افت فروش سینما تا آخر سال تداوم می‌یابد؟

یکی از عوامل اصلی شتاب گرفتن سالن‌سازی در پایتخت و دیگر شهرستان‌ها، افزایش گرایش عمومی به سینما به عنوان یک تفریح نسبتاً ارزان بوده و این شتاب همچنان تداوم دارد اما اگر اتفاقاتی که در تابستان هزار و سیصد و نود هشت برای گیشه سینمای ایران رخ داد حتی در میان مدت تداوم یابد، بخش خصوصی برای توسعه زیرساخت‌های سینما به محافظه‌کاری روی می‌آورد و چه بسا مسیر ساخت سالن‌های سینما نیز به چالش کشیده بود.سینمای ایران در اکران نوروز بهترین تولیداتش را عرضه کرد و یک شروع بی‌سابقه با 57 میلیارد تومان فروش را تجربه کرد که با توجه به افزایش 20 درصد قیمت بلیت سینما، اتفاق قابل توجهی بود و در اکران دوم نوروزی نیز بخش دیگری از مهم‌ترین فیلم‌های سال یک جا عرضه شد. این رقابت شدید برای اکران در ماه‌های نخست و استقبال تصمیم‌گیران و اکران عمده فیلم‌های دارای ظرفیت فروش بالا، باعث نشد شاهد افت فروش نباشیم اما توانست تا حدودی افت فروش را کنترل کند و با توجه به افزایش قیمت بلیت سینما، افت فروش آنچنان خود را نشان نداد اما همه اینها تا پیش از تابستان بود.

فروش فیلم‌های سینمایی در تابستان آهسته آهسته افت کرد و اکنون مشخص شده تازه‌ترین فیلم‌هایی که از چهارشنبه هفته گذشته اکران شده‌اند و قاعدتاً باید در نخستین هفته اکران فروش قابل توجهی داشته باشند، در مجموع حدود هشت و هزار و دویست میلیون بلیت فروخته‌اند که فیلم «چاقی» با برخورداری از ویترین علی مصفا، لادن مستوفی، مهسا کرامتی و حمید فرخ‌نژاد، بیش از هفت هزار بلیت و 91 میلیون فروش داشته و صدرنشین گیشه در میان تازه نفس‌های گیشه بوده است و سایر فیلم‌های روی هم هزار و اندی بلیت فروخته‌اند!

این اتفاق اسباب نگرانی‌های شماری از تهیه کنندگان را فراهم آورده و برخی از این سینماگران در گفت‌وگو با تابناک تاکید کردند نسبت به افت چشمگیر فروش نگرانند، چرا که با این شدت کاهش سطح فروش، دست‌کم فیلم‌های روی پرده هزینه تولیدشان بازنخواهد گشت و ممکن است شرایط سختی برای سرمایه گذاران این فیلم‌ها حادث شود که آنها را از مسیر تولید در سینمای ایران به کلی دور نماید؛ اما نگرانی جدی‌تر تداوم این وضعیت است.اگر موج رکورد در سینما در ماه‌های آینده نیز تداوم داشته باشد که بعید نیست چنین شود و این موضوع به جز اکران نوروز سال آینده، در ماه‌های بعدی نیز وضعیتی شدیدتر از سال کنونی بیاید، می‌توان به این باور جدی رسید که پس از یک دوره شش ساله رونق قابل توجه سینما، دوران تازه رکورد آغاز شده است. این رکورد دور از انتظار نیز نخواهد بود، چرا که با توجه به افزایش هزینه‌های اقتصادی خانوارها، قاعدتاً بخشی از هزینه‌هایی که خارج از نیازهای اصلی‌ است یا به کل حذف می‌شود و یا به حداقل کاهش می‌یابد که سینما نیز می‌تواند در این زمره قرار گیرد.