وزیر کدام کشور هستید؟

گروه اقتصادی: روز گذشته وزیر صنعت،‌ معدن و تجارت در حالی که در همان زمان بسیاری از مردم در صف خرید روغن و یا شکر بودند،‌ در سخنانی جالب توجه اعلام کرد که در زمینه کالاهای اساسی هیچ مشکلی نداریم و افزایش قیمتی هم نداشته‌ایم! این سخنان علیرضا رزم‌حسینی آنچنان عحیب بود که در فضای مجازی،‌واکنش‌های فراوانی را از سوی مردمی که هر روز و هر ساعت،‌گرانی کالاهای اساسی را با پوست و استخوانشان حس  می کنند به دنبال داشت. بسیاری از مردم در پاسخ به وزیر نوشته بودند:‌شما واقعا در کشور ما وزیر هستید؟ و این بسیار قابل توجه است که سخنان یک مقام مسئول در حد وزیر دولت،‌اینگونه با واقعیات متناقض باشد. واقعا وزیر صمت که اتفاقا یکی از وظایف اصلیش تنظیم بازار است از واقعیات بازار، جامعه و جیب مردم خبر ندارد؟ آیا جناب وزیر نمی‌داند که گرانی همه کالاها و بخصوص کالاهای اساسی در ماه‌های اخیر آنچنان کمرشکن شده که دغدغه بسیاری از مردمی که تا سال‌های پیش عوض کردن خودرو و مسکن داشتند، این روزها برای خرید مکفی روزانه و هفتگیشان دغدغه  دارند و بسیاری از مردم که تا پیش از این هم (به دلیل شکاف گسترده طبقاتی) ناتوان از تامین نیازهای ماهانه و هفتگی بودند و روزانه خرید می کردند، بسیاری از کالاهای اساسی را  از سفره محقرشان حذف کرده اند و پدران هر روز بیش از روز پیش شرمنده فرزندانشان می‌شوند. 

در کنار این موضوع که مردم از تفاوت واقعیت با سخنان وزیر گله مند هستند، موضوع دیگر این اعتماد به نفس خاصی است که گویی تنها منحصر به مسئولان در کشور ماست و در عین حال که ایرانیان بدترین زمان را از نظر اقتصادی در ماه های اخیر می‌گذرانند از موفقیت طرح‌ها و برنامه ‌‌هایشان می‌گویند! البته موفقیتی که فقط خودشان شاهد آن هستند،‌چرا که اگر بازار و قیمتها وضعیت مطلوبی داشت،‌این همه انتقاد و گلایه نه تنها از جانب مردم و مصرف‌کنندگان بلکه از سوی تولیدکنندگان و فعالان بازار به گوش نمی رسید. در ماه‌های پایانی دولت،‌در حالی که فشار تحریم‌ها و افزایش قیمت ارز برای جبران کسری‌های دولت،‌ ارزش پول ملی را به کمترین میزان آن در  دهه‌های اخیر رسانده است،‌سومدیریت و چرخش باطل مدیران دولتی آه از نهاد مردم بلند کرده است.حلقه قدرت مدیران ناکارآمد، از این وزارتخانه به آن وزارتخانه و از این استانداری به آن اداره،‌که دود این سومدیریت ابتدا به چشم مردم می رود. خوب است مسئولان دولتی و در راس آنها رئیس دولت در این ماه‌های پایانی،‌دین خود را به مردمی که با رای آنها بر مسند قدرت نشستند ادا نمایند. نه اینکه آنها را نقره داغ کنند.