به نام ایران به کام چین!

امیرحسن کاوه با تاکید بر نیاز کشورهای همسایه به محصولات ایرانی اظهار کرد: برخی از محصولات چینی با برند ایرانی، به عراق، پاکستان و افغانستان فرستاده می‌شود، چراکه محصولات ایرانی در این کشورها جا افتاده است، اما سازوکار مناسبی برای صادرات از سوی ایران تعریف نشده است.وی در ادامه با بیان این‌که میزان واردات و صادرات نباید تنها معیار سنجش سازمان توسعه و تجارت باشد، گفت: سازمان توسعه تجارت باید صادرات و واردات را بر اساس میزان ارزش افزوده، میزان اشتغال‌زایی وتامین نیاز داخلی ارزش‌گذاری کند.کاوه ادامه داد: هر صادراتی خوب و هر وارداتی بد نیست؛ بنابراین سازمان توسعه تجارت باید کارت توبیخ صادرات و تشویق واردات نیز داشته باشد.به گفته دبیر سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل، واردکننده مواد اولیه که اشتغال و ارزش افزوده ایجاد می‌کند، باید تشویق و درعوض صادرکننده مواد اولیه که صنایع تکمیلی را محتاج نگه می‌دارند، باید توبیخ شود.وی با اشاره به لزوم برنامه‌ریزی سازمان توسعه تجارت برای صادرات محصولات نهایی، اظهار کرد: با توجه به این‌که محصولات خام در حجم زیاد و قیمت پایین به فروش می‌رسند، صادرات آن‌ها راحت‌تر است.کاوه هم‌چنین از مشکل کارخانه‌ها برای واردات موقت مواد اولیه خبر داد، چراکه گمرک برای ورود مواد اولیه سهمیه تعیین کرده است.