نوسازی ناوگان هوایی و مخالفان سیاسی!

گروه اقتصادی: بدون شک یکی از مولفه های تجاری سازی صنعت هوایی و قابل رقابت با دیگرکشورها برخورداری از ناوگان هوایی توسعه یافته و معتمد با هواپیماهای مدرن است. تاریخ به خوبی گواهی می دهد که زمانی هما اوایل دهه50 سفرهای اروپایی وآمریکایی خود را آغاز کرد که کشورهایی مانند: امارات، قطر وکویت دارای رتبه های ممتاز ناوگان هوایی حال حاضر فاقد فرودگاه و یا هرگونه باند پروازی بودند.

تداوم تحریم های درازمدت هوایی بعد از انقلاب، ناوگان هوایی ما را تا بدانجا با مشکل مواجه نموده بود که مسافران هوایی شاهد تأخیرهای چند ساعته و یا حتی سفرهای نیمه تمام به علت نقص فنی بودند. با این حال بر همگان محرز است که تنها راه برون رفت از این مشکل، نوسازی ناوگان هوایی است؛ ناوگانی که میانگین سنی آنها 25 سال و بالاتر بود تا جایی که یکی از شرکتها در دولت گذشته اقدام به اجاره یک فروند بویینگ از کشور تانزانیا نمود که به هیچ وجه امکان پرواز حتی در کشورهای آفریقایی نداشت.

درآستانه ورود اولین ایرباس نو به کشور موارد ذیل قابل ذکراست:
1- مردم ایران حق دارند بعد از 37 سال هواپیمای جدید خریداری کنند؛ حقی که سالیان متمادی از آنها سلب شده بود. در حالی که منتقدان دولت با دست دوم خواندن آن یا فریبکاری در قرارداد، اهتمام در بی اثری برجام براساس نیات خاص سیاسی خود هستند. این درحالی است که اقدام دولت مورد تحسین مردم و رسانه ها قرار گرفته و آن را یکی از ثمرات برجام برشمردند. وقتی گم شدن دکل نفتی برای مخالفان سیاسی دولت مهم نباشد پرواضح است که جان و حقوق شهروندی مردم نیزکم اهمیت خواهد بود.

2- در سالهای اخیر کشورهای همسایه گوی رقابت سودآوری هوایی را با بهره مندی از ناوگان مدرن از ایران سلب و شرکتهای داخلی با خسران و زیان قابل توجهی مواجه بودندکه با دوراندیشی دولت تدبیر و امید وضعیت وخیم اقتصادی با رویکرد نوین دیپلماسی عمومی بهبود پیدا کرد.

در واقع همین الآن هم بیش از 40 درصد ناوگان هوایی ما به دلیل فرسوده بودن زمین گیر است و این یعنی اگر می خواستیم با این روند حرکت کنیم در آینده باید شاهد مرگ بسیاری از هموطنان در سوانح هوایی می بودیم و در حالت بهتر از بین رفتن ناوگان هوایی کشور را باید قطعی می دانستیم. در نتیجه مردم شریف ایران برای سفرهای هوایی خود مجبور بودند از ایرلاین های کشورهای همسایه همچون امارات، قطر و ترکیه استفاده کنند که در این صورت درآمدی که می توانست نصیب ایرلاین های داخلی شود به صورت چند برابری به جیب کشورهای همسایه می رفت.

3- متأسفانه کشور ایران درحوزه تلفات منابع انسانی دارای رتبه های بالای جهانی است. سالانه مبلغ 12 هزار میلیارد تومان از بیت المال در بخش تروما هزینه می گردد ضمن آنکه براساس اعلام سازمان ایکائو سقوط هر فروند هواپیما خسران 6 میلیاردی رابه علت فقدان نیروی انسانی ماهر و متخصص به دنبال خواهد داشت. مصداق قابل ادعا آنکه درپی مرگ مدیر شرکت تولید دانه های روغنی درپی سانحه ارومیه تعداد 230 نفر نیروی کار بیکار شدند.

4- آقایان دلواپس، خود بیش از همه از هواپیما استفاده می‌کنند. آنها برای سخنرانی در شهرهای مختلف، مگر به غیر از هواپیما با وسیله دیگری سفر می‌کنند؟! پس چگونه دولت را از خرید هواپیما نهی می‌کنند؟ ایرانیان، سالیانه 3 تا 4 میلیارد دلار پول بابت خرید بلیت به ایرلاین‌های خارجی می‌پردازند. در حالیکه اگر ناوگان حمل و نقل هوایی ایران شرایط مناسبی داشت، این سود می‌توانست عاید ایرلاین‌های داخلی و به تبع آن اقتصاد کشور شود. مخالفت های برجامی برخی از منتقدان دولت حتی نمایندگان مجلس بیانگر این واقعیت است که از وضعیت ناوگان هوایی کشور بی خبرند یا منافع حزبی و سیاسی خود را بر منافع ملی ترجیح می دهند.