تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۷/۲۸ ساعت ۲۳:۲۸
کد مطلب : ۱۳۸۵۵۵
بیانیه اعتراضی ۵۲۵ فعال نشریات دانشجویی
آقای روحانی؛این بود شعارعقب‌گردممنوع؟
گروه سیاسی: ۵۲۵ نفر از فعالان نشریات دانشجویی با انتشار بیانیه‌ای، از رئیس‌جمهور خواستند که وزیری مطابق با رای ۲۴ میلیونی و مطالبات دانشگاهیان انتخاب کند. متن این بیانیه در زیر آمده است
بسمه تعالی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
سلام علیکم
نمی دانیم پنج ماه پیش در کشاکش رقابت انتخاباتی و برنامه‌های فشرده تبلیغاتی، آنقدر فرصت داشتید که سری به خیابان‌های شهرهای کشور بزنید یا نه، اما قطعا از خلال مشاهدات اطرافیان مورد اعتماد خود از سطح کشور و ستادهای انتخاباتی‌تان و همایش‌های تبلیغاتی و رصد فضای مجازی، مطلع شدید که عمده بار نجات کشور از بر سر کار آمدن جریان خطرناکی که سودای یک‌دست کردن فضای سیاسی کشور –چه در عرصه قدرت و چه در عرصه عمومی- را در سر داشت، بر دوش دانشجویان دانشگاه‌های مختلف بود.
یادمان هست که متعهد شدید برای تحقق وعده دانشگاه امن بیش از پیش تلاش می‌کنید، قول دادید که راه «فرجی دانا» ادامه می‌یابد، به آزادی سلام کردید و گفتید راه ما راه آزادی و احترام به حقوق شهرندی همه ایرانیان است، از ضرورت احترام به نسل ما و استفاده از فکر نسل ما در مدیریت کشور گفتید، ما را سفیران آگاهی و امیدهای آینده پرفروغ ایران خواندید و از ما خواستید مردم را به مشارکت فعالانه در انتخابات فرا بخوانیم و با روشنگری و تلاش برای آگاه کردن مردم، راه را بر هر گونه سوءاستفاده مردم‌فریبان از احساسات و عواطف دینی مردم ببندیم و وقتی در حمایت از سخنان شما شعار دادیم.
بعد از انتخابات که بحث معرفی وزیر علوم پیش آمد. از هرگوشه خبری نگران کننده از برخی فشارهای بیرونی و رد گزینه‌هایی همچون دکتر «فرجی دانا» و دکتر «میلی منفرد» به گوش می‌رسید و هر روز گزینه‌هایی بی ارتباط‌تر با فضای آموزش عالی مطرح می شد؛ عدم معرفی وزیر علوم در موعد قانونی در این باره، روز به روز فضا را مبهم‌تر و آشفته‌تر می‌کرد. آنقدر آشفته که هر کسی خود را گزینه احتمالی وزارت علوم معرفی و با این عنوان شروع به مصاحبه و ملاقات و رایزنی با این و آن می کرد.
ما دانشجویان همچنان امیدوار بودیم تا اینکه خبر منتفی شدن بعضی گزینه‌های حداقلی مدنظر برای وزارت علوم و رایزنی با چهره‌هایی که با انفعال، نقشی اساسی در عقبگرد نظام دانشگاهی در سال‌های اخیر داشته‌اند از سوی برخی منابع رسمی به گوش رسید. چهره‌هایی که کارنامه عملکردشان در زمینه آزادی بیان و مطبوعات و یا نحوه تعامل‌شان با نشریات دانشجویی و دست‌اندرکاران آن، آنقدر سیاه است که معرفی‌شان به عنوان وزیر علوم، جایی برای تردید در وادادگی دولت در برابر اشخاص غیرمسئول غیرپاسخگویی که کمر به شکست ایده دانشگاه امن و آزاد و مستقل بسته‌اند، باقی نمی‌گذارد.
