پایان سلطنت 37 ساله رابرت موگابه

جاکوب زوما، رئیس جمهوری آفریقای جنوبی هم صبح امروز چهارشنبه گفت که با رابرت موگابه تماس داشته و به نقل از او گفته که سالم است اما در حصر خانگی قرار دارد. زوما اعلام کرد که آماده است برای رفع بحران سیاسی زیمبابوه و حل اختلاف بین گروه های رقیب در حکومت آن کشور میانجیگری کند.
همزمان، چین که بزرگترین شریک تجاری زیمبابوه محسوب می شود، گفته که اوضاع آن کشور را از نزدیک زیر نظر دارد و امیدوار است که "طرف های ذینفع" اختلافات خود را به شکلی مسالمت‌آمیز حل و فصل کنند.
منانگاگوا مشهور به "کروکدیل" برای چندین دهه یک هم‌پیمان رابرت موگابه محسوب می‌شد و از او به عنوان کسی یاد می‌شد که از رئیسش مخوف‌تر است و موگابه کارهای کثیف را به او می‌سپارد.
منانگاگوا بعد از درگیری پیدا کردن با گریس، همسر موگابه متهم به خیانت و اخراج شد. با این حال او توانست حمایت مخالفان و ارتش زیمبابوه را به خود جلب کند.
ناظران اقدام موگابه در اخراج منانگاگوا را هموار کردن راه برای جانشینی گریس به جای او می‌دانستند. بعد از آن منانگاگوا که از حمایت ارتش برخوردار بود از کشور فرار کرد.
بعد از این رویدادها بود که سه‌شنبه عصر یک روز بعد از آنکه ژنرال کنستانتینو چیونگا، فرمانده ارتش زیمبابوه تهدید به مداخله برای حل تنش‌های سیاسی در حزب حاکم "زانو- پی اف" کرد، گزارش‌هایی مبنی بر استقرار خودروهای زرهی در شهر هراره پایتخت زیمبابوه منتشر شد.
زیمبابوه شب گذشته در پی تحرک ارتش بعد از مناقشه بین همسر رئیس‌جمهوری این کشور و معاونش که به برکناری معاون موگابه منجر شد، شب ناآرامی را شاهد بود.
در پی شنیده شدن صدای تیراندازی شدید و آتش توپخانه در حومه شمالی هراره، پایتخت زیمبابوه، در ساعات نخست صبح چهارشنبه گمانه زنی درباره این که ارتش دست به تحرک نظامی برای کودتا علیه رابرت موگابه رئیس‌جمهوری این کشور زده بالا گرفت هر چند که افسران ارتش در بیانیه‌ای که از تلویزیون رسمی قرائت کردند وقوع کودتای نظامی را در پی تسلط بر مقر رادیو و تلویزیون ملی این کشور تکذیب کردند.
ارتش این کشور در ابتدا در بیانیه خود که از شبکه زی بی سی پخش شد، اعلام کرد، به دنبال "کودتای نظامی" علیه حکومت رابرت موگابه نیست و این که فقط "مجرمان را هدف گرفته است."
در بیانیه ارتش آمده است: می‌خواهیم با کسانی مقابله کنیم که "مرتکب جرایمی شده‌اند که باعث رنج اجتماعی و اقتصادی در کشور شده است. به محض دست یافتن به این اهداف، انتظار بازگشت اوضاع به حالت عادی را داریم."
طبق این بیانیه، موگابه و خانواده‌اش در سلامت هستند و امنیت آنها تضمین شده است.
 طبق اعلام یک منبع دولتی وزیر دارایی دولت موگابه نیز توسط ارتش به منظور ریشه‌کنی جنایتکاران اطراف موگابه که باعث رنج و عذاب اقتصادی و اجتماعی مردم شده‌اند بازداشت شد.
ایگناتیوس چومبو، وزیر دارایی از اعضای برجسته جناج جی۴۰ از حزب زانو پی اف است.
سفارتخانه‌های آمریکا و انگلیس از شهروندان این دو کشور خواسته‌اند مواظب باشند و در خانه‌های خود بمانند.
پیشتر شاهدان عینی به خبرگزاری فرانسه گفته بودند، تیراندازی شدیدی را صبح امروز (چهارشنبه) در نزدیکی مقر اقامت رابرت موگابه مشاهده کرده‌اند.
یک شاهد عینی که در نزدیک مقر اقامت موگابه زندگی می‌کند، گفت: ما صدای ۳۰ تا ۴۰ گلوله را از سمت منزل رئیس‌جمهور طی سه تا چهار دقیقه شنیدیم.
اخیرا رقابت میان گریس موگابه، همسر رئیس جمهور و معاون سابق او در جریان بوده است.
پیشتر حزب حاکم زیمبابوه فرمانده ارتش را به "رفتار خائنانه" متهم کرد که پس از هشدار او در مورد مداخله نظامی بود.
بعد از آنکه موگابه معاونش را اخراج کرد، ژنرال کنستانتینو چیونگا او را به چالش کشید و گفت ارتش آماده است برای پایان پاکسازی‌ها در داخل حزب زانو پی اف وارد عمل شود.
