کاش به هم رحم کنیم

با برگشت از لهستان به خانه نفس راحتی کشید. دوری از خانه در شرایطی که هر روز خبرهایی درباره کرونا می شنید برایش سخت بود. بنابراین ترجیح داد با پایان جام جهانی لهستان و قطعیت سهمیه تیمی همراه پیمان فخری سرمربی تیم ملی به تهران برگشت. هرچند با لغو پروازها شانس حضورش در جام جهانی لوکزامبورگ کم بود، اما می خواست کنار همسر و دو دخترش باشد. حرف از مجتبی عابدینی کاپیتان تیم ملی شمشیربازی است. او در ورشوی لهستان بود که خبر شیوع کرونا را شنید و تاپایش به خانه اش نرسید آرام نگرفت. از آن روز تا به حال هم در قرنطینه خانگی مانده است. به نظرش این بهترین کار است و حتی از مردم هم می خواهد در خانه بمانند. کاپیتان تیم ملی شمشیربازی سابر بعداز چندسال ، امسال برای اولین بار،  سال را تهران و کنار خانواده اش تحویل می کند اما خودش ناراحت است:« خوشحالم کنار خانواده ام هستم اما چه فایده ، با کرونا نوروزی نمانده است.»
*تا به حال اسفند این طوری دیده بودی؟
هیچ وقت اسفندماه این طوری نبود. بدون هیجان و پر جنب و جوش . اسفندی که اصلا بوی عید نمی دهد. این اسفند سوت و کور و پر از استرس است.
*بعداز چند سال اولین سالی است که تحویل سال ایران هستی نه؟
دقیقا. چه فایده حالا که بعداز چند سال قرار بود عید کنار خانواده ام باشم، با این شرایط نوروزی نمانده است .نمی دانم من بد شانس بودم که کرونا آمد و به اینجا رسیدیم؟البته اگه کرونا هم نبود ، باز امسال عید در خانه ام نبودم وطبق برنامه ام باید اخر هفته می رفتیم مجارستان برای مسابقه.
*از این توفیق اجباری خوشحالی؟
خوشحالم که کنار خانواده ام هستم ، اما من هم از این وضعیت به خاطر هموطنانی که درگیر کرونا هستند ناراحتم. هرچند این بیماری جهانی شده است و امیدوارم زودتر به پایان برسد.
*سالهایی که برای تحویل سال کنار خانواده نبودی، چه حال و هوایی داشته؟
برای ۹۷ تحویل سال  در فرودگاه امام خمینی (ره) بودیم . سال قبل هم در کشوری که مسابقه داشتیم ، حتی بعضی سالها پیش آمده که در هواپیما سال را تحویل کرده ایم.البته سالی هم پیش آمده که بعداز ورود به فرودگاه امام عید شده است.پارسال که دو روز بعداز تحویل سال مدال برنز گرفتم.
*از شانس شما امسال انگار با این شرایط خبری از عید و سفره هفت سین نیست.
فکر نمی کنم امسال  سفره هفت سین معنا داشته باشه . حتی طبق توصیه ها  نباید از خانه بیرون رفت و شاید خیلی با عمل به آن خودشان‌ را در خانه قرنطینه کنند تا کرونا ریشه کن شود. نهایت مردم باید از سفره های قبل استفاده کنند، بدون اینکه ماهی قرمز، سبزه  یا خیلی از سین ها را داشته باشند. اما خوب است که امسال سین سلامتی را به هفت سین اضافه کنیم.
*امسال به خاطر  شرایط و حال و هوای متفاوت ، ظاهرا آرزوهای سال تحویل هم فرق می کند. شما چه آرزویی می کنی؟
به نظرم امسال آرزوی همه زنده ماندن همراه با سلامتی است، در حالی که کسی نمی داند چه اتفاقی می افتد. من هم اگر قبلا دعایم برای روزهای خوب با مدال بود اما حالا فقط سلامتی برایم مهم است. سلامتی خانواده ام و خودم و همه مردم ایران و جهان. من آرزو می کنم مردم با رعایت اصول بهداشتی روحیه اشان را نبازند تا این روزها را طی کنند.
*وقتی کرونا شایع شد شما برای جام جهانی در لهستان بودید. با شنیدن خبر به شما چه گذشت؟
پنج شنبه ای که شیوع کرونا در ایران اعلام شد، ما در لهستان بودیم، درست یه شب قبل از شروع جام جهانی. ما هم از خانواده و روی کانالها متوجه شدیم، به خاطر دوری از خانواده نگرانی ما خیلی زیاد بود. اما خوشبختانه همسرم با شیوع کرونا بچه ها و خودش را در خانه قرنطینه کرد.
