ماجرای دوستی رشیدی و علی حاتمی

هفته‌نامه صدا نوشت: «رشیدی که در دهه ۴۰ عضو گروهی بود که از دانشجویان هنرهای دراماتیک آزمون می‌گرفت کلاسی هم در این دانشگاه داشت. علی حاتمی شاگرد داوود رشیدی بود اما خیلی زود دوست او شد و نمایشنامه «حسن کچل» را به او داد تا آن را اجرا کند. حاتمی متنش را بر اساس دو داستان «چهل گیس» و «حسن کچل» نوشته بود اما کار او فقط الهام گرفته از داستان‌های فولکلور ایرانی بود. رشیدی نمایش حسن کچل را سال ۱۳۴۸ در تالار ۲۵ شهریور با بازی پرویز فنی‌زاده، عصمت صفوی، مهین شهابی، یدالله شیراندامی، حمید طاعتی، اصغر سمسارزاده، فرخنده باور و فریدون نوری روی صحنه برد. پرویز فنی‌زاده نقش حسن کچل را بر عهده داشت اما وقتی خود حاتمی سال ۱۳۴۹ فیلم «حسن کچل» را ساخت از او استفاده نکرد.

 

دوستی رشیدی و حاتمی بعدها هم ادامه یافت. وقتی رشیدی مدیرگروه نمایش‌ها و سریال‌های تلویزیون شد از حاتمی دعوت کرد که سریالی را کارگردانی کند. او سریال «داستان‌های مولوی» را سال ۱۳۵۲ در شش قسمت تولید کرد. همان‌طور که از نام سریال مشخص است هر قسمت یکی از داستان‌های مولوی به نمایش درمی‌آمد. بعد از این هم حاتمی یک بار دیگر به توصیه رشیدی سریال کار کرد: «سلطان صاحبقران»

 

این سریال در سال ۱۳۵۴ بعد از شکست تجاری فیلم «ستارخان» تولید شد و جمشید مشایخی، زری خوشکام، پرویز فنی‌زاده، ناصر ملک‌مطیعی و... در آن بازی می‌کردند. بعدها رشیدی بازیگر دو اثر حاتمی شد: اول «هزار دستان»  بود که نقش «مفتش شش‌انگشتی» را بر عهده داشت و بعدی «کمال‌الملک» که در آن بازیگر نقش «رضا پهلوی» بود. دوستی‌ آنها سه دهه پایدار شد؛ تا جایی که به نوعی دوستی خانوادگی منجر شد.»