اختلال اضطراب و 5 نوع مختلف آن

اختلال اضطراب زمانی تشخیص داده می شود که مقدار نامتناسب اضطراب برای مدت زمانی طولانی وجود داشته و فعالیت های روزانه فرد را مختل کند.

انواع اختلال اضطراب
به گفته موسسه ملی سلامت روانی آمریکا پنج نوع اصلی اختلال اضطراب وجود دارند.فوبیاهای ساده یا خاص. اگر به شدت از ارتفاع، خون، سوزن، عنکبوت، یا دیگر اشیا یا سناریوها می ترسید، به یک فوبیا خاص مبتلا هستید. فوبیاهای خاص تنها زمانی به یک اختلال تبدیل می شوند که احساس ترس کار کردن را برای فرد دشوارتر کرده، عزت نفس را مختل کرده یا به روابط فرد با دیگران آسیب وارد کند.اختلال هراس با ترس قابل انتظار از وقوع حملات هراس مکرر تعریف می شود. یک حمله هراس به طور معمول با تسریع ضربان قلب، احساس وقوع اتفاقی ناخوشایند، لرز، و تنگی نفس همراه است. زمانی که فرد از وقوع حملات هراس اضافی بترسد، حملات هراس به اختلال هراس تبدیل می شود.آگورافوبیا شامل ترس از حضور در محیط خارج از خانه به تنهایی می شود و با تلاش برای جلوگیری از حملات هراس مرتبط است. افراد مبتلا به آگورافوبیا از حضور در فضاهای باز مانند پارک، حضور در فضاهای محصور مانند سوپرمارکتی شلوغ، استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، یا حضور در جمع هراس دارند. افراد در این موقعیت ها با احساس ترس مواجه می شوند و این تا حدی به دلیل آن است که می ترسند در صورت تجربه یک حمله هراس قادر به فرار نباشند.اختلال اضطراب اجتماعی به یک ترس شدید عمومی از موقعیت ها یا اجراهای اجتماعی، مانند ارائه یک سخنرانی گفته می شود. افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی اغلب درباره این که دیگران درباره آنها چه فکری می کنند یا چگونه آنها را قضاوت می کنند، نگران هستند. این شرایط می تواند زندگی فرد را مختل کرده و کیفیت آن را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.اضطراب عمومی با نگرانی شدید درباره دو یا چند جنبه زندگی، به عنوان مثال، امور مالی یا تعاملات اجتماعی مشخص می شود. احساس نگرانی بیش از حد می تواند به خستگی، دشواری در تمرکز، تحریک پذیری، و بی خوابی منجر شود. برای تبدیل شدن به یک اختلال، این نگرانی باید برای بیش از شش ما ادامه داشته و کیفیت زندگی فرد را مختل کند.

علائم
بیشتر اختلالات اضطراب دارای علائم اساسی مشابه هستند که عمدتا موارد زیر را شامل می شوند:
- دشواری در تحمل تردید یا موارد ناشناخته
- تفکر بیش از حد درباره آینده
- انعطاف ناپذیری شناختی یا ناتوانی در سازگاری با شرایط جدید
- احساس نیاز به کنترل حتی در موقعیت های خارج از کنترل فرد
اختلالات اضطراب تنها در صورتی به عنوان اختلال در نظر گرفته می شوند که این احساسات زندگی فرد را برای مدتی طولانی مختل کرده باشند و به عنوان مثال، بهره‌وری وی در محل کار یا مدرسه، روابط با دوستان و خانواده یا توانایی ارائه عملکرد درست روزانه را تحت تاثیر قرار داده باشند.
این می تواند در قالب مشکلات بیشتر مانند موارد زیر خود را نشان دهد:
- دشواری در کنترل نگرانی
- ناتوانی در احساس آرامش و آرام باقی ماندن
- احساس تنش
- مشکلات گوارشی
- خستگی
- بی خوابی یا مشکلات خواب
- افکار وسواسی
- رفتارهای دینی برای تسکین علائم اضطراب
- پرهیز از انجام فعالیت های روزانه

