تاثیر سفرهای فضایی بر سلامت فضانوردان

گروه علمی: یافته های جدید نشان می دهد فشار اکسایشی مزمن در طول سفر فضایی بر طول تلومرها تاثیر دارد. در این مطالعه، محققان ناسا دو فضانورد دوقلوی همسان به نام های اسکات و مارک کِلی را مورد بررسی قرار دادند. در این تحقیق، مارک بر روی زمین ماند و اسکات به مدت یک سال در فضا حضور داشت.در این مطالعه، قسمت پایانی کروموزوم ها موسوم به تلومر که روند پیری را نشان می دهد، مورد بررسی قرار گرفت.محققان دریافتند که تلومرهای اسکات در سلول های سفید خونش در زمانی که در فضا بود، طولانی تر شده و پس از بازگشت به زمین به طول تقریباً طبیعی بازگشت.تلومرها یک "کلاه" محافظ در انتهای کروموزوم ها هستند که با افزایش سن فرد کوتاه می شوند. تغییرات بزرگ در طول تلومر می تواند به این معنی باشد که فرد در معرض پیری سریع یا بیماری هایی است که همراه با پیر شدن، بیماری های قلبی عروقی و سرطان بروز می کنند.در مطالعه ای دیگر، گروهی متشکل از ۱۰ فضانورد مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج آنها با یافته های مربوط به دوقلوهای کِلی مقایسه شد.پژوهشگران، فضانوردانی را که ۶ ماه در پایگاه فضایی بین المللی در مدار زمین بودند را مورد بررسی قرار دادند. آنها بعد از ۶ ماه با مطالعه این فضانوردان به آسیب به DNA پی بردند که می تواند علائم هشداردهنده ای برای سلامت باشد.