10 پرسش صریح از جلیلی و پايداري‌ها

جعفرزاده خطاب به جلیلی می گوید:"جا دارد تا با توجه به سوالات و ایراداتی که شما و دوستان و حامیانتان در مقابل تیم مذاکره کننده دولت فعلی مطرح کرده و می‌کنید، ما نیز به عنوان نمایندگان مردمی که در انتخابات‌های 92 و 94، به مشی و رویکرد شما «نه» گفتند، از شما بخواهیم که یک بار هم در جایگاه پاسخگویی قرار بگیرد و پیش از اینکه از موضع بستانکار درباره این سه سال مطالبه گیری کنید، از موضع مسئول و پاسخگو، درباره آن 6 سال توضیح دهید. بدیهی است که ما نه بنا داریم و نه دوست داریم که رفتاری مانند رفتار دوستان شما مذاکره کنندگان موفق کشورمان داشته باشیم و تضمین می‌دهیم که در روز سوال از شما در مجلس دهم، نه روی کسی بتن بریزیم و نه کسی را جوجه خروس و خائن معرفی کنیم." متن این نامه بدین شرح است:

رئیس سابق تیم مذاکره جمهوری اسلامی ایران
جناب آقای دکتر جلیلی
از آنجا که در روزهای اخیر با حضور در حوزه انتخابیه اینجانب و در جمع دانشگاهیان گیلان سخنانی از جنس سخن دیگر دوستان و همراهانتان بیان کرده‌اید برخورد لازم می‌دانم تا به عنوان نماینده مردمی که در انتخابات 92 و همچنین در انتخابات 94 با رای خود نشان داده‌‍اند که کدام روش را ترجیح می‌دهند. نکاتی را خدمتتان متذکر می‌‍شوم.

جناب آقای دکتر جلیلی
آنچه پیش از هر چیز لازم است به یادتان بیاورم این است که سخن شما مبنی بر اینکه اگر رئیس جمهور می‌بودید زیر برجام را امضا نمی‌کردید نه سخنی تازه است نه مایه تعجب. چرا که اصولا آنچه باعث شد تا در انتخابات سال 92 مردم به راه و روشی که دقیقا عکس خواسته شماب ود رای دهند و راه دیگر انتخاب کنند همین آگاهی مردم به روشی بود که حالا بار دیگر بر آن تاکید کرده‌اید. اما اینکه امروز در شرایطی که مردم پس از سه سال مذاکره نفس گیر، امیدوارانه چشم به آینده‌ای دوخته‌اند که در سایه توافق حاصل شده ، شاهد زدوده شدن تدریجی آثار تحریم‌ها وقعطنامه‌ها از زندگی خود باشند، چرا برخورد لازم دیده‌اید بار دیگر به مردم یادآوری کنید اگر به زنگاه انتخاب، نام شما را روی برگه‌های رای می‌نوشتند، چه سرنوشتی در انتظار ملت و مملکت بود؟ سوالی که پاسخ آن را هیچ کس نمی‌داند!

جناب آقای دکتر جلیلی
در سخنان خود پرسیده‌اید که چرا بعد از برداشته شدن تحریم‌ها و آغاز اجرای برجام تا کنون، سرمایه گذاری در ایران شروع نشده است؟! سوال خوبی است و البته در دل خود یک نکته مهم را دارد. در واقع شما نیز معتقد هستید که راه عبور از مشکلات فعلی، سرمایه گذاری است و حالا من از شما می‌پرسم که چه شرایطی و مسیر چه کسانی، سرمایه گذاران را از کشور ما دور کرد؟ و سرمایه‌های آنها را به کشورهای همسایه سوق داد؟ واقعا گمان می‌‍کنید راه افزایش سرمایه گذاری در کشور ادامه دادن مسیری بود که در آن برای فروش نفت خود نیز مجبور بودیم پای بابک زنجانی‌ها را به معاملات نفتی کشور باز کنیم؟ آیا به سهم خود و دوستانتان در از دست رفتن امنیت سرمایه گذاری در ایران فکر کرده‌اید؟ آیا می‌توانید به کارهایی که در دوره مسئولیت خود برای کاهش ریسک سرمایه گذاری و افزایش امنیت اقتصادی در ایران انجام داده‌اید اشاره کنید؟ آیا فکر نمی‌کنید شما هم در وضعیتی که کشور به آن دچار شد مسئول هستید و حالیه باید به جای انتقاد از کسانی که گام اول را برای حل مشکلات برداشته‌اند لااقل گامی در جهت جبران گذشته بردارید؟ اگر شما واقعا نگران سرمایه گذاری در کشور هستید لطفا بفرمایید تاثیر کارهایی نظیر حمله به سفارت عربستان در القای توهم ناامن بودن ایران را چطور ارزیابی می‌کنید؟

