تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۱۱/۰۹ ساعت ۱۹:۲۰
کد مطلب : ۱۷۱۰۱۸
آقایان خط دفاع، چرا دروازه را رها کردید؟
چند میگیری برای «برجام» گریه کنی؟
گروه سیاسی: مدیر مسئول سایت بهار در توییتی نوشت: روزنامه دلواپسان، روحیه «پرخاشگری» و «عصبی» بازیکنان ایران را با «مذاکرات برجام» شبیه دانسته تا مثلا القا نماید اگر در این صحنه «مبارزه» می‌کردیم نمی‌باختیم! بفرمایید، همچنان پرخاشگری کنید تا ببینیم به کجا می‌رسید ولی «مذاکره» را «پرخاش» و «اعتراض» آن هم بی‌موقع، جا نزنید، لطفا!
در همین زمینه سایت نامه‌نیوز نوشت: خدا رحمت کند مرحوم منوچهر نوذری را، فیلمی بازی کرده بود با عنوان «چند میگیری گریه کنی». آن فیلم حکایت جماعتی بود که استخدام شده بودند تا در مراسم عزا برای خانواده متوفی گریه ، ناله و شیون کنند. از آنچه این روزها می گذرد می توان یک «این همانی» با این فیلم داشت. القصه؛ از وقتی برجام امضا شد، آن هم نه با تصمیم یک جریان یا یک فرد خاص بلکه در فرایند عقل جمعی و خواست «تمام حاکمیتی»، عده ای که گاهی از آنان به کاسبان تحریم یاد می شود و گاهی به اسامی دیگر، برای جان باختن این توافق مهم لحظه شماری می کردند. آن ها در داخل کشور همه کار کردند، حتی کارهایی بیشتر از آنچه ترامپ و همفکرانش انجام می دهند. آن ها از این روزهای سخت که بر ایران می گذرد، بسیار خوشحال اند. این را می توان از حرف ها، نوشته ها و سخنرانی هایشان فهمید. هر چیزی را ابزار و دستاویز می کنند برای منطق «دیدید گفته بودیم» ، برای کوبیدن دولت مستقر و بازوی اجرایی سیاست خارجی کشور. یک روز وزیر خارجه را خائن می نامند و روز دیگر به رفتارهای رئیس جمهوری نظام جمهوری اسلامی مشکوک می شوند. عجب حکایتی است!
در همین زمینه سایت نامه‌نیوز نوشت: خدا رحمت کند مرحوم منوچهر نوذری را، فیلمی بازی کرده بود با عنوان «چند میگیری گریه کنی». آن فیلم حکایت جماعتی بود که استخدام شده بودند تا در مراسم عزا برای خانواده متوفی گریه ، ناله و شیون کنند. از آنچه این روزها می گذرد می توان یک «این همانی» با این فیلم داشت. القصه؛ از وقتی برجام امضا شد، آن هم نه با تصمیم یک جریان یا یک فرد خاص بلکه در فرایند عقل جمعی و خواست «تمام حاکمیتی»، عده ای که گاهی از آنان به کاسبان تحریم یاد می شود و گاهی به اسامی دیگر، برای جان باختن این توافق مهم لحظه شماری می کردند. آن ها در داخل کشور همه کار کردند، حتی کارهایی بیشتر از آنچه ترامپ و همفکرانش انجام می دهند. آن ها از این روزهای سخت که بر ایران می گذرد، بسیار خوشحال اند. این را می توان از حرف ها، نوشته ها و سخنرانی هایشان فهمید. هر چیزی را ابزار و دستاویز می کنند برای منطق «دیدید گفته بودیم» ، برای کوبیدن دولت مستقر و بازوی اجرایی سیاست خارجی کشور. یک روز وزیر خارجه را خائن می نامند و روز دیگر به رفتارهای رئیس جمهوری نظام جمهوری اسلامی مشکوک می شوند. عجب حکایتی است!
این جماعت از دیشب که مسابقه فوتبال بین ایران و ژاپن به پایان رسیده یک دستاویز جدید پیدا کرده اند. یک عکس که نشان می دهد خط دفاعی تیم ایران به تصور اعلام خطا به سوی داور حرکت می کنند و مهاجم پیش تاخته حریف در یک حرکت غافلگیرکننده توپ را گل می کند. آنها این عکس را به اشتباهات تیم سیاست خارجی ایران تشبیه می کنند و می گویند که دقیقا در مذاکرات منجر به برجام نیز همین اشتباه رخ داده است. اتفاقا آنها استثنا این بار درست می گویند و حتی می توان گفت این صحیح ترین حرفی است که از جانب آن ها بیان می شود، چرا که در برجام دقیقا همین اتفاق افتاد . خط دفاعی که وظیفه داشت از دروازه و کیان کشور دفاع کند، یکباره به سوی دیگر دوید و دروازه را خالی گذاشت. آن خط دفاعی همین افرادی هستند که در مورد آن ها حرف می زنیم. همان کاسبان تحریم. یادمان نرفته است که در تیم ملی ما وزارت خارجه و شخص رئیس جمهور در نوک حمله بودند و این جماعتی که درباره آنها حرف می زنیم قرار بود خط دفاعی داخل وطن باشند.حالا یک سوال مهم مطرح است ؛ آقایان خط دفاع، چرا دروازه را رها کردید؟