وضعیت نامعلوم وزارت علوم، شایعات بسیار تکذیب یا تأیید نشده، طرح یکباره گزینه‌های بی‌ربط، موجب شده که اذهان ما دانشجویان درگیر سوالات متعددی شود، سوالاتی از جنس اینکه مگر می شود دولت برای تعیین وزیر دانشگاه، اسیر فشارها شود؟ مگر می شود دولتی که می گفت راه ما، راه آزادی و احترام به حقوق شهروندی است، اینگونه خود را دربند چهار کلام حرف و توصیه مسئولان درجه چندم کند؟ مگر می شود دولتی که شعار ایستادگی و عقبگرد ممنوع می داد، با کنار گذاشتن گزینه‌های مطلوب و رایزنی با برخی چهره‌های اصولگرا و یا بعضی مسئولان دانشگاهی -که تا قبل از انتخابات در پاسخ به اعتراضات دانشجویی، وعده عزل و برکناری شان داده می شد- این چنین آموزش عالی کشور را به عقب بازگرداند؟
همچنان که مستحضرید اصول ۲۴ و ۱۶۸ قانون اساسی و و مواد ۳ و ۴ و ۵ قانون مطبوعات و مواد ۱۲ و ۱۳ و ۱۰۶ و ۱۰۷ و بخش‌های «ج» و «چ» و «ح» منشور حقوق شهروندی که توسط دولت جناب عالی تهیه و تنظیم شده، بر آزادی بیان و حقوق مطبوعات و نشریات تأکید کرده است. هرچند در سال های گذشته این حقوق اساسی دانشجویان چندان مورد توجه قرار نگرفته، اما واقعیت این است که در بسیاری از دانشگاه‌ها نیز تعرضات گسترده‌ای به این حقوق و آزادی‌ها توسط مسئولان دانشگاهی و یا استانی صورت گرفته است. از این رو وضعیت پیش آمده برای وزارت علوم، برای ما قابل درک نبوده و وظیفه خود می دانیم که به صورت صریح و قاطع به اطلاع برسانیم که برخی گزینه هایی که این روزها نامشان برای تصدی وزارت علوم به گوش می‌رسد، کارنامه سیاهی در حمایت از دانشجویان و صیانت و پاسداری از حقوق و آزادی‌هایشان –و به ویژه حق آزادی بیان- داشته و بی شک معرفی‌شان به عنوان وزیر علوم، از سوی ما به عنوان فعالان نشریات دانشجویی کشور بی پاسخ نخواهد ماند.
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
سلام علیکم
نمی دانیم پنج ماه پیش در کشاکش رقابت انتخاباتی و برنامه‌های فشرده تبلیغاتی، آنقدر فرصت داشتید که سری به خیابان‌های شهرهای کشور بزنید یا نه، اما قطعا از خلال مشاهدات اطرافیان مورد اعتماد خود از سطح کشور و ستادهای انتخاباتی‌تان و همایش‌های تبلیغاتی و رصد فضای مجازی، مطلع شدید که عمده بار نجات کشور از بر سر کار آمدن جریان خطرناکی که سودای یک‌دست کردن فضای سیاسی کشور –چه در عرصه قدرت و چه در عرصه عمومی- را در سر داشت، بر دوش دانشجویان دانشگاه‌های مختلف بود.
یادمان هست که متعهد شدید برای تحقق وعده دانشگاه امن بیش از پیش تلاش می‌کنید، قول دادید که راه «فرجی دانا» ادامه می‌یابد، به آزادی سلام کردید و گفتید راه ما راه آزادی و احترام به حقوق شهرندی همه ایرانیان است، از ضرورت احترام به نسل ما و استفاده از فکر نسل ما در مدیریت کشور گفتید، ما را سفیران آگاهی و امیدهای آینده پرفروغ ایران خواندید و از ما خواستید مردم را به مشارکت فعالانه در انتخابات فرا بخوانیم و با روشنگری و تلاش برای آگاه کردن مردم، راه را بر هر گونه سوءاستفاده مردم‌فریبان از احساسات و عواطف دینی مردم ببندیم و وقتی در حمایت از سخنان شما شعار دادیم.
