گروه جامعه-رسانهها: روز گذشته، سیداحمد علمالهدی، در پاسخ به به این پرسش که "بدحجابی بدتر است یا اختلاس؟" گفته که بدحجابی گناهی بدتر از اختلاس است! در همین زمینه روزنامه «19 دی» در یادداشت امروز خود آورده است: بدحجابی گناهی عمومی است که انسانهای بسیاری را منحرف میکند. انسانهایی که مال مردم را میخورند یا حرف حرامی میزنند یا نگاه حرامی میکنند، مرتکب گناهانی شدهاند که فقط خود آنها را منحرف میکنند. در حالی که بدحجابی گناهی است که انسان را ابزار میکند تا شیطان دیگران را منحرف سازد. (آیتالله علمالهدی، جلسه تفسیر سوره ناس: 18 فروردین 95)
اظهارات آیتالله علمالهدی امام جمعه مشهد و نماینده ولی فقیه در استان خراسان روز گذشته در اینستاگرام منتسب به ایشان تحت عنوان بدحجابی بدتر است یا اختلاس منتشر شد و بازتابهای فراوانی را در شبکههای اجتماعی به خود اختصاص داد. در این رابطه با تصریح به اینکه بدحجابی گناهی فردی و اجتماعی است که باید با آن برخورد درستی شود ذکر چند سؤال ضروری است:
1- چگونه میتوان بدحجابی را گناهی عمومی تلقی کرد، اما خوردن مال مردم (حقالناس) یا گفتن حرف حرام (تهمت، دروغ، افترا، قذف و ...) را گناهی غیرعمومی دانست؟! آیا هنگامی که معاون اول رئیسجمهور وقت بخش قابل توجهی از مال مردم را نوشجان میکند، یک گناه غیر عمومی (بخوانید خصوصی) است؟ دروغگوییها، تهمتها و فحاشیهای یک رئیسجمهور را از مقام ریاست جمهوری چطور میتوانیم یک گناه غیرعمومی تلقی کنیم؟!
2- چطور میتوان مدعی شد انسانهایی که مال مردم را میخورند یا حرف حرامی را میزنند مرتکب گناهانی شدهاند که فقط خود آنها را منحرف میکند؟ رفتارهایی هم چون تعرض به بیتالمال، دروغهای علنی و تهمتهای آشکار آیا تبلیغی منفی از سوی مسئولان نظام برای مردم نخواهد بود؟
3- مهمترین نکته که در این اظهارنظر باید مورد توجه قرار گیرد آن است که بدحجابی گناهی است که غالباً از سوی مردم رخ میدهد (و نه مسئولان نظام) در حالی که خوردن مال مردم یا گفتن حرف حرام در برخی از موارد از سوی مسئولان نظام نیز صورت میگیرد و این پرسش اساسی مطرح میشود که انجام گناهی از سوی مردم جنبه عمومیتری دارد یا گناهی که از سوی برخی مسئولان نظام اتفاق میافتد؟ چه بسیار گناهانی که مردم در خفا انجام میدهند اما گناهان مسئولان نظام که آئینه تمامنمای جمهوری اسلامی هستند، چگونه قابل توجیه خواهد بود؟
نتیجه آنکه بهتر است امام جمعه محترم مشهد با تأمل بیشتری اقدام به اظهارنظرهای اینچنینی کند تا مبادا مورد سوءاستفاده خیانتکاران و سودجویان واقع شود. از آنجا که ایشان خود یکی از مسئولان نظام به شمار میآیند، همواره باید تبعات حرفهای خود را بسنجند و کلامی را بر زبان جاری نسازند که خدای ناکرده مقصودهای نا به جا از آن برداشت شود.