کاسه صبر جوانان لبریز شده است

گروه جامعه: دکتر سید جعفر حائری- از هیات موسسان انجمن دانش آموختگان در يادداشتي در روزنامه بهار نوشت: نقل است عیسی (ع) با حواریون خود از کنار لاشه حیوانی می‌گذشتند که هر کسی در مذمت آن سخنی راند. . . سپس عیسی فرمود: چرا نمی‌گویید این حیوان چه دندان‌های تیز و سفیدی دارد و یا چه حیوان با وفایی برای صاحب خود بوده است؟ ! . . .
این حکایت، نقل آن هشت سال عبور ابرهای تیره و تار از سپهر سیاست ایران زمین بود که «دندان سفید» داستان آن هشت سال، سازماندهی موجی از نسل جدید و مدیران جوان و تازه نفس در جریان اصولگرایی البته با چاشنی افراطی گری بود و «باوفایی» آن، پاسداری و حمایت از بدنه‌تربیت شده و آموزش داده شده که الحق و الانصاف باید الگوی بسیاری از سیاسیون از هر رنگ و جهتی باشد. برای هم نسلان من، آن هشت سال که هیچ! چهار سال دیگر هم باید بر آن افزود ! چرا که در ازای حمایت بی‌شائبه و سینه سپر کردن‌ها و قلمفرسایی‌ها و. . . در طول بیست سال گذشته و به جان خریدن تمام ناملایمات و هزینه‌ها امروز باید نظاره گر ادامه مدیریت محصولات همان دولت تاریک گذشته باشیم و در بهترین حالت دلخوش به حضور ژنرال‌های پیری که صرفا جهت ارضای ناتمام عمر مدیریتی خود به صحنه بازگشته اند! اشتباهی که تاوان آن را نه فقط جریان اصلاح‌طلبی و جوانان پر امید و با انگیزه خواهند پرداخت، بلکه ساختار سیاسی و اجتماعی پنجاه سال آینده کشور را دستخوش تهدید خواهد کرد. چرا که در کمتر از یک دهه آینده شاهد خروج موجی از نیروهای اثر گذار از دایره بازی خواهیم بود درحالی‌که در ازای آن نسل جوان و به بازی گرفته نشده امروز‌ و نسل میانسال و بی تجربه و سرخورده از فعالیت سیاسی اجتماعی فردا، میراث‌دار زمین بازی خواهد بود که این امر خود، منجر به ناهمگونی موازنه قدرت در صحنه رقابت سالم سیاسی درون نظام شده و در نهایت، سرنوشت آینده را در دست عناصر افراطی‌تربیت شده در آن هشت سال قرار خواهد داد. این اشتباه بزرگ انجام شده شاید توجیهی چون «حجم زیاد آوارهای بجا مانده از دولت مهرورز» داشته باشد اما در آینده نزدیک هیچ توجیهی نخواهد داشت.
 این چهار سال که گذشت. . . اگر در این پنجره چند ماهه که در سال‌های بعد قابل تکرار نیست دست از ندیدن این «نسل سوخته» و خسته و در حال نا امید شدن و صورت با سیلی سرخ نگهداشته برداشته نشود و هر چه زودتر این پوست‌اندازی به‌وسیله به بازی گرفتن آنها انجام نگیرد، یا شاهد فراگیر‌شدن یاس و پاشیده‌شدن گرد مرگ «امید» در این بدنه حجیم کشور عزیزمان خواهیم بود و یا تحولات اجتماعی، خود، این نسل را به بهترین تصمیم برای آینده خود و آبادانی و سرفرازی ایران اسلامی عزیز و انقلاب شکوهمند آن خواهد رساند.