تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۵/۰۱ ساعت ۱۴:۰۹
کد مطلب : ۱۱۲۰۳۵
کنسرت «از دوار چرخ» اجرا شد
از دوار چرخ و طنین نوای پورناظری‌ها
گروه فرهنگی: کیخسرو پورناظری همراه پسرانش، تهمورس و سهراب، با نوای تنبور خود، حال مخاطبان کنسرت «از دوار چرخ» را خوب کردند.
کیخسرو پورناظری - تنبورنواز پیشکسوت - که پس از سه سال، با اجرای کنسرت «از دوار چرخ» روی صحنه‌ی تالار وحدت آمده بود، در بخش نخست برنامه، مخاطبان را مهمان بداهه‌نوازی‌اش کرد. پس از یک ربع تک‌نوازی، آیین مشکاتیان - نوازنده سازهای کوبه‌ای - صدای تنبور او را با ضرب گرفتن روی «کوزه» همراهی کرد.
در ادامه و با قطع شدن صدای ساز مشکاتیان، کیخسرو پورناظری شروع به خواندن کرد: رفت این دل سودایی / گم شد دل و هم سودا / کو برتر از این سودا / سودای دگر دارد ... این نوازنده پیشکسوت تنبور پیش از این، در نشستی درباره این بخش از اجرا گفته بود: در بخش اول، من دو مقام تنبور را اجرا می‌کنم و در آن، فرم مقام‌ها را نگهداری کرده‌ام و در بداهه‌نوازی سلیقه خودم را به کار می‌برم. در این بخش، چند قطعه شعر هم خوانده می‌شود. مقام اول، بی‌کلام و بدون ریتم است. مقام دوم، ریتم دارد و چند خط شعر از حضرت مولانا در آن خوانده می‌شود. مقام‌هایی که اجرا می‌کنم، در محوطه و مدلاسیون موسیقی ایران نظیر ندارد و شاید در طول قرون، به این پختگی رسیده باشند.
خروج پورناظری و مشکاتیان از صحنه همراه با تشویق حاضران، نقطه پایان بخش نخست کنسرت بود. پس از وقفه‌ای کوتاه و با بالا رفتن پرده‌ها، صحنه برای سه‌نوازی پدر و پسران آماده شد. در این سه‌نوازی گاهی نوای تنبور پسران، کلام پدر را همراهی می‌کرد، گاهی تهمورس به تک‌نوازی می‌پرداخت، گاهی گفت‌وگو میان سازها شکل می‌گرفت و گاهی نوای تنبور پدر و برادر در پس‌زمینه‌ی صدای سهراب بود که می‌خواند «همه گردد دل پاره همه شب همچو استاره / شده خواب من آواره ز سحر یار خودرایم».
در آخر نیز با اضافه شدن سازهای کوبه‌ای به تنبورها، پدر و پسران با هم خواندند «بیا تا عاشقی از سر بگیریم / جهان خاک را در زر بگیریم» همزمان با اوج گرفتن صدای سازها، بخش دوم نیز با تشویق‌های پی‌درپی مردم به پایان رسید. نواختن گروه تنبور «شمس» همراه پورناظری‌ها و نوازندگان کوبه‌ای، آغازگر بخش سوم «از دوار چرخ» بود. تک‌نوازی سهراب پورناظری در این بخش و مهارت او در نواختن تنبور، حاضران را به دست زدن در میانه اجرا وا داشت. در ادامه نیز قطعات موسیقی راز، مطرب مهتاب رو و هم راز اجرا شد.
پیش از پایان یافتن برنامه، با تشویق‌های مداوم حاضران که هربار به احترام کیخسرو پورناظری می‌ایستادند، یک قطعه خاطره‌انگیز دیگر نیز توسط این گروه موسیقی نواخته شد. در این بخش نیز سهراب پورناظری شعری از مولانا (حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو) را با هم‌صدایی نوازندگان گروه شمس به اجرا درآورد.
این کنسرت ۳۰ و ۳۱ تیرماه در تالار وحدت روی صحنه رفت و در شب دوم، تقریبا تمام صندلی‌های سالن پر شده بود. براساس اعلام، قرار است بخشی از درآمد آن به هنرمندان موسیقی از کار افتاده تعلق گیرد. سیدمحمد بهشتی، گلاب آدینه و شیرین یزدان‌بخش از جمله چهره‌هایی بودند که به تماشای «از دوار چرخ» نشستند. در اجرا نخست این کنسرت نیز لوریس چکناواریان - آهنگساز و رهبر ارکستر - یکی از هنرمندانی بود که به تالار وحدت آمده بود.
