نامه‌ انتقادي رسول خادم به رییس‌جمهور

جناب آقای دکتر روحانی
رییس محترم جمهور
با سلام
هم اکنون که این متن را برای جنابعالی می نویسم، در محل برگزاری مسابقات جهانی کشتی فرنگی در کشور مجارستان و در واقع در میدان مبارزه ای نابرابر با رقبای کشتی ایران در جهان  هستم. بناچار جایز ندانستم که در بیان واقعیتی به ظاهر ناخوشایند، آن هم در وضعیت اجتماعی و اقتصادی امروز کشور درنگ کنم. زیرا قهرمانان ملی آنهم‌ در ورزشهای المپیکی، پی در پی با حضور در مسابقات ورزشی، ضمن همراه کردن میلیونها ایرانی علاقمند به افتخارات ملی با خود، می باید به انتظارات عمومی پاسخگو باشند.
جناب آقای رییس‌جمهور، بر خلاف آنچه امروزه بعضا بیان می شود، مردم در اوج گرفتاری ها و تنگناهای  معیشتی خود، نه تنها نسبت به پیگیری امور قهرمانان ملی خود در ورزش بی تفاوت نیستند، بلکه با حساسیتی مضاعف در جستجوی امیدواری و نشاط عمومی هرچند موقت و مختصر، عملکرد تیم ها و قهرمانان ملی خود را در میادین ورزشی دنبال می کنند.

شرایط معیشتی جامعه، زندگی شخصی و خانوادگی تک تک قهرمانان ملی، به ویژه قهرمانان رشته های المپیکی ورزش کشور؛ همچون کشتی، وزنه برداری و تکواندو را بشدت تحت الشعاع خود قرار  داده است.به گونه یی که حتی در زمان برگزاری اردوهای ورزشی، نمی توان برخی از قهرمانان ملی پوش را، برای استراحتی دو سه روزه به جمع خانواده فرستاد. زیرا فقر و مشکلات معیشتی خانواده شان، شرایط روحی، روانی  و جسمی این عزیزان را بهم می ریزد. با همه این مسائل، فدراسیون های ورزشی چون کشتی، تیم های ملی خود را برای حضور در رقابتهای بزرگ جهانی و مسابقه با رقبای تا  دندان مسلح خود  آماده می کنند. اما در شرایط موجود به دلیل گرانی ارز، بلیت و سایر هزینه های تدارکاتی، این آماده سازی، به هیچ وجه با حداقل تدارکات فنی لازم، برای حضور در مسابقات بزرگ بین المللی صورت نمی پذیرد.

کارشناسان فنی در امر ورزش به خوبی می دانند که به میدان فرستادن تیمهای ملی، آن هم در میادین جهانی، بدون حضور در مسابقات تدارکاتی(بویژه قهرمانانی  که باصطلاح نیاز به “میدان دیدن” دارند)، درست همانند به “میدان جنگ” فرستادن سربازانی است، که مشق تیراندازی را، فقط در “میدان تیر”  تمرین کرده باشند. بدیهی است میزان اشتباهات چنین سربازانی، در میدان واقعی جنگ، بسیار بالاست.

مخلص کلام این است که، در بیانی صادقانه دولت محترم به دلیل تنگناهای اقتصادی و ارزی نمی تواند از تیم های ملی  المپیکی کشور، که حداکثر سی تا چهل ورزشکار را شامل می شود، حمایت کند و بر این اساس ورزش های المپیکی هم که بدلیل کارکرد اجتماعی شان در داخل و کارکرد سیاسی شان در خارج، می باید یکی از موضوعات مرتبط با منافع ملی باشند، به هر دلیل از دستور کار خارج است. پس بهتر است به مردم اعلام شود تا میزان انتظار و خواست مردم علاقمند به افتخارات تیم های ملی کشور، مطابق واقعیت های موجود و تدارکاتی تیم های ملی ذیربط متعادل شود.

“سکوت “در این بخش، بدلیل عدم تطابق انتظارات عمومی و تدارکات تیم های ملی، بزودی دولت محترم را با اعتراض جدی قهرمانان و مربیان ملی که بدلیل محدودیتهای تدارکاتی، نمی توانند پاسخگوی انتظارات مردمی از خود باشند، مواجه خواهد ساخت. نکته دیگر اینکه، ” وزارت محترم ورزش و جوانان ” و “کمیته محترم ملی المپیک” در چندماه گذشته، با تمام توان، مسائل مالی و ارزی مربوط به فدراسیون های ورزشی را پیگیری نموده اند، اما به هر حال این عزیزان، در حلقه وزراء شما هستند و طبیعی است که ملاحظاتی را نسبت به رییس محترم جمهور برای پیگیری مطالبات تدارکاتی- فنی ورزشهای المپیکی خواهند داشت. اما کسانی امثال این حقیر که ورزشکارانی از کارافتاده، ولی هنوز شیفته این “امر رنج آور”محسوب می شوند، وظیفه دارند مطالبه به حق قهرمانان ملی را به رییس جمهور محترم با صراحت اعلام نمایند.

در انتها برای اینکه گمان نشود بیان متن بالا، آن هم از  چند هزار کیلومتر دور تر از وطن عزیز به جنابعالی، با نیت فرافکنی و‌گریز از پذیرش مسوولیت برخی از کاستی ها و اشتباهات فنی قهرمانان تیم های ملی است،  به صراحت عرض می کنم، بر خلاف بسیاری از رجال محترم سیاسی که همواره در مواجهه با نواقص و مشکلات ‌پیش آمده برای اقشار مختلف مردم، “پنهان”  و بلکه بعضا “ناپیدا” می شوند، ما همان گونه که بارها و بارها با افتخار، کنار پرچم مقدس کشورمان ایستاده ایم تا همه دنیا صدای سرود ملی “ایران”  را بشنوند، در زمان اشتباهات فنی و شکست قهرمانانمان نیز؛ در ابتدای صف مسئولیت پذیرش نواقص هستیم.اما برای رقابت با حریفان مدعی در جهان ورزش، بخش قابل توجهی از این نواقص بدون تدارکات لازم، قابل کاهش نخواهد بود و ادامه آن مورد پذیرش قهرمانان ملی و مردم حمایت کننده ایشان نیست.