گروه بین الملل: رئیسجمهور آمریکا که در صدد دگرگونی نظام انتخاباتی این کشور است خواستار "تغییری تاریخی" در آییننامه مجلس سنا شده است.
جو بایدن در یک سخنرانی پر احساس گفت که هدفش از تغییر در آییننامه رای گیری در سنا این است که تغییرات مورد نظرش در قوانین انتخاباتی بدون نیاز به حمایت سناتورهای حزب جمهوریخواه به تصویب برسد.تا به حال سناتورهای جمهوریخواه حمایتی از این خواسته نشان نداده و دو تن از سناتورهای حزب دموکرات هم در مورد مناسب بودن این پیشنهاد ابراز تردید کردهاند. طبق آییننامه سنا، در حال حاضر اکثریت ۶۰ درصدی برای تصویب اکثر قوانین مورد نیاز است هر حالیکه در مجلس فعلی، نیمی از کرسیها در اختیار حزب جمهوریخواه و نیمی در دست حزب دموکرات است.
در واقع برای تصویب طرحهای پیشنهادی در سنا، اکثریت ساده "نصف به علاوه یک" کفایت میکند و در شرایطی که تعداد آرای موافق و مخالف مساوی باشد، معاون رئیس جمهور که طبق قانون اساسی، رئیس مجلس سنا است مجاز است از رای خود برای شکستن بنبست استفاده کند.
در مورد برخی طرحها شامل تغییر در قانون اساسی، عدم کفایت رئیس جمهوری، رد وتوی رئیس جمهوری، اخراج یکی از سناتورها، عدم کفایت برخی مقامات ارشد دولتی و تصویب معاهدات خارجی رای دو سوم نمایندگان ضرورت دارد.
در عین حال، یک یا چند تن از سناتورها میتوانند با استفاده از حق سخنرانی به مدت نامحدود برای جلوگیری از تصویب طرحی که با آن مخالفند استفاده کنند. در این شیوه که به "فیلیباستر" معروف شده، سناتورهای مخالف طرح با طولانی کردن مذاکرات تا پایان وقت تعیین شده در دستور کار، مانع از رایگیری درباره طرح مورد نظر میشوند. برای جلوگیری از فیلیباستر، رای ۶۰ درصد (یا سه پنجم) سناتورهای حاضر در جلسه برای ختم مذاکرات لازم است. در چنین صورتی، رایگیری در مورد طرح انجام میشود.
تحلیلگران میگویند تصویب تغییر مورد نظر جو بایدن بعید است زیرا به حمایت همه سناتورهای دموکرات و همچنین رای اضافی معاون رئیس جمهوری نیاز دارد که رئیس رسمی سنا محسوب میشود و در صورت تساوی آرا، حق دارد از رای خود استفاده کند.سال گذشته، مجلس نمایندگان که دموکراتها در آن اکثریت دارند مجموعه طرحهای مورد نظر رئیس جمهوری شامل "طرح قانون آزادی رای" و "طرح قانون ارتقا حق رای جان لوئیس" را تصویب کرد و برای تصویب نهایی به سنا فرستاد. برای تبدیل این طرحها به قانون، تصویب در سنا و امضای رئیس جمهوری لازم است.
طرح اول همه ایالتهای آمریکا را ملزم میکند یک شیوه واحد رایدهی را به کار گیرند در حالیکه در حال حاضر مقرات آنها یکسان نیست. طرح جان لوئیس هم دولتهای ایالتی را ملزم میکند برای اصلاح قوانین انتخاباتی خود مجوز دولت فدرال را کسب کنند.
جو بایدن در سخنرانی خود در ایالت جورجیا اظهار داشت که "من برای محافظت از دموکراسی از تغییر مقررات سنا حمایت میکنم به نحوی که اقلیت نتواند مانع از تصویب قوانین از طریق رای اکثریت شود." بایدن در حالیکه با هیجان مشت خود را روی میز مقابلش میکوبید افزود: "من گفتگوهای آرامی را در دو ماه گذشته با اعضای کنگره داشتهام اما دیگر از ساکت ماندن خسته شدهام."
او گفت که فشار برای تصویب این قانون "مبارزه برای روح آمریکا" است و اظهار داشت که مقررات ۶۰ درصدی باعث شده سنا به "پوسته میانتهی" تبدیل شود.
در بخش بزرگی از تاریخ سنا، محدودیتی برای مذاکرات وجود نداشته و مخالفان یک طرح این امکان را داشتند تا با ادامه مذاکرات، مانع از تصویب طرحهایی شوند که با آنها مخالف هستند. حامیان این شیوه تاکید دارند که استفاده از آن در موارد اضطراری مانع از آن میشود که دولت بتواند اراده خود را به نمایندگان تحمیل کند بلکه باید برای تصویب طرحهای مورد مناقشه، از طریق مصالحه در صدد جلب وفاق و اجماع باشد.
در زمان جنگ جهانی اول، آییننامه سنا تغییر یافت به نحوی که ختم مذاکرات و انجام رایگیری با رای دو سوم سناتورهای حاضر امکانپذیر بود هرچند این مقررات به ندرت مورد استفاده قرار گرفت. در دهه ۱۹۷۰، این حد به ۶۰ درصد آرا تقلیل یافت و جو بایدن میخواهد آن را به پنجاه درصد کاهش دهد تا طرحهای مورد نظرش از جمله طرح اصلاح قانون انتخابات در سنای فعلی تصویب شود.
حزب جمهوریخواه معتقد است که هدف او از اصلاح قانون انتخابات تغییر در وضعیت کنونی از جمله مرزهای حوزههای انتخاباتی به نفع حزب دموکرات است.