تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۹/۲۹ ساعت ۱۲:۱۱
کد مطلب : ۱۴۱۰۷۳
گفت‌وگوی بهار با دو تن از دانشجویان ستاره‌دار سیاسی متحصن در برابر وزارت علوم
2 ستاره دار: وزیر پاسخی به ما نمی‌دهد
پرستو بیرانوند-روزنامه بهار: بعد از سخنان وزیر علوم در انکار دانشجویان ستاره دار سیاسی و بیان این که دیگر دانشجویی به دلایل سیاسی محروم از تحصیل نیست، مجید دری و مهدیه گلرو دو تن از دانشجویان ستاره دار سیاسی که از حق تحصیل محروم شده‌اند در اعتراض به این سخنان در مقابل وزارت علوم دست به تحصن زده‌اند تحصنی که دیروز سومین روز آن پشت سر گذاشته شد. این دو تن که از سال 1386 محروم از تحصیل‌اند و پیگیری‌هاي زیادی را برای احقاق حق قانونی خود انجام داده‌اند در گفت‌وگو با بهار از دلایل تحصن و مطالبات خود می‌گویند.
سخن وزیر نمک بر زخم کهنه‌ی ما بود
مهدیه گلرو دانشجوی اخراجی دانشگاه علامه طباطبایی در تشریح دلایل و مطالبه این تحصن با اشاره به اینکه مطالبه اصلی شان را بازگشت به تحصیل خواند گفت: «درخواست ما دیدار با وزیر بود، اما متاسفانه موفق به دیدار با وزیر نشدیم. در ابتدا با رئیس روابط عمومی دیدار کردیم و ایشان وعده داد تا حتما ما بتوانیم با وزیر ملاقاتی داشته باشیم. کمی بعد معاون آموزشی وزارتخانه به میانمان آمد و پاسخ ایشان صرفا این بود که مشکل شما آموزشی نیست و باید با معاونت امور دانشجویی صحبت کنید و پذیرفت که کاری از دستش برای ما برنمی‌آید.»
وی با اشاره به سخنان معاون آموزشی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری بیان کرد: « آقای شریعتی به ما می‌گوید نهادهایی بیرون از وزارت علوم با تحصیل شما مشکل دارند و شما باید مشکلتان را با آن‌ها حل کنید اما در مقابل درخواست ما برای معرفی نهاد مذکور سکوت می‌کند. در نهایت مذاکره ما با ایشان به این نقطه ختم شد که ما درخواستمان را به صورت کتبی نوشته و به وزارت علوم تحویل دهیم.»
این دانشجوی ستاره‌دار درباره نامه خود به وزارت علوم، می‌گوید: « من در نامه‌ای دو درخواست را مطرح کردم. اول این که اجازه تحصیل در دانشگاه الزهرا در مقطع کارشناسی ارشد را داشته باشم. درخواست دوم هم مبنی بر این بود که اگر امکان صدور مجوز تحصیل برای اینجانب توسط وزارتخانه مقدور نیست، به ما رسما اعلام کند که کدام سازمان یا نهادی مخالف تحصیل ما در دانشگاه است.»
وی با اظهار ناامیدی نسبت به اثربخشی سخنان روز سه‌شنبه حسن روحانی، که از وزیر علوم خواسته بود دانشجوی ستاره دار نداشته باشیم، افزود: « رئیس جمهور چهارسال قبل نیز همین سخنان را درباره لزوم پذیرش دانشجویان ستاره دار گفته بودند ولی شاهد هستیم که کماکان در سال 1396 ما دانشجوی ستاره‌دار و محروم از تحصیل داریم. درست است که وضعیت کمی بهتر شده و تعداد زیادی از دوستان را با دریافت تعهد ثبت نام می‌کنند اما هنوز سر کوچکترین مسائلی برای دانشجویان مشکلاتی ایجاد می‌شود و با عنوان نقص در پرونده از تحصیل باز می‌مانند. برای مثال اعتراض به یک استاد سر کلاس و یا حتی صرف ارتباط با یک فعال سیاسی باعث بروز اشکالاتی در ادامه تحصیل برخی دانشجویان شده است. تعداد زیادی از دانشجویان سابق که مثلا در سال 85 یا 86 مشکل ستاره داری داشتند درگیر روزمرگی‌ها و مشکلات معیشتی دیگر به حق تحصیل خود فکر نمی‌کنند و پیگیر نیستند. امسال بیش از صد نفراین مشکل را داشتند که تعداد زیادی با تعهد توانستند به دانشگاه بروند. به این دلایل من فکر نمی‌کنم که حرف رئیس جمهوراثر خاصی در تغییر شرایط ما محرومان از تحصیل داشته باشد.»
