گروه جامعه: قومیتها که بیش از نیمی از جمعیت ایران عزیز را تشکیل ميدهند، از دیرباز عزیز فرزندان وفادار وطن بودهاند. پایمردان پای بر زمین فشرده و در برابر بیگانگان پا پس نکشیده و حرمت مام میهن را بشکوه نگهداشته اند. اقوام ایرانی گرداگرد ایران را فرا گرفتهاند بی آنکه برای خویش چیزی گرفته باشند. سترگ صخرههاي قدکشیده در برابر هجوم اسکندر و تیمور و چنگیز و...بوده اند. بی باکان خاک و دین را پاس داشته که سرخی خونشان دربلندای تاریخ، سند سربلندی و حدیث دلدادگی این گمنامان به این سرای سربلندی است.
اسماعیل حسینپور
امروز قومیتها به سان گلهاي روییده بر شاخه کهنسال ایران، باغ پرشکوفه وطن را آراستهاند و همنوا با اقبال لاهوری ميگویند:«چون گل صد برگ ما را بو یکی است». قومیتها در عرصههاي مختلف در ایران خوش درخشیدهاند، پاسداران عزت ایران بودهاند، سخت کوشان هر کمبود را تاب آورده، افتخارشان کار و تولید و خدمت بوده است، قناعت پیشگان ریشه در ایران دواندهاند که گاه با «ستارخان» و« باقرخان» قد کشیدهاند، گاه با «رییس علی دلواری» به ستیز سرخ با انگلیسیها برخاستهاند، گاه با« میرزا جهانگیرخان» جان گرفتهاند و گاه در خشم برنو «کوچک خان» بزرگ روی رهایی را دیدهاند یا در سرخی خون گمنام سردار به جنگ روسها برخاسته در شمال خراسان – «سردار عیوض»- ننگین قراردادآخال را برنتابیدهاند و جان در راه وطن دادهاند بی آنکه برخی تاریخ نویسان باده نوش قاجار در پایتخت، حدیث برپای ایستادگی این سروهای سر برآورده از دل درههاي غیرت را زبان شوند.
امروز در دولت تدبیر و امید قومیتها رنگین کمانی دیگر را در آسمان دلشان به نظاره نشسته اند، آنان چیزی نميخواهند، زبان مادری شان را ميخواهند، مدیرانی از جنس خودشان را تا باور کنند که مسؤولین آنان را فقط برای صندوقهاي رأی و روزهای راهپیمایی و دفاع دوست ندارند. قومیتها اصل 15 قانون اساسی را ميخواهند، اصلی که پس از 30 سال از انقلاب غریب مانده است، قومیتها حرمت ميخواهند، عزت ميخواهند. نميخواهند در رسانه ملی به چشم حقارت نگاهشان کنند و لهجه شان اسباب استهزاء شود.نمی خواهند در برخی فیلمها چهره شان در ذهن کودکان فردا با خشونت ترسیم شود، با دزدی، قتل و بی اعتمادی و خیانت و قاچاق نمایانده شود.
قومیتها ميخواهند حکومت به آنها اعتماد کند، نگاه امنیتی به موضوع قومیتها پایان یابد، قومیتها را چالش پیش روی نظام ندانند بلکه فرصت تلقی کنند. قومیتها ميخواهند به زبان خودشان شب شعر داشته باشند، شب موسیقی داشته باشند، با زبان خودشان کودکان شان را صدا بزنند، کودکان لالاییها رابه زبان مادری شان بشنوند و اینها نه رؤیاهای اقوام که حق اقوام ایرانی است.
نگاه امید بخش رئیس جمهور سبب شده است که شوری در اقوام ایجاد شود واین شور تضمین کننده امنیت کشور و قوام بخش نظام و ترمیم کننده بسیاری از شکافهايي است که در این سالیان گاه از سر بی تدبیری بروز کرده است. این نگاه امید بخش سبب ميشود که نقشه شوم بیگانگان برای ناپایداری در نقاط مرزی بی اثر شود و کسی نگاهی به آن سوی مرزها نداشته باشد.
قومیتها همچنان مرزبان ایراناند، بیشترین مشارکتها ار در انتخابات و صحنههاي انقلاب داشتهاند، پرشکوهترین استقبالها را از مسؤولین به عمل آوردهاند ولی متأسفانه از سوی برخی افراد مورد بی مهریهاي زیادی قرار گرفتهاند و مهمترین آن عدم اعتماد به آنان در بکارگیری افراد بومی در پستهای مختلف دیارشان بوده است و این در سالیان گذشته اسباب رنجش خاطر بسیاری از اقوام ومذاهب از کاربه دستان شده است.
حال با رویکرد مثبت دولت مبنی بر رعایت حقوق اقلیتهاي زبانی، مذهبی ودینی انتظار ميرود در نخستین گام عملی با بکارگیری نخبگان بومی در مسؤولیتها، دولت وفاداری اش را به این شایسته فرزندان ایران به اثبات رساند و بی شک این کار سترگ در کتیبه دل اقوام ایرانی به زیبایی حک خواهد شد و به قول اخوان ثالث خواهند گفت:
زپوچ جهان هیچ اگر دوست دارم
تو را اي کهن بوم و بر دوست دارم
بر و بوم کرد و بلوچ تو را
به سان درخت نجابت ثمر دوست دارم
اما یک ایراد دارد که موجب به ذهن آمدن بعضی ادعاها می شود. قومیتها که حدود نیمی و کمتر نیمی از جمعیت ایران را تشکیل ميدهند. (تازه اگر گیلانی ها مازندرانی ها را قومیت حساب کنیم) . . . (115534)