*کرونا در ایران در دنیا خیلی بازتاب داشت، در لهستان شمشیربازان و مربیان خارجی به این خبر چه واکنشی داشتند؟
وقتی ما متوجه کرونا شدیم که در خیلی از کشورها به ویژه ایتالیا ، شیوع پیدا کرده بود، اما تفاوتش به انتشار خبر مرگ دو نفر بود که به خاطر همین ایتالیایی ها به که می رسیدند به شوخی می گفتند:« کرونا، کرونا». دو رپز بعداز این قضیه خبر تلفات در ایتالیا هم رسید و قرار بود که جام جهانی بعدی ، پادووای ایتالیا باشد که ما هم به شوخی به ایتالیایی ها می گفتیم :« کرونا، کرونا».بقیه هم سوال می کردند از وضعیت و شرایط کرونا در ایران.
*به نظرت چرا با وجود این همه تاکید ، باز اوضاع خوب نیست؟
شرایط طوری شده که خیلی ها مواظب و مراقب هستند و یکسری ها نه. درصدی از آنهایی که مواظب هستند و به توصیه ها گوش می کنند، استرس هم دارند، حتی در خانه خودشان.شاید هم این استرس به خاطر نگرانی  از آسیب رسیدن به پدر، مادر ، همسر یا فرزندانشان است. اما اولین قدم برای پیشگیری نداشتن استرس است، مردم نباید روحیه اشان را ببازند ، باید امیدوار باشند. چرا که استرس سیستم ایمنی بدن آنها را ضعیف می کند . در حالی که مردم باید به خودشان بیایند و تنها بیشتر مسائل بهداشتی را رعایت کنند.همیشه یکسری مریضی اپیدمی می شود، حالا کرونا است، قبلا آنفلوانزا، سارس و...باید همه بدون استرس با رعایت نکات بهداشتی پیشگیری کنند و اگر چهار روز تعطیلی شد مثل هفته قبل فکر نگنند سفر بهترین کار است. این تعطیلی ها برای کم شدن رفت و آمدهای غیر ضروری است نه سفر . من پدرم و پدر همسرم شمال زندگی می کنند اما ما در تهران ماندیم و خانه امان قرنطینه امان شده.
*انگار ایرانی ها هنوز درک نکرده اند، بدون رعایت چه فاجعه ای اتفاق می افتد یا اینکه فکر می کنند، مبتلا نمی شوند.
حمیدرضا طاهرخانی یکی از دوستان من در ووهان چین است، با او که صحبت می کردم، می گفت ما ۵۰ روز در خانه مانده ام. کسانی که در شهرهای دیگر خانه دارند هم سفر نکردند و در همان ووهان ماندند. حالا می شنویم که ایتالیایی برای خروج بی دلیل از خانه ۲۰۰ یورو جریمه می شوند. البته که دولت هم به مردم کمک می کند و به خاطر همین شهروندانشان با تعطیلی نمی روند لب ساحل. به نظرم حالا مردم ما هنوز شرایط بحرانی  را درک نکرده اند. حالا حتی بدتر از جنگ است. ولی مردم باید آگاه شوند. باید فرهنگ سازی شود، نه اینکه دو روز تعطیلی می دهند مردم راه بیفتند در جاده و ترافیک شود اصلا درست نیست. اگر مردم یکسال در خانه بمانند، هیچ اتفاقی نمی افتد. اما وقتی ترافیک می شود کسی که در شهر کار می کند و می خواهد به خانه اش در روستا برگردد به دردسر می افتد. یکی از دوستان‌مازندرانی می گفت ما همیشه از تهرانی ها پذیرایی می کردیم اما حالا در این شرایط نمی توانیم، به ویژه که خالا بیمارستانها تخت خالی ندارد و دغدغه مردم شده ماسک، دستکش و مواد ضد عفونی کننده ، این وسایل که در مازندران و گیلان  از کمیابی حکم کیمیا را پیدا کرده است.
*معمولا بچه ها خیلی سخت با ماندن در خانه کنار می آیند، چطور مجابشان کرده اید؟
همسرم با پارمیس دختر بررگم صحبت کرده و خیلی زود کنار آمد با این قضیه، دختر کوچکترم پرنیا  هم مشکل ندارد. ماندن در خانه سخت است، متاسفانه آپارتمان نشینی کار را سخت تر می کند. البته ما برای سرگرمی فیلم‌می بینیم . پارمیس درس هایش را با آموزش از راه دور می خواند، چند روز یک بار هم برای خرید مایحتاج خانه با رعایت اوصل بهداشتی بیرون می رویم.