گلرو همچنین درباره دلایل محرومیت خود از تحصیل، اظهار داشت: « خرداد ماه سال 1386 پیش از انتخابات انجمن دانشگاه علامه طباطبایی، رئیس دانشگاه تهدید کرده بود، هرکس کاندیدای حضور در انجمن باشد به کمیته انضباطی احضار خواهد شد. تعداد زیادی از دوستان انصراف دادند و حدود 50 نفر از ما که باقی مانده بودیم، حکم تعلیق از تحصیل گرفتیم. درآن زمان من ترم 8 بودم و فقط 11 واحد از درس‌های من باقی مانده بود اما ممنوع الورود به دانشگاه شدم و نتوانستم در امتحانات شرکت کنم. این حکم ایراد قانونی داشت. وقتی دو سوم از زمان یک ترم سپری شده تعلیق باید به ترم بعد منتقل شود اما چون من ترم آخر بودم و درسم تمام می‌شد، تعلیق را در همان ترم اعمال کردند. به دلیل حضور در مراسم 16 آذر دانشگاه‌های دیگر و همچنین برخی فعالیت‌ها این تعلیق تا سال 88 ادامه داشت تا این که بازداشت شدم. پس از آزادی با نامه اخراجم مواجه شدم. این اخراج نیز غیرقانونی بود زیرا دانشجو باید در جلسه‌ای که اخراج صورت می‌گیرد حاضر باشد و بتواند از خود دفاع کند. از طرفی دلیل اخراج نیز غیبت غیرموجه عنوان شده بود که به دلیل حضور من در زندان و قابل استعلام بودن این موضوع، اصلا منطقی نبود. پس از سال 92 درخواست خود برای بازگشت به تحصیل را به وزارت علوم ارائه دادم. آقایان توفیقی و فرجی دانا پذیرفتند و هرکدام نامه‌ای را برای دانشگاه ارسال کردند اما آقای سلیمی رئیس دانشگاه به هیچ‌وجه همکاری نکرد و مشکل ما حل نشده باقی ماند. »
وی در ارتباط با اقدامات انجام شده از سوی وزارت علوم دولت روحانی از فردای مسند نشینی وی بر صندلی ریاست‌جمهوری گفت: « تمامی سرپرستان و وزیران پس از سال 92 با ما دیدار کردند و قول مساعد برای بازگشت به تحصیل دادند اما پس از وزارت آقای غلامی هنوز موفق به ملاقات با وزیر نشدیم و شما می‌بینید که سه روز در سرما روبروی وزارتخانه تحصن کرده‌ایم تا وزیر پاسخی به ما بدهد. هربار هم می‌گویند وزیر حضور ندارد. در تمام این سال‌ها مشکل ما پابرجا بوده اما هنگامی که وزیری وجود ما را انکار می‌کند و مسئله دانشجویان ستاره دار را تمام شده تلقی می‌کند و مي‌گوید هیچ دانشجویی به دلایل سیاسی ستاره دار نیست، این سخن توهین و نمکی بر زخم کهنه‌ی ما است.»
سرگردانی برای یک محرومیت ضد انسانی
مجید دری دیگر دانشجوی ستاره دار سیاسی نیز در پاسخ به چیستی دلایل و هدفش برای این تحصن، گفت: « مانند گذشته بر خواسته بازگشت به دانشگاه تاکید کردیم و سوالمان این است که چرا پس از گذشت این همه مدت مسئله دانشجویان ستاره دار حل نشده باقی مانده؟ آیا اراده‌ای برای حل این مشکل وجود ندارد؟. مسئولان در پاسخ به ما از کم بودن تعداد ستاره داران سخن می‌گویند. ما هم درپاسخ گفتیم که اگر می‌خواهید فراخوانی بدهیم تا ببینید آن چنان که شما می‌گویید کم هم نیستیم. که کوتاه آمدند و وعده پیگیری دادند. از طرفی وقتی وزارتخانه و دانشگاه در حال حاضر می‌گویند ما مشکلی برای بازگشت شما نداریم مطالبه دیگر ما این است که کتبا به ما اعلام کنند که کدام نهاد مخالف تحصیل ما می‌باشد. ما باید بدانیم که مطالبه حق قانونی خود را از چه کسی باید داشته باشیم و در دور باطل راه وزارتخانه و دانشگاه معطل نمانیم.»
