مهم‌ترین اقدام دولت دوم روحانی
دیگر رخداد مهم تشكیل مجلس دهم بود كه اگرچه امیدها و انتظارات زیادی كه از فراكسیون امید می‌رفت تا به اینجا تحقق پیدا نكرده است اما این مجلس را باید نقطه عطفی بعد از مجلس ششم به شمار آورد؛ مجلسی كه در آن جریان تندرو اصولگرا دیگر صحنه گردان نبوده و اقتداری ندارد. فراموش نكرده‌ایم كه در دوره‌های هفتم تا نهم مجلس شورای اسلامی چطور یك اقلیت تندروی اصولگرا اعمال قدرت می‌كردند و عملا تبدیل به گروه فشار شده بودند. در دوران آقای روحانی، مجلس نهم تبدیل به سكوی تعارض و مخالفت با دولت شده بود و جز سنگ‌اندازی نمی‌توانست خیری برساند.
امروز مجلس از این رویه فاصله گرفته است و این را باید به عنوان یك تحول مهم در سال ٩٥ به شمار آورد. همچنین بعد از درگذشت آیت‌الله هاشمی طرح وفاق‌خواهانه اصلاح‌طلبان از ممتاز‌ترین اقدامات سال ٩٥ بود. امروز جامعه ایران دچار یك شكاف دولت- ملت شده است و اگر در سال‌های آینده پروژه وحدت ملی را به صورت جدی پیگیری نكنیم، دچار خسران و ضرر خواهیم شد. البته سال ٩٥ از نظر اقتصادی و معیشت مردم سال چندان خوبی نبود.
ركود همچنان ادامه داشت و بیكاری اگر نگوییم افزایش اما كاهش نیز پیدا نكرد. همچنین دولت دوم آقای روحانی باید تلاش كند تا راه را برای سرمایه‌گذاری خارجی باز كند. تا زمانی كه سرمایه‌گذاری خارجی صورت نگیرد، نمی‌توانیم از ركود خارج شویم و به نبرد با بیكاری برویم. بنابراین مهم‌ترین گامی كه در سال ٩٦ دولت آقای روحانی باید بردارد، در بعد اقتصادی است. اگر پیشرفتی در زمینه توسعه سیاسی، آزادی بیان و آزادی اندیشه رخ نداد اما پسرفتی نیز شاهد نبودیم. سال ٩٦ در حالی از راه می‌رسد كه دولت دوازدهم روی كار خواهد آمد. شواهد و قراین حاكی از آن است كه ترازوی انتخابات ریاست‌جمهوری در اردیبهشت ماه سال آینده بیشتر به سمت آقای روحانی متمایل است و در شرایط كنونی آقای روحانی می‌تواند رای قاطعی در انتخابات بیاورد.
تمامی نامزد‌های اصولگرا كه تا به اینجا از آنها سخن به میان آمده شانس پیروزی مقابل آقای روحانی را ندارند. گزینه‌های اصولگرا قدرت رأی‌آوری بالایی مقابل نامزد اصلاح‌طلبان ندارند و همچنان كه جریان اصولگرا در دو انتخابات ٩٢ و ٩٤ شكست خورد، در این انتخابات نیز نمی‌تواند پیروز شود. تشكیل دولت دوم آقای روحانی مهم‌ترین رخداد سال ٩٦ خواهد بود.
مساله بسیار مهمی كه دولت باید در سال آینده به آن توجه داشته باشد، این است كه ایران را سیبل ترامپ نكند. ترامپ تحت فشارهای زیادی از طرف متحدین ارضی خود، ناتو و اروپا است از این رو نباید بهانه به دست او داد.
