ما ۸۰ میلیون نفر طنزپرداز داریم!
اکسیر در ادامه افزود: در جشنواره‌ها هرگز به کیفیت مطالبی که در آن‌جا ارائه می‌شود نباید دقت کنیم زیرا هر مجلسی برای خود خط قرمزها و سرفصل‌هایی دارد که باید رعایت شود، و طنز به مفهوم مطلق در این مجالس عرضه نمی‌شود. اکثر طنزاندیشان ما در زیرمجموعه فکاهه می‌نویسند تا جماعت حاضر در مجلس را بخندانند.او با تأکید بر این‌که خنداندن به هر قیمتی کار طنزنویس نیست، اظهار کرد: خنداندنِ صرف کار هنرپیشه کمدی است و عده‌ای با لودگی و مسخرگی می‌خواهند مطالبی را عرضه کنند. همه جشنواره‌ها و محافل طنز به خودی خود ارزش دارند نه به خاطر مطالبی که در آن‌جا ارائه می‌شود بلکه به خاطر معرفی و کشف استعدادهای جوان و تشویق طنزپردازان جوان که در این محافل شعری بخوانند. تمامی این محافل به شکفتگی فضای طنز جامعه‌مان کمک می‌کند و برای طنز ایران مغتنم است.
این شاعر در ادامه متذکر شد: این روزها با وجود شبکه‌های مجازی دیگر مجالی برای نوشتن نیست. ما به زوال کلمه نزدیک هستیم و باید به نقاشی، طراحی و کاریکاتور پناه ببریم و شعرها و طنزهایمان را به صورت تصویر اجرا کنیم.اکبر اکسیر همچنین درباره تأثیر شبکه‌های مجازی گفت: شبکه‌های اجتماعی، پدیده تازه‌ای در جامعه ماست و دوره انتقال را دارد می‌گذراند. مردم ما به مزایای آن پی نبرده‌اند و فقط به جنبه سرگرمی‌اش توجه دارند. خنده‌ای که از این فضا برمی‌خیزد، به تشویق دیگران برای معرفی طنز و به شادکامی‌های مجازی رونق می‌بخشد و نشاط خاصی به جامعه می‌دهد. امیدوارم زودتر این دوره انتقال بگذرد و با این وسیله عالی و انسانی که فرح و شادی را به نسبت مساوی در جامعه تقسیم کرده است، انسانی‌تر برخورد کنیم و از این فضا برای حفظ محیط زیست، انسان والا بودن، عدالت و خوبی ذاتی بشر استفاده کنیم.
او درباره این‌که منظورش از انسانی برخورد کردن با این فضا چیست، اظهار کرد: این وسیله می‌تواند در جامعه به پیشرفت‌های بشری و روحیه عالی و انرژی‌های مثبت دامن بزند و انسان را به راهی هدایت کند که به تعالی، رشد، شکوفایی و جامعه برتر برسد؛ اما استفاده ما از این فضا، اصیل نیست. اگر این فضا به درستی مدیریت شود و اتاق فکری برای آن ساخته شود می‌تواند در بهبود وضع اجتماع موثر باشد.
اکسیر یادآور شد: طنز شبکه‌های اجتماعی ماندگار نیست، طنزی آنی و فوری است و به درد لحظه‌ها می‌خورد و اگر خوب هدایت شود می‌تواند در شادمانی جامعه حرف اول را بزند. جامعه ما به شادمانی نیاز دارد. امیدوارم کسانی که گوشی به دست می‌گیرند و عضوی از شبکه‌های اجتماعی می‌شوند بفهمند که این شبکه‌ها به صورت مثبت و منفی تأثیر بسزایی دارند. با حضور در این شبکه‌ها طنزپردازان جوان را کشف کنیم و شاهد رشد و شکوفایی طنزپردازانی باشیم که در این فضا فعالیت می‌کنند.این طنزپرداز همچنین درباره طنزهای تلویزیونی اظهار کرد: در بین برنامه‌های طنز (سریال‌های کمدی) نیروهای بسیار خوبی وجود دارند که اگر مدیریت صدا و سیما اعتماد کافی به طنزپردازان داشته باشد، شاهد گسترش سریال‌هایی با طنز نجیب خواهیم بود.
او با اشاره به مجموعه «لیسانسه‌ها»ی سروش صحت گفت: صحت این مجموعه طنز را در یک موقعیت خاص به سفره‌های ایرانی آورد و خیلی خوب از آن استقبال شد. طنز سروش صحت طنزی بود بدون معلق زدن و آکروبات، و به صورت خیلی ساده توانست مشکلات عدیده جامعه را مطرح کند و با طرح تازه‌ای که به کار بردند از خط قرمزهای صدا و سیما نیز گذشتند.
او همچنین افزود: اگر به سازندگان طنزهای «خندوانه»، «دورهمی» و طنزپردازان دیگر فرصت کافی داده شود فضای عالی‌تری برای طنز فراهم می‌شود. اکثر فیلم‌هایی که به نام طنز وجود دارند می‌خواهند با لودگی و مسخره‌بازی فقط برای خنداندن مردم وارد معرکه شوند که اکثرشان هم بی سر و ته هستند. صدا و سیما اگر به طنزپردازان اعتماد کند برنامه‌های بسیار خوبی برای سال جدید می‌سازند که باعث شادکامی مردم می‌شود.اکسیر با تأکید بر این‌که مدیران صدا و سیما باید به طنزپردازان اعتماد کنند، خاطرنشان کرد: علت اصلی نبود پذیرش طنزها را در کمدین‌ها نمی‌بینم بلکه همه عیب و ایرادها به مدیریت صدا و سیما برمی‌گردد. همچنین طنز علاوه بر خنداندن باید اندیشه عالی نیز داشته باشد.
او درباره کتاب‌های تازه خود هم گفت گزیده‌ای از شعرهایش با عنوان «اشعار طنز فرانو» در انتشارات مروارید منتشر شده که حاوی عصاره شش جلد کتاب اوست و گزیده‌ای از بهترین شعرهایش در این مجموعه وجود دارد.در این کتاب گزیده‌ای از شعرهای اکسیر از دفترهای شعر «بفرمایید بنشینید صندلی عزیز»، «زنبورهای عسل دیابت گرفته‌اند»، «پسته لال سکوت دندان‌شکن است»، «ملخ‌های حاصلخیز»، «مالاریا» و «ماکوتا اونا شیم» منتشر شده است.
کتاب جدید او نیز با عنوان «دَنگول» در انتشارات مروارید در دست چاپ است.
