درفشه مرد در سایه بود

جمال‌الدین اکرمی درباره مرحوم منوچهر درفشه اظهار کرد: او تصویرگر خوب پیش از انقلاب بود که در کارهایش از روش واقع‌گرایی استفاده می‌کرد. ما کمتر تصویرگری را داریم که به این روش کار کند. او هنرمندی تأثیرگذار بود که بر هنرمندان بعد از خود به خاطر نوع کارش تأثیر گذاشت. او افزود: گرایش درفشه به کار تصویرگری مسایل دینی مشخص بود و تفاوت کار او با دیگران در فیگوراتیوهای قدرتمند او بود که زیبایی‌شناسی مخصوصی داشت و این توانایی به خاطر تجربه‌ای بود که او در دهه‌ی 40 و 50 در زمینه‌ی تهیه‌ی پوسترهای تبلیغاتی داشت. به نظر می‌رسد که منوچهر درفشه با ادبیات هم ارتباط خوبی برقرار کرده بود.

این هنرمند تصویرگر همچنین بیان کرد: گاهی گمان می‌شود که سفارش کتاب در جهت‌دهی او به سمت تصویرگری کتاب دینی موثر بود و در واقع بازار هنر او را به آن سمت کشاند ولی در واقع منوچهر درفشه به این نوع تصویرگری دل بست و کارش به هیچ عنوان نمایشی نبود. او همچنین گفت: یکی از ویژگی‌های برجسته کاری درفشه این بود که با وجود افولی که تصویرگری کتاب‌های درسی در بعد از انقلاب تجربه کرد آثار درفشه افت نکرد و حتی آثار او باعث می‌شد که کتاب‌های درسی قدرت پیدا کنند.

اکرمی در بخشی از سخنانش منوچهر درفشه را شبیه به بهرام خائف دانست و گفت: در جنبه‌های مختلفی بهرام خائف شبیه به منوچهر درفشه است مثلا اینکه هر دو نفر آن‌ها در زمینه‌ی تصویرگری دینی فعالیت می‌کردند و دیگر اینکه هر دو قدرت طراحی ویژه‌ای داشتند با این تفاوت که منوچهر درفشه همیشه در سایه ماند و کمتر دیده شد حتی مرگ او ترک مظلومانه‌ی دنیا بود.

او افزود: درفشه با گوشه‌گیری‌اش کمتر در عرصه تبلیغات و خودنمایی ظهور کرد و این ویژگی از او فردی فروتن ساخته بود که ترجیح می‌داد در گوشه‌ای کار کند تا در هیاهوی دنیای مدرن ظاهر شود. البته دولتمردان و مسؤولان هنری درباره او کوتاهی کردند. اینکه بعد از مرگ او تلاش شود که با خانواده‌اش ارتباطی برقرار شود فایده‌ای ندارد چون در آخر عمر، او با غفلت و کوتاهی مسؤولان روبرو شد که این خیلی تلخ است. متأسفانه بعد از سالیان درازی که او در زمینه تصویرگری کتاب کار کرد هنوز یک نقد موثر درباره کارهای او وجود ندارد.