جناب آقای دکتر جلیلی
بسیار بعید می‌دانم که شما بدون اطلاع از آنچه در اثر مذاکرات 6 ساله شما و البته سیاست‌های داخی دوستان و حامیان شما در دولت سابق برکشور گذشته بود، خود را به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری سال 92 معرفی کرده باشید. اما از آنچه که سخنان اخیرتان به سخنان کسانی شباهت دارد که نمی‌دانند و یا نمی‌خواهند بدانند که در پایان دولت قبل کشور در آستانه رسیدن به چه نقطه خطرناکی قرار داشت. پیشنهاد می‌کنم اگر واقعا از وضعیت کشور در آن روزها خبر ندارید سوال کنید تا مورد به مورد از شاخص‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی که به موازات سیاست خارجی شما و سیاست داخلی دوستان و حامیانتان افول پیدا می‌کرد برایتان بگویم. چرا که من و همکارانم در مجلسی به عنوان نمایندگان مردم مشغول به کار بودیم در فصل چیدن میوه‌های عملکرد 6 ساله شما و عملکرد 8 ساله دولت قبل با گوشت، پوست و استخوان خود معنای تحریم‌ها و قطعنامه‌ها را لمس می‌کردیم.

به همین دلیل است که امروز نه تنها از برجام و دستاوردهای آن چه در سیاست خارجی و چه در حوزه سیاسی و اقتصادی داخل کشور دفاع می‌کنیم و به اجرای آن و اثراتی که می‌تواند بر زندگی مردم این مرز و بوم داشته باشد خوشبین و امیدواریم بلکه خود را محق می‌دانیم که در قبال هزینه‌های مادی و معنوی ایجاد شده برای کشور لااقل از شما که همچنان آن راه را ترجیح می‌دهیم سوال کنیم که چرا به جای تاختن به مذاکره کنندگان فعلی دستاوردهای مذاکرات قبلی را برای مردم نمی‌گویید؟

جناب آقای دکتر جلیلی
در سخنان خود گفته‌اید: «کسی با گفت‌وگو مخالف نیست، اما مهم این است که چگونه گفت‌وگو شود.» این طنز تلخ روزگار ماست. این که امروز شما همچنان در جایگاه مطالبه گری نشسته‌اید و گمان می‌برید که باید مذاکره کنندگان فعلی و حامیان آنها به شما و دوستانتان در قبال هرآنچه در مذاکرات اتفاق افتاده و همه نتایج این مذاکرات، پاسخگو باشند، من را به یاد 6 سال مذاکراتی انداخت که شما مسئولیت آن را به عهده داشتید. همان 6 سالی که مشاور مقام معظم رهبری در امور بین الملل، در مناظره‌های انتخاباتی سال 92 درباره‌اش به شما گفت:« مذاکره بیانیه خواندن نیست. دیپلماسی کلاس فلسفه نیست. چیزی که مردم می‌بینند این است که این همه سال شما می‌روید وهر روز هم تحریم‌ها بیشتر می‌شوند.هنر دیپلمات این است که نگذارد کار رزمندگان هدر برود.» همان 6 سالی که نایب رئیس مجلس در جلسه کمیسیون برجام ودر حضور جنابعالی در موردش گفت:« مقطعی که شما مدیریت تیم را بر عهده داشتید که کمترین نفد و مباحثه صورت نمی‌گرفت. اعتقاد بنده این است که در آن زمان 3 قطعنامه به تصویب رسید نقد و بررسی‌های صورت می‌گرفت می‌توانستیم به نقش دولت که بازدارنده داشت کمک کنیم. ما بارها از شما برای حضور در کمیسیون امنیت دعوت کردیم اما شما یک بار در جلسات حضور پیدا کردید. اگر اجازه می‌دادید بحث و مباحثه‌ای صورت می‌گرفت احتمال داشت تصویب قطعنامه 1929 به تاخیر بیفتد و یا حتی تصویب نمی‌شد.»