تشخیص
اگر احساس می کنید به یک اختلال اضطراب مبتلا هستید، باید از یک متخصص سلامت روانی، مانند یک روانپزشک یا روانشناس کمک دریافت کنید.برای تشخیص اختلالات اضطراب، پزشک با فرد درباره احساسات اضطراب که بر زندگی وی تاثیر می گذارند، صحبت می کند. افزون بر این، بررسی مشکلات سلامت زمینه ای و سابقه پزشکی خانوادگی اهمیت دارند. اختلالات اضطراب اغلب تحت تاثیر ژنتیک و محیط خانواده قرار دارند.

درمان
در صورت تشخیص یک اختلال اضطراب، به طور معمول دو روش درمان اصلی وجود دارند که شامل تراپی و دارو می شوند.

رفتار درمانی شناختی
رفتار درمانی شناختی می تواند به تغییر تفکرات و الگوهای رفتاری که موجب اختلالات اضطراب می شوند، کمک کند.به طور خاص، رفتار درمانی شناختی می تواند به فراگیری موارد زیر کمک کند:چگونگی غلبه بر محرک های اضطراب. طی جلسات رفتار درمانی شناختی، درمانگر می تواند با فرد برای شناسایی محرک های اضطراب و آزمایش راه حل های مختلف برای تنظیم بهتر واکنش وی همکاری داشته باشد.چگونگی تغییر دیدگاه. انعطاف ناپذیری روانی اغلب منبع اضطراب است. رفتار درمانی شناختی می تواند به پذیرش مواردی خاص که خارج از کنترل فرد هستند، کمک کند. اگر چگونگی سازگاری بهتر با شرایط در حال تغییر را فرا بگیرید، سلامت روانی شما بهبود خواهد یافت.چگونگی آرام کردن خود از نظر جسمی. اضطراب اغلب خود را از نظر جسمی، به ویژه در قالب حملات هراس نشان می دهد. طی جلسات رفتار درمانی شناختی تکنیک های کسب آرامش می توانند به افراد در تمرکز بر الگوهای تنفس و یادگیری چگونگی کاهش ضربان قلب برای تسکین اضطراب کمک کنند.به طور کلی، رفتار درمانی شناختی بسیار موثر است. تخمین زده می شود که حدود 60 درصد افراد دارای اختلالات اضطراب که در دوره های رفتار درمانی شناختی شرکت می کنند، بهبود در سلامت روانی خود را تجربه خواهند کرد و توانایی بهتری در مقابله با اضطراب می یابند.

دارو
اگرچه داروهای ضد اضطراب مانند داروهای ضد افسردگی و بنزودیازپین ها دلیل زمینه ای اختلالات اضطراب را درمان نمی کنند اما می توانند عملکرد افراد در زندگی روزانه را تسهیل کنند.اگر اضطراب چنان شدید باشد که در فعالیت های عادی روزانه فرد اختلال ایجاد کند، پزشک احتمالا تجویز دارو را مد نظر قرار خواهد دارد.افزون بر این، داروها می توانند برای تسهیل و بهبود شرایط فرد طی رفتار درمانی شناختی نیز استفاده شوند. دارو می تواند به کاهش علائم کمک کرده و فرد قادر به ادامه درمان و فراگیری تمرینات جدید باشد.اگرچه زمان توقف مصرف داروهای ضد افسردگی از فردی به فرد دیگر متفاوت است، در صورت تجربه عوارض جانبی یا وابستگی بیش از حد به دارو یا احساس کاهش کارایی دارو، ممکن است به توقف مصرف آن نیاز باشد.بنزودیازپین ها ممکن است برای افراد میانسال یا مسن مناسب نباشند زیرا استفاده بلند مدت این داروها با افزایش خطر بیماری آلزایمر و شکستگی های استخوان مرتبط است.پیش از هر گونه تغییر در روتین دارویی خود، ابتدا با پزشک یا درمانگر خود در این زمینه مشورت کنید.