تاریخ انتشار : ۱۳۹۲/۰۸/۲۱ ساعت ۱۵:۳۲
کد مطلب : ۲۱۰۵۶
محكوميت مدیرمسئول و توقف انتشار نشريه
گروه سياسي: کیانوش رستمی، صاحب‌امتیاز و مدیرمسئول هفته‌نامه‌ی منطقه‌ای سیمره، به ده میلیون ریال جریمه‌ی نقدی و یک‌سال محرومیت از تصدی به مشاغل مطبوعاتی محکوم شد.
رستمی در گفت‌و‌گو با خبرنگار ما، در این زمینه اظهار داشت:« به دلیل چاپ مقاله‌ای طنزآمیز در شماره‌ی 190 سیمره یک ماه پس از چاپ مقاله‌ی موصوف که در ذم دیکتاتور مخلوع لیبی نگاشته شده بود، برخی مطالب این طنز را توهین به اعتقادات خود تلقی کرده، از سیمره شکایت کردند. سپاه و اداره‌ی اطلاعات کوهدشت و دادستان این شهر و افرادي تحت عنوان امت حزب الله از شاکیان سیمره بودند.»
کیانوش رستمی در ادامه افزود: نهایتا دادگاه رسیدگی به پرونده‌ی سیمره در کمال ناباوری دو ماه زودتر از موعدمقرر، نوزدهم آذرماه 1390در شعبه‌ی یک دادگاه کیفری استان لرستان در خرم‌آباد، برگزار شد و نویسنده‌ی مطلب(پرویزگراوند) به عنوان متهم ردیف اول به دوسال حبس و کیانوش رستمی نیز به عنوان متهم ردیف دوم به یک‌سال حبس محکوم شدند.» وی افزود:« اما دادگاه برای هر دو نفر تخفیف قایل شد و دوسال حبس نویسنده را به پنج‌سال حبس تعلیقی و مدیرمسئول سیمره را به ده میلیون ریال جریمه‌ی نقدی و هم‌چنین یک‌سال محرومیت از تصدی به مشاغل مطبوعاتی محکوم کرد.»
رستمی در ادامه گفت:« وکیل سیمره و ما به رای صادره از سوی شعبه یک دادگاه کیفری لرستان اعتراض کردیم و به دیوان عالی کشور فرستادیم اما هیئت شعبه سیزدهم دیوان عالی کشور به ریاست علی‌اصغر باغانی با بیان این که رای مذکور با رعایت تشریفات قانونی، اخذ نظر هیئت منصفه، طبق موازین شرعی و قانونی صادر گردیده، اعتراض را وارد ندانست و حکم به ابرام و تأیید دادنامه سیمره داد.» وی گفت:« سیمره در حالی یک دهه از فعالیت خود را پشت سر گذاشته بود که از هفتم آبان ماه جاری به دلیل تایید رای صادره شعبه‌ی اول دادگاه تجدید نظر کیفری لرستان در هیئت شعبه‌ی سیزدهم دیوان عالی کشور مبنی بر محرومیت مدیرمسئول از فعالیت‌های مطبوعاتی، چاپش تا اطلاع ثانوی متوقف شده‌است. »
کیانوش رستمی اظهار داشت:« خوشحالم که در طول ده سال فعالیت مطبوعاتی نان را به نرخ روز نخوردم؛ کاسه لیس دولتیان نبودم؛ سخنگوی هیچ حزبی و گروهی نبودم؛ خودم را به پول و آگهی نفروختم و مردم را بر همه ترجیح دادم؛ منافع شخصی و فردی را بر منافع گروهی برتری ندادم. این ادعا‌ها را به گواهی سطرسطر مطالب سیمره می‌گویم.»
کیانوش رستمی در ادامه افزود: نهایتا دادگاه رسیدگی به پرونده‌ی سیمره در کمال ناباوری دو ماه زودتر از موعدمقرر، نوزدهم آذرماه 1390در شعبه‌ی یک دادگاه کیفری استان لرستان در خرم‌آباد، برگزار شد و نویسنده‌ی مطلب(پرویزگراوند) به عنوان متهم ردیف اول به دوسال حبس و کیانوش رستمی نیز به عنوان متهم ردیف دوم به یک‌سال حبس محکوم شدند.» وی افزود:« اما دادگاه برای هر دو نفر تخفیف قایل شد و دوسال حبس نویسنده را به پنج‌سال حبس تعلیقی و مدیرمسئول سیمره را به ده میلیون ریال جریمه‌ی نقدی و هم‌چنین یک‌سال محرومیت از تصدی به مشاغل مطبوعاتی محکوم کرد.»
رستمی در ادامه گفت:« وکیل سیمره و ما به رای صادره از سوی شعبه یک دادگاه کیفری لرستان اعتراض کردیم و به دیوان عالی کشور فرستادیم اما هیئت شعبه سیزدهم دیوان عالی کشور به ریاست علی‌اصغر باغانی با بیان این که رای مذکور با رعایت تشریفات قانونی، اخذ نظر هیئت منصفه، طبق موازین شرعی و قانونی صادر گردیده، اعتراض را وارد ندانست و حکم به ابرام و تأیید دادنامه سیمره داد.» وی گفت:« سیمره در حالی یک دهه از فعالیت خود را پشت سر گذاشته بود که از هفتم آبان ماه جاری به دلیل تایید رای صادره شعبه‌ی اول دادگاه تجدید نظر کیفری لرستان در هیئت شعبه‌ی سیزدهم دیوان عالی کشور مبنی بر محرومیت مدیرمسئول از فعالیت‌های مطبوعاتی، چاپش تا اطلاع ثانوی متوقف شده‌است. »
کیانوش رستمی اظهار داشت:« خوشحالم که در طول ده سال فعالیت مطبوعاتی نان را به نرخ روز نخوردم؛ کاسه لیس دولتیان نبودم؛ سخنگوی هیچ حزبی و گروهی نبودم؛ خودم را به پول و آگهی نفروختم و مردم را بر همه ترجیح دادم؛ منافع شخصی و فردی را بر منافع گروهی برتری ندادم. این ادعا‌ها را به گواهی سطرسطر مطالب سیمره می‌گویم.»