بعد از انتخابات که بحث معرفی وزیر علوم پیش آمد. از هرگوشه خبری نگران کننده از برخی فشارهای بیرونی و رد گزینه‌هایی همچون دکتر «فرجی دانا» و دکتر «میلی منفرد» به گوش می‌رسید و هر روز گزینه‌هایی بی ارتباط‌تر با فضای آموزش عالی مطرح می شد؛ عدم معرفی وزیر علوم در موعد قانونی در این باره، روز به روز فضا را مبهم‌تر و آشفته‌تر می‌کرد. آنقدر آشفته که هر کسی خود را گزینه احتمالی وزارت علوم معرفی و با این عنوان شروع به مصاحبه و ملاقات و رایزنی با این و آن می کرد.
ما دانشجویان همچنان امیدوار بودیم تا اینکه خبر منتفی شدن بعضی گزینه‌های حداقلی مدنظر برای وزارت علوم و رایزنی با چهره‌هایی که با انفعال، نقشی اساسی در عقبگرد نظام دانشگاهی در سال‌های اخیر داشته‌اند از سوی برخی منابع رسمی به گوش رسید. چهره‌هایی که کارنامه عملکردشان در زمینه آزادی بیان و مطبوعات و یا نحوه تعامل‌شان با نشریات دانشجویی و دست‌اندرکاران آن، آنقدر سیاه است که معرفی‌شان به عنوان وزیر علوم، جایی برای تردید در وادادگی دولت در برابر اشخاص غیرمسئول غیرپاسخگویی که کمر به شکست ایده دانشگاه امن و آزاد و مستقل بسته‌اند، باقی نمی‌گذارد.
وضعیت نامعلوم وزارت علوم، شایعات بسیار تکذیب یا تأیید نشده، طرح یکباره گزینه‌های بی‌ربط، موجب شده که اذهان ما دانشجویان درگیر سوالات متعددی شود، سوالاتی از جنس اینکه مگر می شود دولت برای تعیین وزیر دانشگاه، اسیر فشارها شود؟ مگر می شود دولتی که می گفت راه ما، راه آزادی و احترام به حقوق شهروندی است، اینگونه خود را دربند چهار کلام حرف و توصیه مسئولان درجه چندم کند؟ مگر می شود دولتی که شعار ایستادگی و عقبگرد ممنوع می داد، با کنار گذاشتن گزینه‌های مطلوب و رایزنی با برخی چهره‌های اصولگرا و یا بعضی مسئولان دانشگاهی -که تا قبل از انتخابات در پاسخ به اعتراضات دانشجویی، وعده عزل و برکناری شان داده می شد- این چنین آموزش عالی کشور را به عقب بازگرداند؟
همچنان که مستحضرید اصول ۲۴ و ۱۶۸ قانون اساسی و و مواد ۳ و ۴ و ۵ قانون مطبوعات و مواد ۱۲ و ۱۳ و ۱۰۶ و ۱۰۷ و بخش‌های «ج» و «چ» و «ح» منشور حقوق شهروندی که توسط دولت جناب عالی تهیه و تنظیم شده، بر آزادی بیان و حقوق مطبوعات و نشریات تأکید کرده است. هرچند در سال های گذشته این حقوق اساسی دانشجویان چندان مورد توجه قرار نگرفته، اما واقعیت این است که در بسیاری از دانشگاه‌ها نیز تعرضات گسترده‌ای به این حقوق و آزادی‌ها توسط مسئولان دانشگاهی و یا استانی صورت گرفته است. از این رو وضعیت پیش آمده برای وزارت علوم، برای ما قابل درک نبوده و وظیفه خود می دانیم که به صورت صریح و قاطع به اطلاع برسانیم که برخی گزینه هایی که این روزها نامشان برای تصدی وزارت علوم به گوش می‌رسد، کارنامه سیاهی در حمایت از دانشجویان و صیانت و پاسداری از حقوق و آزادی‌هایشان –و به ویژه حق آزادی بیان- داشته و بی شک معرفی‌شان به عنوان وزیر علوم، از سوی ما به عنوان فعالان نشریات دانشجویی کشور بی پاسخ نخواهد ماند.
