این تحقیقات بر اساس مدل سازی های کامپیوتری انجام شده است که رفتار ساختارهای طبیعی بازو، مچ و دست را شبیه سازی می کنند. این فناوری به منظور ساخت رابط های کامپیوتری جدید برای کابردهای مختلف از جمله بازی ها و طراحی با استفاده از کامپیوتر نیز کاربرد دارد.در حال حاضر اندام های مصنوعی با استفاده از فناوری آموزش ماشین برای تشخیص الگوهای فعالیت عضلات تربیت می شوند تا امکان کنترل آنها توسط کاربر فراهم شود. بنابر این لازم است ابتدا کاربر این اندام ها را در یک فرآیند طولانی آموزش دهد و سپس آن ها را به کار گیرد. زمانی که عضوی قطع می شود، شبکه عصبی در جای خود باقی مانده و مغز همچنان سیگنال های کنترل کننده آن را ارسال می کند؛ اما گیرنده ای برای دریافت این سیگنال ها وجود ندارد.
اکنون محققان با استفاده از حسگرها توانستند سیگنال های عصبی مورد استفاده مغز برای حرکت عضلات را دریافت کرده و با تجزیه و تحلیل این اطلاعات یک مدل عمومی از دست و مچ بسازند که با استفاده از همین سیگنال ها و بدون نیاز به آموزش قبلی کنترل می شود. بدین ترتیب مغز هر شخصی قادر است با ارسال سیگنال های کنترل کننده، این مدل عمومی را به حرکت درآورد. در آزمایشات اولیه داوطلبان معلول بدون نیاز به هرگونه آموزش توانستند این مدل عمومی را به سادگی کنترل کنند. این فناوری مراحل آزمایشی اولیه را سپری کرده اما هنوز وارد مرحله آزمایات بالینی نشده است. گزارش کامل این تحقیقات در نشریه IEEE Transactions on Neural Systems and Rehabilitation Engineering منتشر شده است.