 90 درصد از موارد آن در معتادان مواد مخدر و تزریقی که سرنگ مشترک استفاده کردهاند ایجاد شده است. حال اینکه چه کسی باید به قشر جوان کشور ما درباره این بیماری آگاهی بدهد، بحث تلویزیون مطرح میشود؛ رسانه ملی میتواند با ساخت برنامههای مفرح و هیجانانگیز به راحتی به مخاطب، این آموزش را اپیدمی کند.
دکتر مردانی در ادامه با اعتقاد بر اینکه «پریا» کاری منسجم و مناسب است، اظهار کرد: حداقل چندین پزشک با این مجموعه همراهی کرده و به آن مشاوره دادهاند که به این شکل خروجی داشته باشد. این مجموعه بدون اینکه بنیادهای خانواده را زیر سوال ببرد به مسائل اجتماعی مبتلابه جوامع تأکید میکند و به مخاطب هشدار میدهد که بیماری ایدز از چه راههایی فرد را مبتلا میکند. این مجموعه همچنین به این مسئله اهمیت میدهد که بیماری HIV تا چه میزان بر روابط اجتماعی تأثیر میگذارد.
این عضو کمیته کشوری HIV در ادامه این نکته را حایز اهمیت دانست که جای یکسری برنامهها و سریالهایی که اطلاعات جامع و کامل به مخاطب بدهند در شرایطی که حساسیت خانوادهها را برنمیانگیزند و بدآموزی ندارند، در تلویزیون خالی است.
مردانی در بخش پایانی گفتوگوی خود با اشاره به تفاوت آموزشهای لازم درباره بیماری ایدز در کشورهای غربی و کشورهای خاورمیانه بیان کرد: بیش از 30 سال از اپیدمی ایدز در دنیا میگذرد. کشورهایی که زمانی بالاترین میزان HIV را در دنیا داشتند همچون کشورهای غربی اروپا، آمریکا و استرالیا با یک سلاح برنده، موثر و ارزان به نام آموزش توانستند بر علیه این بیماری غلبه کنند اما بالعکس اگر کشورهای خاورمیانه را ملاحظه کنیم با این مساله همچنان دست و پنجه نرم میکنند و شرایط بدتر میشود؛ چرا که هنوز شرایط اپیدمی بیماری فراهم نشده است. آن هم با وجودی که متأسفانه سن ابتلا به این بیماری کاهش پیدا کرده و خانمها بیش از آقایان به این بیماری مبتلا میشوند که بیشتر این مسائل به روابط جنسی حفاظت نشده برمیگردد. بنابراین اگر این برنامهریزیها و انتقال آگاهیهای لازم به جوامع شکل نگیرد با اپیدمی ایدز در کشور روبهرو خواهیم بود.