جزئیاتی از مشورت روحانی با رهبری

 

 

سوال سختی می پرسید! ببینید! سهل و ممتنع است. اگر فضا و فرهنگ مشترک و اعتماد حاکم باشد راحت است. دخالت ایشان کم است. اینکه اصرار بر موضوعی بورزد کم است. تقریبا فشار بر مدیرانش نمی‌آورد. خوش فکر و مشورت پذیر است. اما اگر کسی در افق مشترک نباشد حتما برایش سخت است. با زاویه دید و عملی که اتفاق می افتد، طبعا برخوردها متفاوت است.

 

حداقل من خیلی تجربه سختی از کار با ایشان ندارم البته شاید بتوان گفت که در وزارت دادگستری به دلیل محدودیت فعالیت ما در این حوزه، منطقا نقطه اصطکاک کمی داریم ولی من خودم شرایط سختی احساس نمی کنم.

 

 

آقای روحانی آدم منضبطی است و به جلسات و برنامه هایش خیلی توجه می کند. وقت زیادی برای جلسات کاری، جلسات تصمیم گیری و پاسخ به سوالات و نامه ها می گذارد. به نظرم بخش زیادی از مسائل در همان فضای کاری حل می شود. یعنی وقتی به طور منظم جلسات دولت و شورای عالی امنیت ملی، شورای انقلاب فرهنگی، شورای عالی فضای مجازی، شورای آب، شورای محیط زیست و آسیب های اجتماعی برگزار می شود، خیلی از وزرا و مسئولین عالی در همین جلسات کارهای خردشان را حل می کنند و در حاشیه جلسه هم چنانچه کار فوری داشته باشند، حل می کنند. وقتی دو جلسه چهارساعته در دولت داریم که همه وزرا و آقای رئیس جمهور عمدتا حضور دارند، هرکس هم که کاری داشته باشد در 5 دقیقه با ایشان در میان می گذارد.

 

چون مدیریت دولت با آقای جهانگیری است و دستور کارش منظم انجام می شود. بحثهای مهم را آقای رئیس جمهور وارد می شود و بحثهایی که از نظر ایشان از آن اهمیت برخوردار نیست را وارد نمی شود. وزراء از این فرصت استفاده می کنند و کارهایشان را حل می کنند و منتظر وقت گرفتن و رفتن در نوبت نمی مانند. چون هفته ای دو روز در دولت ایشان را می بینند و معمولا هر کدام از ما هر هفته یا دو هفته یکبار در یک جلسه مشترک با رئیس جمهور غیر از جلسه دولت هستیم و در آن جلسه باز چنانچه کاری داشته باشیم با آقای رئیس جمهور حل می کنیم. از این جهت خیلی نیازی به جلسه اختصاصی با آقای رئیس جمهور نیست. ضمن اینکه آقای رئیس جمهور هفته ای دو جلسه اقتصادی منظم دارد.

 

 

اعضای اصلی آن وزراء و چند مشاور هستند. رئیس بانک مرکزی، رئیس سازمان برنامه و بودجه، وزرای اقتصادی و چند مشاور هم هستند. پس درواقع وزرایی که درگیر کارند، دوباره آنجا هستند. پس ببینید! جلسات مشترک آقای رئیس جمهور با وزراء خیلی زیاد است و اصلا نیاز به جلسه خصوصی وجود ندارد. البته در مورد دیگران و افراد غیری که تقاضای وقت ملاقات با آقای رئیس جمهور دارند، از آنجا که وقت محدودی دارند طبعا کمی طولانی تر می شود.

 

 

اگر ما به اصول مشترکمان اتکاء کنیم، می شود نقطه قوت ولی اگر به اصول مشترک اتکاء نکنیم، حتما منشاء تنش، تشنج و کشمکش خواهد بود.

 

 

جدی بخواهم بگویم اصلا موضوعات جناحی در دولت مطرح نیست. اما در مسائل کاری و حرفه ای ابراز نظر در دولت بسیار بسیار راحت است. یعنی هیچکس دغدغه ابراز نظر را نسبت به همدیگر ندارد.

 

شاید یک عامل موثر دیگر، آقای رئیس جمهور است که به هیچ وجه گرایش سیاسی نداشته و ندارند. یعنی ایشان یک تمایل غلیظ سیاسی نداشتند و ما هم نمی بینیم .خودِ این عامل مهمی است برای اینکه فضای دولت، متعادل باشد و سایه سیاسی بر دولت نیفتد.