منانگاگوا قبلا جانشین ریاست جمهوری تلقی می‌شد اما بعد گریس موگابه همسر رئیس جمهور در این موقعیت قرار گرفت.
رقابت میان خانم موگابه و منانگاگوا باعث شکاف در حزب زانو پی اف شد.
کشور زیمبابوه در جنوب آفریقا زمانی با عنوان "رودزیا" از مستعمرات بریتانیا بود اما در سال ۱۹۶۵ اقلیت سفید پوست ساکن این مستعمره به طور یکجانبه اعلام استقلال کردند که با مخالفت بریتانیا مواجه شد. در آن زمان، امکانات اقتصادی رودزیا عمدتا در دست اقلیت سفیدپوست متمرکز بود و انتظار می‌رفت دولت جدید نوعی نظام جدایی نژادی - آپارتاید - شبیه آفریقای جنوبی آن زمان را در این سرزمین مستقر کند.
پس از چند سال مقابله سیاسی از سوی بریتانیا و جامعه بین‌المللی، از جمله تحریم‌های اقتصادی، همراه با مبارزه مسلحانه گروه‌های طرفدار حکومت اکثریت سیاهپوست، سرانجام در سال ۱۹۸۰ بین دولت سفیدپوستان، بریتانیا و استقلال‌طلبان توافقی به دست آمد که در نتیجه آن، این سرزمین با نام جدید زیمبابوه استقلال یافت و قدرت به یک دولت بومی منتقل شد.
در اولین انتخابات پارلمانی در زیمبابوه که مدتی کوتاه پس از کسب استقلال برگزار شد، حزب اتحاد ملی آفریقایی زیمبابوه - زانو - به رهبری رابرت موگابه توانست اکثریت قابل توجه آرا را به دست آورد و قدرت را در دست گیرد. نتیجه انتخابات باعث شورش برخی اقلیت‌های قومی و سرکوب خونین آنان شد، اما جنگ داخلی سرانجام با توافق بین دولت و مخالفان و تشکیل حزب زانو - پی‌اف (زانو - جبهه مردمی) خاتمه یافت.
از آن زمان تا کنون، رابرت موگابه در سمت نخست وزیر و بعدا رئیس جمهوری، قدرت را در این کشور در دست داشته و با اینکه فعالیت احزاب دیگر ممنوع نیست، اما حزب حاکم با در دست داشتن مواضع قدرت سیاسی و اقتصادی، زمام امور را در دست دارد. به گفته منتقدان، رابرت موگابه و حزب زانو- پی‌اف به راه‌های مختلف، از سرکوب مخالفان گرفته تا تقلب در انتخابات، قدرت را حفظ کرده است.
زندگی‌نامه رابرت موگابه
رابرت گابریل کاریگامومبه موگابه زاده ۲۱ فوریه ۱۹۲۴ چهره انقلابی و سیاست‌مدار زیمبابوه‌ای است که از ۱۹۸۷ به عنوان رئیس‌جمهور، و پیشتر از ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۷ به عنوان نخست وزیر بر زیمبابوه حکومت کرد. او از نظر ایدئولوژیک یک ملی‌گرای آفریقایی و یک سوسیالیست است، که از سال ۱۹۷۵ حزب اتحادیه ملی آفریقایی زیمبابوه-جبهه میهنی  ملقب به "زانو پی اف" را رهبری کرد.
موگابه در سوم اوت ۲۰۱۳ در انتخابات ریاست‌جمهوری با ۶۱ درصد آرا پیروز و برای هفتمین بار رئیس‌جمهور زیمبابوه شد، در این دوره مورگان چانگیرای، نخست‌وزیر زیمبابوه و رهبر حزب جنبش برای تغییر دموکراتیک ــ که رقیب اصلی موگابه به شمار می‌رفت ــ نزدیک به ۳۴ درصد آرا را کسب کرد. وی در سال ۲۰۱۵ به عنوان رئیس اتحادیه آفریقا برگزیده شد.  موگابه ۹۳ ساله پیرترین رئیس‌جمهور جهان محسوب می شود.
او که در ۱۹۵۱ مدرک لیسانس خود را از دانشگاه فورت هاره دریافت کرده، شش مدرک لیسانس دیگر را از راه آموزش از دور گرفت. او دو تا از مدارک حقوقش را در زندان به دست آورد. هنگام ریاست‌جمهوری، فوق‌لیسانس حقوق را دریافت کرد.
رابرت موگابه، به‌دلیل سیاست‌های اقتصادی و سرکوب مخالفان سیاسی‌اش، همواره تحت انتقاد محافل جهانی قرار داشته‌است.
