گزارشی از سفر سینماگران ایرانی به ژاپن

حبیب احمدزاده از سینماگران حاضر در این سفر گزارشی را از این رویداد ارائه کرد. « در طی دو روز برگزاری جشنواره فیلم صلح و دوستی ایرانیان با مضمون «دفاع مقدس و صلح و دوستی» در توکیو، پوسترهایی با محوریت مظلومیت و کشتار مردم غزه از اثار هنرمندان تجسمی آن حوزه با حضور محسن مومنی شریف ریس حوزه هنری، در معرض دید مردم ژاپن گذاشته شد.

در همین راستا و در ادامه فعالیت برای رساندن صدای کودکان و مردمان غزه به گوش جهانیان، با درخواست پرویز پرستویی دبیر جشنواره در روز افتتاحییه «همچون افتتاحییه قبلی در شهر هیروشیما» تمامی حضار برای شادی روح شهدای غزه و نیز دفاع مقدس ایران به پا خاسته و یک دقیقه سکوت کردند.

در زمان برگزاری این جشنواره ، فیلم‌های « شیار 143» ،«تنهای تنهای تنها»،« اتوبوس شب» ،«پاداش سکوت» و «خاطراتی برای تمام فصول» درتوکیو به نمایش درآمدند، که سالن جلسات برگزاری جدا از نقد و بررسی و حضور تعدادی از عوامل اصلی فیلم‌ها ، مملو از مخاطبین ژاپنی و همچنین ایرانیان مهاجری بود که اکثرا برای اولین‌بار با این نوع سینما آشنا می‌شدند.

پس از نمایش فیلم مستند «خاطراتی برای تمام فصول» کار مصطفی رزاق کریمی در مورد مجروحین شیمیایی، یکی از مخاطبان ژاپنی ، با لحنی متاثر کننده گفت: من از کارگردان فیلم سوالی ندارم بلکه با دیدن این حقایق غیر قابل کتمان در فیلم از خود سوال دارم که چرا باید رسانه‌ها بتوانند این همه سال با نگفتن حقیقت بدین راحتی مرا گول بزنند و شرمنده و جدان خودم کنند. تماشاگر ژاپنی هم در ادامه گفت: من شاید به اندازه چند سال امشب گریه کردم و از کارگردان خواهش می‌کنم به عنوان یک مسولیت اجتماعی و انسانی سعی کنند تا این فیلم را همه جهانیان ببینند.

در نمایش فیلم «پاداش سکوت»، پرویز پرستویی به عنوان دبیر جشنواره و بازیگر فیلم پس از جوابگویی به سوالات مخاطبین ژاپنی اکثر وقت خود را در اختیار بیژن نوباوه و دکتر حمید صالحی از جانبازان شیمیایی موزه صلح تهران گذاشت تا مخاطبین را از نزدیک در جریان فجایع جنگی غرب برعلیه مردم ایران در زمان دفاع مقدس قراردهند. کیومرث پوراحمد پس از پخش فیلم«اتوبوس شب» گفت که از جنایتکاران و صاحبان کارخانه‌های اسلحه‌سازی غیر از آنچه که هم اکنون در غزه ، عراق و سوریه رخ می‌دهد، نمی‌توان انتظار داشت.

یکی از مخاطبین ژاپنی از چگونگی همدلی مردم ایران و عراق سوالاتی داشت که پور احمد پاسخ داد: ما دو ملت نزدیک و خویشاوند در دو سمت مرز بودیم که صدام و پشتیبانانش خواستند با آتش جنگ هشت ساله کینه‌ای ابدی بین ما برقرار کنند که خوشبختانه نتوانستند و ملت ایران هوشیارانه در این مورد عمل و حساب دولت بعثی صدام را حتی در زمان جنگ از ملت مظلوم عراق جدا کردند. پس از نمایش فیلم «شیار 143»به کارگردانی نرگس آبیار،حضار در واکنشی احساسی به کف زدن شدید پرداختند و در سوالات متعدد از همدلی با مادر فیلم سخن می‌گفتند.

«تنهای تنهای تنها»، یگانه فیلم کودکانه و با لحن شاد نیز به نوعی تنوع موضوعی و توانایی سینمای ایران در ورود به پنجره‌های مختلف مضمون جنگ را به مخاطبین حرفه‌ای آن دیار یاداوری کرد که در بسیاری از صحنه‌ها همچون ایران ، بینندگان ژاپنی ابراز داشتند که براحتی لبریز اشک‌های خنده و گریه را در چشمان خود دیدند.

در تمامی این نمایشات ، مخاطبین ژاپنی در تمامی سوالات ،اعلام حیرت خود را از نگاه متفاوت ایرانیان در جهان به مقوله جنگ پنهان نمی‌داشتند که چگونه می‌توان در عین صلح دوستی و ستایش مقاومت به لحاظ حتمی،انسانیت و اخلاقیات را در مقوله نبرد با بی‌عدالتی مورد توجه و سرلوحه قرار داد.

این جشنواره مردمی همزمان با سالگرد بمباران ژاپن اتمی هیروشیما و با همت و برنامه‌ریزی خودجوش عده‌ای از هنرمندان سینمای ایران ، جانبازان موزه صلح تهران ، انجمن‌های صلح طلب و مردمی هیروشیما دراین شهر و توکیو و با مجریگری و مترجمی شهره گلپریان برگزار شد که در طی شش روز برگزاری موفقیت امیز و بدور از کلیشه‌های رایج رسمی، از همراهی و همکاری بدون چشمداشت حوزه هنری ، سازمان تبلیغات اسلامی ،سفارت ایران درژاپن ، بنیاد فرهنگی روایت ، انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس و نیز دانشگاه هنر تهران برخوردار بود.»