 

 

بله.

 

*لطفا کمی توضیح دهید.

 

درواقع بحثهایی بود که برخی از آقایان تعقیب می کردند که آقای رئیس جمهور برای دور بعد می آیند یا نمی آیند.

 

 

از قبل در فضای ذهنی برخی دوستان این نکته بود. در بیرون هم مطرح بود که آیا اصلا آقای روحانی تصمیم دارد بیاید یا نه ؟ این مسئله روی رفتار کارکنان و مدیران ارشد اعضای دولت تاثیر می گذاشت.

 

آقای رئیس جمهور عنوان کردند که بعضا از من سوال شده یا در ذهن دوستان هست که موضع من چیست؟ مطالعه کرده ام و با رهبری هم مشورت کرده ام و تصمیم گرفته ام که برنامه و خدمتم را ادامه دهم. از این جهت تردیدی نداشته باشید و کارتان را جدی انجام دهید.

 

 

بله، ایشان گفتند که با آقا دیدار کردند و آقا فرموده اند همان چیزی که دفعه قبل به شما گفتم، این بار هم همان ها را به شما خواهم گفت. هرکس هم که رای بیاورد، من وظیفه خودم می دانم که حمایت کنم.

 

 

 

بله.

 

 

طبعا مطرح است بالاخره این ایام فصل انتخابات است.

 

 

هنوز به بحث نامزدها نرسیده ایم. چون مشخص نیست چه کسی نامزد قطعی است تا روی آن بحث کنیم.

 

 

هنوز از اعضای خودش کسی کاندیدا نیست.

 

 

غیر از آقای روحانی. آقای روحانی الان رئیس جمهور مستقر است و جایگاه خاص خودشان را دارند. چون هنوز در بحث کاندیداها به هیچ وجه وارد نشده ایم، طبعا روی آقای روحانی هم تابحال بحث نشده است. روی کاندیدای دیگر هم هنوز بحث نکرده ایم.

 

 

 

به هرحال برخی از اعضای جامعه، نظری نسبت به آقای روحانی ندارند. ولی برخی ترجیح شان با آقای روحانی است. ولی چون این مطلب به طور جدی و رسمی در جلسات جامعه مطرح نشده، الان چیزی قابل ابراز نیست.

 

 

این حرف را الان نمی توان زد. چون واقعا جامعه روی این بحث نکرده و نظری هم ابراز نکرده است.

 

 

ببینید! در دنیای سیاست همه چیز احتمال دارد. چون به هر حال این یک تصمیم سیاسی است. بستگی به شرایط، موقعیت و رقبای سیاسی دارد. جامعه روحانیت هم یک مجموعه واقع گرای مصلحت اندیشِ خیرخواه است. طبیعی است هرچه به مصلحت کشور و مردم باشد را انجام می دهد. بنا این بوده که واقع بینانه عمل کند و تصمیم بگیرد.

 

 

بیش ازحد نیاز خواهند بود!

 

 

بفرمایید.

 

 

آقای احمدی نژاد همیشه برای خودش یک رسالت تاریخی قائل بوده و آن را دائما هم تکرار می کند. از هوش و قدرت بازیگری سیاسی هم برخوردار هست، نتیجه اش هم روشن است. در این میدان هم احساس وظیفه می کند و هم توانایی عملیات دارد، وارد صحنه می شود.

 

 

اگر بخواهیم ملاحظات را کنار بگذاریم، شرایط خیلی عوض می شود. ما هنوز خیلی در فضای ملاحظه و سانسور از جهت عمل، رفتار و نگاه قرار داریم. ملاحظاتی انجام شده و می شود والا اگر این ملاحظات را انجام نمی دادیم، خیلی ها صلاحیت یا امکان حضور در این صحنه ها را ندارند و نداشتند. حالا خیلی مایل نیستم به این بحث بپردازم، چون کمکی به حل مشکل نمی کند و بگومگوهایی را ایجاد می کند و کشمکش های بی حاصل پدید می آورد. خیلی نمی خواهم در این رابطه توضیح بیشتر بدهم که میدان برای یکه تازی خیلی ها باز می شود. والا اگر کمی روی اصول و ضوابطمان بهتر حرکت کنیم و می کردیم، فکر می کنم صحنه با دغدغه و تاخت و تاز کمتری روبه رو بود.