*پس حسابی سخت می گذرد؟
لامصب نمی گذرد. خانه بذایمان مثل زندان شده است. البته ما دیدن فیلم و سریال از فیلیمو و بازی با بچه ها سرمان را گرم می کنیم که خیلی اذیت نشویم. کمی هم ورزش و البته بیشتر نرمش می کنم.
*این قرنطینه خانگی برای شما ریکاوری حساب می شود یا نه ؟
نه دیگر زیاد از حد ریکاوری شده ایم. برای ما که ورزشکار حرفه ای هستیم ، بدون تمرین  این روزها خیلی سخت می گذرد.خدا کندا کرونا زودتر کنترل شود . چرا که مثلا اگر  ما تا فروردین و اردیبهشت  همین روال را داشته باشیم و یک مرتبه بگویند مردادماه مسابقه داریم، آماده کردن بدن خارج از فرم خیلی خیلی مشکل است. بدن ما در حالت عادی ۱۰-۲۰ روز  بدون تمرین از فرم خارج می شود، چه به رسد به سه ماه.
*بعضی ها بابت کرونا خیلی استرس دارند، شما چه کار می کنید که استرس نداشته باشید؟
من همه خبرها را چک می کنم اما خودم را خیلی وارد حاشیه نمی کنم. می دانم با رعایت مسائل بهداشتی و ماندن در خانه  و نرفتن به جای شلوغ هیچ خطری مرا تهدید نمی کند. منظورم از حای شلوغ، جایی است که بیشتر از ۱۰ نفر آنجا باشند.
*جواد خیابانی و عادل غلامی گفتند ما حاضریم در این شرایط کمک کنیم. شما چطور داوطلب کمک می شوید؟
به نظرم در این شرایط کمک فقط از پزشکان و پرستاران برمی آید، از من غیر متخصص کمکی برنمی آید. اگر ما وارد قضیه شویم ، چه بسا خودمان هم مبتلا شویم. شاید کمک به صورت مستقیم نباشد و حالت پشتیبانی داشته باشد. راه اندازی پویش ها و کمپین ها برای فرهنگ سازی که در خانه بمانیم ، یا حتی کمک برای خرید اقلام و وسایل بهداشتی برای مردم کم بضاعت.
*شما برای زلزله وسیل با ورزشکاران دیگر داوطلب شدید و کمک جمع اوری کردید.
من حالا و در این شرایط هم دوست دارم کمک کنم، اما برای کرونا کار خیلی تخصصی است  که من ندارم. برای زلزله کرمانشاه وسیل خودم می توانستم باشم و به خاطر همبن هم جلورفتم، اما حالا شاید حضور من یا بقیه باعث‌شود ویروس را انتقال دهد و دردسر دیگری درست کند.
*این روزها وقتی حرف از میوه یا اجناسی مفید  برای مقابله با کرونا می شود، می بینیم قیمت هایش چند برابر می شود. نظر شما چیست؟
کاش در شرایط بحرانی بیشتر به فکر هم باشیم و منصفانه تر رفتار کنیم. کاش به هم رحم کنیم .متاسفانه خیلی ها از شرایط بد ، سوءاستفاده می کنند و قیمت میوه ها را چندین برابر کرده اند، اصلا قشنگ نیست این رفتارهای ناجوانمردانه . چرا که درصد زیادی از مردم قشر ضعیف جامعه هستند و توان خرید با قیمت های گزاف را ندارند.
*بعدار سهمیه تیمی المپیک که در جام جهانی لهستان گرفتید، قرار بود فقط برای مدال المپیک تمرین کنید، حالا و این شرایط چه؟
همین روزها هم دغدغه ما همچنان المپیک است و مدالش. اما اول باید ببینیم  چه شرایطی پیش می آید.
*اگر المپیک به تعویق بیفتد چه می شود؟
فعلا که همه مسابقات لغو شده است و با این شرایط بعید نیست المپیک هم دو، سه ماهی عقب بیفتد. البته تا اریبهشت ماه باید صبر کنیم تا ببینیم  اوضاع چطور می شودوIoc چه تصمیمی می گیرد. اگر المپیک عقب بیفتد باید یکسال دیگر تمرین کنیم.