وی به نوع برخوردها در وزارت علوم اشاره کرد و افزود: « در ابتدا برخوردها خشن بود و به مرور زمان بهتر شد. قول هایی برای همکاری دادند و به بی تقصیری خود اشاره کردند. اما ما خواستار پیگیری روندی هستیم که با تغییر اشخاص از ابتدا مجبور به پیگیری نباشیم. چرا برای توقف یک روند ضد انسانی مانند محرومیت از تحصیل ما باید سال‌ها سرگردان باشیم؟ »
دری درباره دلایل محرومیت از تحصیل خود، اظهار داشت: « در سال 84 وارد دانشگاه شدم و در سال 86 به دلیل فعالیت‌هاي دانشجویی به مدت دو سال معلق شدم. در سال 88 دستگیر شده و به زندان رفتم و تا 5 سال زندان بودم. پس از آزادی هر چه پیگیری کردم که به ادامه تحصیل بپردازم مانع شدند و حتی ما را ممنوع الورود به دانشگاه کردند. به طوری که برای دریافت نامه کتبی اخراج تا مدتها دوندگی کردم. ما در سال 86 پس از تعلیق اقدام به ایجاد شورای حق تحصیل کردیم و خواستار بازگشت به تحصیل همه دانشجوها شدیم. متاسفانه پایان خوشی نداشت و ضیا نبوی یکی از اعضای این شورا هنوز در زندان است.»
این دانشجوی ستاره دار ضمن ابراز ناامیدی از روند تکراری که سال هاست برای حل این معضل طی می‌کند، تصریح کرد: « درخواست اصلی ما دیدار با خود وزیر است. امسال نیز به دلیل شدت یافتن وضعیت ستاره دار شدن‌ها رئیس جمهور سخنانی را مطرح کرد اما این سخنان همیشه گفته شده و ما منتظر عملی شدن این وعده هستیم. هرچند امید چندانی نداریم. کاش این بار سخنان ایشان رنگ عمل بگیرد و بعد از گذشت 4 سال از شروع دولت ایشان اتفاقات مثبتی در این مورد صورت گیرد.»
سخن وزیر نمک بر زخم کهنه‌ی ما بود
مهدیه گلرو دانشجوی اخراجی دانشگاه علامه طباطبایی در تشریح دلایل و مطالبه این تحصن با اشاره به اینکه مطالبه اصلی شان را بازگشت به تحصیل خواند گفت: «درخواست ما دیدار با وزیر بود، اما متاسفانه موفق به دیدار با وزیر نشدیم. در ابتدا با رئیس روابط عمومی دیدار کردیم و ایشان وعده داد تا حتما ما بتوانیم با وزیر ملاقاتی داشته باشیم. کمی بعد معاون آموزشی وزارتخانه به میانمان آمد و پاسخ ایشان صرفا این بود که مشکل شما آموزشی نیست و باید با معاونت امور دانشجویی صحبت کنید و پذیرفت که کاری از دستش برای ما برنمی‌آید.»
وی با اشاره به سخنان معاون آموزشی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری بیان کرد: « آقای شریعتی به ما می‌گوید نهادهایی بیرون از وزارت علوم با تحصیل شما مشکل دارند و شما باید مشکلتان را با آن‌ها حل کنید اما در مقابل درخواست ما برای معرفی نهاد مذکور سکوت می‌کند. در نهایت مذاکره ما با ایشان به این نقطه ختم شد که ما درخواستمان را به صورت کتبی نوشته و به وزارت علوم تحویل دهیم.»