به گزارش ایسنا، در این کنسرت کاوه گرایلی، سپند دادبه، خورشید دادبه، نیکناز میرقلمی و علیرضا جوادی به‌عنوان نوازندگان تنبور گروه شمس، پورناظری‌ها را همراهی می‌کردند. همچنین حسین رضایی‌نیا و آیین مشکاتیان نواختن سازهای کوبه‌ای را برعهده داشتند.
در ادامه و با قطع شدن صدای ساز مشکاتیان، کیخسرو پورناظری شروع به خواندن کرد: رفت این دل سودایی / گم شد دل و هم سودا / کو برتر از این سودا / سودای دگر دارد ... این نوازنده پیشکسوت تنبور پیش از این، در نشستی درباره این بخش از اجرا گفته بود: در بخش اول، من دو مقام تنبور را اجرا می‌کنم و در آن، فرم مقام‌ها را نگهداری کرده‌ام و در بداهه‌نوازی سلیقه خودم را به کار می‌برم. در این بخش، چند قطعه شعر هم خوانده می‌شود. مقام اول، بی‌کلام و بدون ریتم است. مقام دوم، ریتم دارد و چند خط شعر از حضرت مولانا در آن خوانده می‌شود. مقام‌هایی که اجرا می‌کنم، در محوطه و مدلاسیون موسیقی ایران نظیر ندارد و شاید در طول قرون، به این پختگی رسیده باشند.
خروج پورناظری و مشکاتیان از صحنه همراه با تشویق حاضران، نقطه پایان بخش نخست کنسرت بود. پس از وقفه‌ای کوتاه و با بالا رفتن پرده‌ها، صحنه برای سه‌نوازی پدر و پسران آماده شد. در این سه‌نوازی گاهی نوای تنبور پسران، کلام پدر را همراهی می‌کرد، گاهی تهمورس به تک‌نوازی می‌پرداخت، گاهی گفت‌وگو میان سازها شکل می‌گرفت و گاهی نوای تنبور پدر و برادر در پس‌زمینه‌ی صدای سهراب بود که می‌خواند «همه گردد دل پاره همه شب همچو استاره / شده خواب من آواره ز سحر یار خودرایم».
در آخر نیز با اضافه شدن سازهای کوبه‌ای به تنبورها، پدر و پسران با هم خواندند «بیا تا عاشقی از سر بگیریم / جهان خاک را در زر بگیریم» همزمان با اوج گرفتن صدای سازها، بخش دوم نیز با تشویق‌های پی‌درپی مردم به پایان رسید. نواختن گروه تنبور «شمس» همراه پورناظری‌ها و نوازندگان کوبه‌ای، آغازگر بخش سوم «از دوار چرخ» بود. تک‌نوازی سهراب پورناظری در این بخش و مهارت او در نواختن تنبور، حاضران را به دست زدن در میانه اجرا وا داشت. در ادامه نیز قطعات موسیقی راز، مطرب مهتاب رو و هم راز اجرا شد.
پیش از پایان یافتن برنامه، با تشویق‌های مداوم حاضران که هربار به احترام کیخسرو پورناظری می‌ایستادند، یک قطعه خاطره‌انگیز دیگر نیز توسط این گروه موسیقی نواخته شد. در این بخش نیز سهراب پورناظری شعری از مولانا (حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو) را با هم‌صدایی نوازندگان گروه شمس به اجرا درآورد.
این کنسرت ۳۰ و ۳۱ تیرماه در تالار وحدت روی صحنه رفت و در شب دوم، تقریبا تمام صندلی‌های سالن پر شده بود. براساس اعلام، قرار است بخشی از درآمد آن به هنرمندان موسیقی از کار افتاده تعلق گیرد. سیدمحمد بهشتی، گلاب آدینه و شیرین یزدان‌بخش از جمله چهره‌هایی بودند که به تماشای «از دوار چرخ» نشستند. در اجرا نخست این کنسرت نیز لوریس چکناواریان - آهنگساز و رهبر ارکستر - یکی از هنرمندانی بود که به تالار وحدت آمده بود.
به گزارش ایسنا، در این کنسرت کاوه گرایلی، سپند دادبه، خورشید دادبه، نیکناز میرقلمی و علیرضا جوادی به‌عنوان نوازندگان تنبور گروه شمس، پورناظری‌ها را همراهی می‌کردند. همچنین حسین رضایی‌نیا و آیین مشکاتیان نواختن سازهای کوبه‌ای را برعهده داشتند.
مرجع : ایسنا