پس از دخالت نظامی زیمبابوه به رهبری رابرت موگابه در جنگ دوم کنگو، که به سلب مالکیت انبوه زمین‌های سفیدپوست‌ها انجامید، بسیاری از کشورهای غربی وی را متهم به «تبعیض نژادی» و نفرت‌پراکنی نسبت به اقلیت سفیدپوست ساکن در زیمبابوه کردند.  براثر تحریم‌های اقتصادی، اقتصاد زیمبابوه با مشکلات بسیار جدی روبرو شد. کمبودهای جدیِ نفتی و غذایی منجر به مهاجرت گستردهٔ اهالی زیمبابوه به کشورهای همسایه، بخصوص آفریقای جنوبی شد.
موگابه، مخالفینش را «تازه متولدین استعمارگر» خوانده و معتقد بود که مشکلات زیمبابوه، «میراث استعمار» است.
موگابه در سال ۲۰۰۸ در پی فشار داخلی و بین‌الملی بر او، ناچار به تقسیم قدرت با مورگان چانگیرای، نخست‌وزیر کنونی شد. در پی این تقسیم قدرت، اقتصاد زیمبابوه پس از دهه‌ها رکود، به‌آرامی روند بهبود به خود گرفت.
جنجال‌ها
در پی انتقاد گوردون براون، نخست‌وزیر انگلیس از «وجود تقلب» در انتخابات ۲۹ مارس ۲۰۰۸ زیمبابوه، موگابه وی را «یک نقطهٔ ریز بر روی کُرهٔ زمین» خواند.
همچنین سیلویو برلوسکونی، نخست‌وزیر ایتالیا، و بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، که میزبان کنفرانسی در ژوئن ۲۰۰۸ میلادی برای مقابله با «بحران جهانیِ غذا» بودند از رابرت موگابه، رئیس‌جمهور زیمبابوه  برای  مراسم تشریفاتیِ شام که به افتخار رهبران حاضر در کنفرانس برپا شده‌بود، دعوت نکردند.
در سال ۲۰۱۳ و در جشن تولد ۸۹سالگی‌اش، موگابه، ضمن رد گزارش‌هایی مبنی بر اوضاع جسمانیِ بدش، مأموریت خود در ادارهٔ زیمبابوه را «آسمانی» توصیف کرد.
زندگی شخصی
وی در سال ۱۹۶۱ میلادی با سالی هیفران ازدواج کرد. خانواده سالی متعلق به «جنبش ملی‌گرایان غنا» بودند.  سالی هیفران که زن اول او بود در ۱۹۹۲ براثر نارسایی کلیه درگذشت. تنها پسر آنها در ۱۹۶۶، وقتی موگابه در زندان بود، درگذشته‌بود. برخی منتقدان می‌گویند موگابه پس از مرگ او زیمبابوه را بد اداره کرد.
موگابه در ۱۷ اوت ۱۹۹۶ با منشی سابقش، گریس ماروفو، که ۴۱ سال از خودش جوان‌تر بود و از او  دو فرزند داشت، ازدواج کرد. موگابه و گریس در یک مدرسهٔ میسیونری کاتولیک به‌شیوهٔ کاتولیک ازدواج کردند . نلسون ماندلا و نیز دو فرزند موگابه از گریس، از جمله مهمانان بودند. در حال حاضر آنها سه فرزند دارند: بونا، رابرت پیتر جونیور و بلمارین چاتونگا.
گریس، به‌دلیل ولخرجی در خریدهای اروپایی‌اش «گوچی گریس» خوانده شده و مورد انتقاد قرار گرفته‌است.
انتخابات سال ۲۰۱۳
رابرت موگابه در سوم اوت ۲۰۱۳ در انتخابات ریاست‌جمهوری زیمبابوه با ۶۱ درصد آرا پیروز و برای هفتمین بار رئیس‌جمهور زیمبابوه شد. در این دوره، مورگان چانگیرای، نخست‌وزیر زیمبابوه و رهبر حزب جنبش برای تغییر دموکراتیک، که رقیب اصلی موگابه به شمار می‌رفت، نزدیک به ۳۴ درصد آرا را کسب کرد. حزب حاکم زانو پی اف، حزب رابرت موگابه، بیش از دوسوم کرسی‌های مجلس این کشور را به خود اختصاص داد. پس از انتخابات، چانگیرای نتایج اعلام‌شده را نپذیرفت و گفت این آرا را در دادگاه به چالش خواهد گرفت. هرچند مسئول ناظران انتخاباتیِ اتحادیه آفریقا، انتخابات عمومی در زیمبابوه را آزاد، منصفانه و معتبر دانست، اما گروه موسوم به حامیان انتخابات زیمبابوه، بزرگترین گروه داخلیِ ناظر بر انتخابات این کشور، معتقد بود که انحرافات جدی در این انتخابات صورت گرفته‌است. اتحادیه اروپا درمورد انحراف و تقلب در انتخابات زیمبابوه ابراز نگرانی کرد.
در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۰۸ نیز موگابه و چانگیرای هر دو به دور دوم راه یافتند، اما پس از انتشار گزارش‌هایی مبنی بر فشار بر طرفداران حزب جنبش برای تغییر دموکراتیک و کشته شدن شماری از آنان، مورگان چانگیرای از ادامهٔ رقابت صرف‌نظر کرد.