این دانشجوی ستاره‌دار درباره نامه خود به وزارت علوم، می‌گوید: « من در نامه‌ای دو درخواست را مطرح کردم. اول این که اجازه تحصیل در دانشگاه الزهرا در مقطع کارشناسی ارشد را داشته باشم. درخواست دوم هم مبنی بر این بود که اگر امکان صدور مجوز تحصیل برای اینجانب توسط وزارتخانه مقدور نیست، به ما رسما اعلام کند که کدام سازمان یا نهادی مخالف تحصیل ما در دانشگاه است.»
وی با اظهار ناامیدی نسبت به اثربخشی سخنان روز سه‌شنبه حسن روحانی، که از وزیر علوم خواسته بود دانشجوی ستاره دار نداشته باشیم، افزود: « رئیس جمهور چهارسال قبل نیز همین سخنان را درباره لزوم پذیرش دانشجویان ستاره دار گفته بودند ولی شاهد هستیم که کماکان در سال 1396 ما دانشجوی ستاره‌دار و محروم از تحصیل داریم. درست است که وضعیت کمی بهتر شده و تعداد زیادی از دوستان را با دریافت تعهد ثبت نام می‌کنند اما هنوز سر کوچکترین مسائلی برای دانشجویان مشکلاتی ایجاد می‌شود و با عنوان نقص در پرونده از تحصیل باز می‌مانند. برای مثال اعتراض به یک استاد سر کلاس و یا حتی صرف ارتباط با یک فعال سیاسی باعث بروز اشکالاتی در ادامه تحصیل برخی دانشجویان شده است. تعداد زیادی از دانشجویان سابق که مثلا در سال 85 یا 86 مشکل ستاره داری داشتند درگیر روزمرگی‌ها و مشکلات معیشتی دیگر به حق تحصیل خود فکر نمی‌کنند و پیگیر نیستند. امسال بیش از صد نفراین مشکل را داشتند که تعداد زیادی با تعهد توانستند به دانشگاه بروند. به این دلایل من فکر نمی‌کنم که حرف رئیس جمهوراثر خاصی در تغییر شرایط ما محرومان از تحصیل داشته باشد.»
گلرو همچنین درباره دلایل محرومیت خود از تحصیل، اظهار داشت: « خرداد ماه سال 1386 پیش از انتخابات انجمن دانشگاه علامه طباطبایی، رئیس دانشگاه تهدید کرده بود، هرکس کاندیدای حضور در انجمن باشد به کمیته انضباطی احضار خواهد شد. تعداد زیادی از دوستان انصراف دادند و حدود 50 نفر از ما که باقی مانده بودیم، حکم تعلیق از تحصیل گرفتیم. درآن زمان من ترم 8 بودم و فقط 11 واحد از درس‌های من باقی مانده بود اما ممنوع الورود به دانشگاه شدم و نتوانستم در امتحانات شرکت کنم. این حکم ایراد قانونی داشت. وقتی دو سوم از زمان یک ترم سپری شده تعلیق باید به ترم بعد منتقل شود اما چون من ترم آخر بودم و درسم تمام می‌شد، تعلیق را در همان ترم اعمال کردند. به دلیل حضور در مراسم 16 آذر دانشگاه‌های دیگر و همچنین برخی فعالیت‌ها این تعلیق تا سال 88 ادامه داشت تا این که بازداشت شدم. پس از آزادی با نامه اخراجم مواجه شدم. این اخراج نیز غیرقانونی بود زیرا دانشجو باید در جلسه‌ای که اخراج صورت می‌گیرد حاضر باشد و بتواند از خود دفاع کند. از طرفی دلیل اخراج نیز غیبت غیرموجه عنوان شده بود که به دلیل حضور من در زندان و قابل استعلام بودن این موضوع، اصلا منطقی نبود. پس از سال 92 درخواست خود برای بازگشت به تحصیل را به وزارت علوم ارائه دادم. آقایان توفیقی و فرجی دانا پذیرفتند و هرکدام نامه‌ای را برای دانشگاه ارسال کردند اما آقای سلیمی رئیس دانشگاه به هیچ‌وجه همکاری نکرد و مشکل ما حل نشده باقی ماند. »
وی در ارتباط با اقدامات انجام شده از سوی وزارت علوم دولت روحانی از فردای مسند نشینی وی بر صندلی ریاست‌جمهوری گفت: « تمامی سرپرستان و وزیران پس از سال 92 با ما دیدار کردند و قول مساعد برای بازگشت به تحصیل دادند اما پس از وزارت آقای غلامی هنوز موفق به ملاقات با وزیر نشدیم و شما می‌بینید که سه روز در سرما روبروی وزارتخانه تحصن کرده‌ایم تا وزیر پاسخی به ما بدهد. هربار هم می‌گویند وزیر حضور ندارد. در تمام این سال‌ها مشکل ما پابرجا بوده اما هنگامی که وزیری وجود ما را انکار می‌کند و مسئله دانشجویان ستاره دار را تمام شده تلقی می‌کند و مي‌گوید هیچ دانشجویی به دلایل سیاسی ستاره دار نیست، این سخن توهین و نمکی بر زخم کهنه‌ی ما است.»