آقای دکتر جلیلی
شما در آن 6 سالی که دستاوردش برای ملت و مملکت چنان بود که همه دیدیم حتی یک بار درجایگاه پاسخگویی ننشستید تا نمایندگان مردم در مجلس و یا کارشناسان فن و یا اصحاب رسانه سوالات خود را درباره آنچه در مذاکرات می‌گذرد و آنچه هزینه می‌شود و آنچه به دست می‎‌آید از شما بپرسند. حالا چگونه است که وقتی افرادی از سوی ملت و تا تشخیص مقام معظم رهبری جایگزین شما می‌‍شوند و سکان مذاکرات را در دست می‌گیرند، نه تنها امروز و بعد از پایان مذاکرات، بلکه حتی در کوران مذاکرات باید در مقابل واژه به واژه این مذاکرات به شما و دوستانتان توضیح دهند؟ البته که طرح این پرسش به معنای تخطئه وضعیت این دوسال نیست و ما این پرسشگری را حق مخالفان و منتقدان می‌دانیم. اما سوال اصلی این است که چرا این حق، در آن 6 سال از صاحبانش دریغ شد؟

جناب آقای دکتر جلیلی
حالا که بار دیگر با ادبیاتی شبیه روزهای مناظره‌های انتخاباتی، از موضع بستانکار وارد صحنه شده‌اید و روایتی قهرمان گونه از «امضا نکردن» سند توافق به عنوان نقطه قوت خود ارائه کرده‌اید، جا دارد تا با توجه به سوالات و ایراداتی که شما و دوستان و حامیانتان در مقابل تیم مذاکره کننده دولت فعلی مطرح کرده و می‌کنید، ما نیز به عنوان نمایندگان مردمی که در انتخابات‌های 92 و 94، به مشی و رویکرد شما «نه» گفتند، از شما بخواهیم که یک بار هم در جایگاه پاسخگویی قرار بگیرد و پیش از اینکه از موضع بستانکار درباره این سه سال مطالبه گیری کنید، از موضع مسئول و پاسخگو، درباره آن 6 سال توضیح دهید. بدیهی است که ما نه بنا داریم و نه دوست داریم که رفتاری مانند رفتار دوستان شما مذاکره کنندگان موفق کشورمان داشته باشیم و تضمین می‌دهیم که در روز سوال از شما در مجلس دهم، نه روی کسی بتن بریزیم و نه کسی را جوجه خروس و خائن معرفی کنیم. ما به عنوان کسانی که در اسفند 94 برای ادامه راه برگزیده مردم در خرداد 92 از سوی همان مردم انتخاب شده‌ایم منتظر اعلام آمادگی شما برای پاسخ دادن به سوالات ما هستیم و هم مشخص شود که اگر بنا بود راه شما ادامه پیدا کند و برجام امضا نشود امروز در چه شرایطی بودیم و هم معلوم شود و که چرا این روزها هم ترامپ و برخی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوی آمریکا وعده پاره کردن برجام را می‌دهند و معتقد هستند که ظریف توانسته است توافقی را به طرف غربی تحمیل کند که به نفع ایران و زیان آنهاست. هم شما و دوستانتان معتقد هستید که نباید این سند تاریخی امضا می‌شد.