بیمار کرونایی نه؛ بگوییم مبتلا به کرونا!

استفاده از عبارت من‌درآوردی «کرونایی» این روزها آنقدر فراگیر شده که پیش‌تر شبیه آن را در عبارت‌هایی چون «سرطانی» و «ایدزی» و «صرعی» دیده بودیم اما به نظر می‌رسد چنان در این باب زیاده‌روی کرده‌ایم که اگر یک نفر بیمار مبتلا به کرونا درمان هم بشود، داغ «کرونایی» بودن را تا ابد بر پیشانی خواهد داشت.همان‌طور که پیش‌تر درباره بیماری‌هایی چون ایدز و سرطان و شبیه آنها فرهنگ‌سازی و استفاده از واژه‌های سرطانی و ایدزی و صرعی و میگرنی محدود شده بود، بهتر است همین ابتدای کار فرهنگ کنار گذاشتن واژه کرونایی هم جا بیفتد. آدم‌ها را نمی‌توان به یک بیماری متصف کرد. انسان معمولا به یک بیماری مبتلا و دیر یا زود درمان می‌شود.پس بهتر است عبارت کرونایی را از دایره و فرهنگ واژگانی خود برداریم و جای آن مبتلا به کرونا بگذاریم. سخت است اما با کمی همت می‌شود. از همین امروز تمرین کنیم تا وقتی کرونا برای همیشه رفت، کرونایی پیش از آن رفته باشد.بهانه نگارش این مطلب کوتاه، توییت دکتر حمیدرضا نمازی (مدیر موزه ملی تاریخ علوم پزشکی) است: «بیمار کرونایی نداریم. همان‌طور که صرعی، ایدزی، سرطانی، میگرنی و... نداریم. مبتلا به کرونا. مبتلا به صرع، مبتلا به ایدز، مبتلا به سرطان و مبتلا به میگرن. آدم‌ها، بیماری‌هایشان نیستند.»