سرگردانی برای یک محرومیت ضد انسانی
مجید دری دیگر دانشجوی ستاره دار سیاسی نیز در پاسخ به چیستی دلایل و هدفش برای این تحصن، گفت: « مانند گذشته بر خواسته بازگشت به دانشگاه تاکید کردیم و سوالمان این است که چرا پس از گذشت این همه مدت مسئله دانشجویان ستاره دار حل نشده باقی مانده؟ آیا اراده‌ای برای حل این مشکل وجود ندارد؟. مسئولان در پاسخ به ما از کم بودن تعداد ستاره داران سخن می‌گویند. ما هم درپاسخ گفتیم که اگر می‌خواهید فراخوانی بدهیم تا ببینید آن چنان که شما می‌گویید کم هم نیستیم. که کوتاه آمدند و وعده پیگیری دادند. از طرفی وقتی وزارتخانه و دانشگاه در حال حاضر می‌گویند ما مشکلی برای بازگشت شما نداریم مطالبه دیگر ما این است که کتبا به ما اعلام کنند که کدام نهاد مخالف تحصیل ما می‌باشد. ما باید بدانیم که مطالبه حق قانونی خود را از چه کسی باید داشته باشیم و در دور باطل راه وزارتخانه و دانشگاه معطل نمانیم.»
وی به نوع برخوردها در وزارت علوم اشاره کرد و افزود: « در ابتدا برخوردها خشن بود و به مرور زمان بهتر شد. قول هایی برای همکاری دادند و به بی تقصیری خود اشاره کردند. اما ما خواستار پیگیری روندی هستیم که با تغییر اشخاص از ابتدا مجبور به پیگیری نباشیم. چرا برای توقف یک روند ضد انسانی مانند محرومیت از تحصیل ما باید سال‌ها سرگردان باشیم؟ »
دری درباره دلایل محرومیت از تحصیل خود، اظهار داشت: « در سال 84 وارد دانشگاه شدم و در سال 86 به دلیل فعالیت‌هاي دانشجویی به مدت دو سال معلق شدم. در سال 88 دستگیر شده و به زندان رفتم و تا 5 سال زندان بودم. پس از آزادی هر چه پیگیری کردم که به ادامه تحصیل بپردازم مانع شدند و حتی ما را ممنوع الورود به دانشگاه کردند. به طوری که برای دریافت نامه کتبی اخراج تا مدتها دوندگی کردم. ما در سال 86 پس از تعلیق اقدام به ایجاد شورای حق تحصیل کردیم و خواستار بازگشت به تحصیل همه دانشجوها شدیم. متاسفانه پایان خوشی نداشت و ضیا نبوی یکی از اعضای این شورا هنوز در زندان است.»
این دانشجوی ستاره دار ضمن ابراز ناامیدی از روند تکراری که سال هاست برای حل این معضل طی می‌کند، تصریح کرد: « درخواست اصلی ما دیدار با خود وزیر است. امسال نیز به دلیل شدت یافتن وضعیت ستاره دار شدن‌ها رئیس جمهور سخنانی را مطرح کرد اما این سخنان همیشه گفته شده و ما منتظر عملی شدن این وعده هستیم. هرچند امید چندانی نداریم. کاش این بار سخنان ایشان رنگ عمل بگیرد و بعد از گذشت 4 سال از شروع دولت ایشان اتفاقات مثبتی در این مورد صورت گیرد.»
